του Πέτρου Ι. Μηλιαράκη*
Οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις που πράγματι βρίσκονται σε κρίσιμο σημείο, οι υστερικές εξάρσεις στελεχών της πολιτικής ζωής της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδος αλλά και εναντίον γενικότερα του δυτικού πολιτισμού, ο υποβαθμισμένος πολιτικός λόγος από πολιτικά στελέχη της γείτονος, και η «εισαγωγή» στοιχείων Μεσαίωνα που αφορούν στο «τούρκικο παζάρι» ακόμη και σε επίπεδο διακρατικών και διπλωματικών σχέσεων, φέρνουν στο προσκήνιο διάφορες αναλύσεις και τοποθετήσεις στελεχών της πολιτικής ζωής της χώρας και της ακαδημαϊκής κοινότητας, που γίνονται γνωστές από τα Μ.Μ.Ε., ενώ ταυτοχρόνως (για να μην αδικούμε) διαμορφώνεται τα τελευταία χρόνια και μια σχετική βιβλιογραφία, όπου σε πολλές περιπτώσεις είναι χρήσιμη, προκειμένου να αξιοποιούνται οι προσλαμβάνουσες παραστάσεις και το απόθεμα γνώσεων του κάθε συγγραφέα.
Στον ελληνικό πολιτικό λόγο, αλλά και σε επίπεδο ιδιαιτέρως άσκησης εξωτερικής πολιτικής, τα αρμόδια κρατικά Όργανα, έχουν διατυπώσει κατά καιρούς τις θέσεις τους, αν και πάντοτε τα ζητήματα που αφορούν στη εξωτερική πολιτική και στην εθνική άμυνα δεν μπορεί να είναι ανακοινώσιμα ή προσιτά στην κοινή γνώμη. Παρά ταύτα, ακόμη και το twitter στις ημέρες μας παίζει ρόλο, αιφνιδιάζοντας ακόμη και όταν ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών μέσω του τρόπου αυτού διατυπώνει θέσεις ή ασκεί πολιτική.
· η παρέμβαση του Προέδρου της Δημοκρατίας
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος, ορθοτομώντας το λόγο της αλήθειας, υπερασπιζόμενος τους κανόνες της διεθνούς έννομης τάξης και, ασκώντας τα καθήκοντά του όπως το Σύνταγμα επιτάσσει, έχει τοποθετηθεί «όποτε» και «όπου» απαιτείται σε ζητήματα που αφορούν όχι μόνο στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, αλλά και ευρύτερα σε ζητήματα που άπτονται των δανειακών υποχρεώσεων της χώρας και αντιστοίχως των υποχρεώσεων των δανειστών, καθώς και σε θέματα που αφορούν αμιγώς ζητήματα πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και των Υπερατλαντικών φίλων.
Προσφάτως, άξια επισημείωσης είναι (και) η πρόσφατη τοποθέτηση του Προέδρου της Δημοκρατίας στον εορτασμό της 197ης Επετείου του Προσκυνήματος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στην Παναγία στο Χρυσοβίτσι. Δραττόμενος της ευκαιρίας του εορτασμού αυτού, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναδεικνύοντας την ιστορική αξία του σημαντικού αυτού Έλληνα, τόνισε, αποτίοντας τον οφειλόμενο φόρο τιμής στον θρυλικό «Γέρο του Μοριά», ότι επιβάλλεται να αναλογιστούμε όχι μόνο στο διηνεκές, αλλά ιδίως στους σημερινούς κρίσιμους καιρούς για τον Λαό μας και το Έθνος μας, «τι μας κληροδοτεί το Εθνικό, κυριολεκτικώς, Ηγετικό-του Πρότυπο».
Ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος αξιολογώντας τη θρυλική προσωπικότητα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, του Μεγάλου αυτού Αγωνιστή της Εθνικής Παλιγγενεσίας, αναφερόμενος «στα έργα και τις ημέρες» του, αναδεικνύοντας το Ηγετικό του Πρότυπο, τόνισε ότι: «τα μεγάλα και τα σημαντικά τα επιτύχαμε μόνον ενωμένοι, και μάλιστα με αρραγή ενότητα. Ενώ ο διχασμός και ο φθόνος μας στοίχισαν ιστορικώς πολύ ακριβά, ακόμη και εις βάρος του Εθνικού μας Κορμού.» Ταυτοχρόνως όμως, δεν παρέλειψε ο κ.Προκόπης Παυλόπουλος, να αναδείξει και μια άλλη πτυχή με την τοποθέτησή του αυτή. Ότι δηλαδή: «το Προσκύνημα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στην Παναγία, στο Χρυσοβίτσι, μας καθοδηγεί να μην λησμονάμε το αδιαμφισβήτητο γεγονός, ότι η Ορθοδοξία και η Εκκλησία ήταν πάντα εμβληματικώς παρούσες στους Αγώνες του Λαού και του Έθνους μας, για την υπεράσπιση της Πατρίδας και της Ελευθερίας.»
· ο ρόλος της Ορθοδοξίας και της Εκκλησίας
Έτσι, ο Ανώτατος Πολιτειακός παράγοντας της χώρας για μια ακόμη φορά, επετέλεσε το καθήκον του απέναντι στην Ιστορία και στην Ορθοδοξία, αναδεικνύοντας το ρόλο της Εκκλησίας μας στους κρίσιμους εθνικούς αγώνες. Ενταύθα δεν πρέπει να παραληφθεί (έστω και παρενθετικώς), ο ρόλος της Εκκλησίας ακόμη και κατά τη Γερμανική Κατοχή. Μοναδικό παράδειγμα Ιεράρχη ήταν και είναι εκείνο του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Κρήτης Ευγένιου, ο οποίος κατ’ επανάληψη στήθηκε μπροστά από εκτελεστικά αποσπάσματα των Γερμανών, προσφέροντας ως αντάλλαγμα τον εαυτό του, ενώ ακόμη και σε άλλες περιπτώσεις προσφέρθηκε Εκείνος να ανταλλαγεί έναντι ομήρων. Τρανό παράδειγμα ήταν και εκείνο της Βιάννου, το Σεπτέμβριο του 1943, όπου ο Ιεράρχης αυτός δεν δίστασε να αντιπαρατεθεί στην αθλιότητα και αγριότητα του φασισμού και του ναζισμού, προσφέροντας τον εαυτό του στη θέση των 300 ομήρων (ανδρών, γυναικών και παίδων) που βρίσκονταν έγκλειστοι στο Γυμνάσιο της Βιάννου.
Ας επανέλθουμε όμως στις παραινέσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας, αναδεικνύοντας το Πρότυπο του Ηγέτη, τονίζοντας ότι: «Δίχως την γενναιότητα, την στρατηγική ικανότητα και το Εθνικό Ήθος του «Γέρου του Μοριά», η πορεία της Εθνεγερσίας του 1821 και, επέκεινα, της θεμελίωσης του Νεώτερου Ελληνικού Κράτους δεν θα είχε ευοδωθεί με τον τρόπο που κατέγραψε η Ιστορία.»
· η απάντηση στο παζάρι…
Ταυτοχρόνως, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, σχολίασε τις πρόσφατες δηλώσεις του Προέδρου της Τουρκίας Ερντογάν που εμφανίσθηκε με άλλο «προσωπείο», εκείνο του «ειρηνοποιού», αλλά και ταυτοχρόνως του ανατολίτη που κάνει παζάρι, διεκδικώντας την ανταλλαγή των οκτώ («8») Τούρκων αξιωματικών (οι οποίοι αυτοβούλως με βάση τους κανόνες της διεθνούς έννομης τάξης ζήτησαν άσυλο στη χώρα μας), με τους δύο («2») Έλληνες αξιωματικούς, οι οποίοι κατόπιν ενέδρας από συγκροτημένη ομάδα Τούρκων στρατιωτικών, συνελήφθησαν αδίκως και κρατούνται παρανόμως. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απάντησε με το αναγκαίο ήθος του πολιτικού που ανήκει στο δυτικό πολιτισμό με τα εξής: «Στο σημείο αυτό και μιας και μιλάμε για Ειρήνη, θέλω να τονίσω ότι για εμάς τους Έλληνες, είναι ευπρόσδεκτες οι χθεσινές δηλώσεις του Προέδρου της Τουρκίας του κ. Ταγίπ Ερντογάν για την ειρηνική συνύπαρξη των Λαών μας. Μόνο που τέτοιες δηλώσεις, έχουν σημασία και αξία όταν συνοδεύονται από έργα. Και κάτι τέτοιο δεν προκύπτει, αν αναλογιστεί κανείς αυτό το οποίο τονίστηκε από την πλευρά του σχετικά με τους δύο Έλληνες στρατιωτικούς οι οποίοι κρατούνται αυθαιρέτως για μεγάλο χρονικό διάστημα κατά παράβαση κάθε έννοιας φιλίας και καλής γειτονίας. Τα όσα δε, υπονοούν κάποιοι, και δυστυχώς ο Τούρκος Πρόεδρος -εάν έχουν αποδοθεί σωστά αυτά τα οποία είπε- ότι τίθεται ζήτημα ανταλλαγής, διαμηνύουμε ότι κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο. Όπως επίσης, είναι πραγματικά λυπηρό να υπάρχει τέτοια σύγχυση ανάμεσα σε στρατιωτικούς που κρατούνται όπως είπα αυθαιρέτως, και Τούρκους πολίτες οι οποίοι έχουν ζητήσει πολιτικό άσυλο σύμφωνα με τους Κανόνες του Διεθνούς Δικαίου. Μια τέτοια σύγχυση σημαίνει άγνοια του Διεθνούς Δικαίου και της Διεθνούς Νομιμότητας.» Τέλος:
Επειδή η παρούσα στήλη δεν υπηρετεί κόμματα ή πολιτικές οργανώσεις, έχει χρέος να επισημάνει τη σαφή τοποθέτηση του Μεγάρου Μαξίμου και των εκπροσώπων της μείζονος και ελάσσονος αντιπολίτευσης, που έστω και λακωνικώς απάντησαν στην ιταμή πρόκληση του Τούρκου Προέδρου. Ιδιαιτέρως το παρόν κείμενο εστιάζει ενταύθα στη «δήλωση του Μεγάρου Μαξίμου», όπου τονίσθηκε ότι: «Η θέση της Ελλάδας, αλλά και της Ε.Ε. στο σύνολό της, είναι σαφής και σταθερή για την ανάγκη άμεσης επιστροφής των δύο Ελλήνων στρατιωτικών, χωρίς απαράδεκτους συμψηφισμούς και προϋποθέσεις». Επίσης σκληρή απάντηση στον Τούρκο Πρόεδρο έδωσε και η Νέα Δημοκρατία, τονίζοντας ότι: «Η Τουρκία οφείλει, επιτέλους, να συνειδητοποιήσει τι σημαίνει ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης σε ένα κράτος Δικαίου, όπως είναι η Ελλάδα», ενώ και η κα.Φώφη Γεννηματά σε δήλωσή της για την προκλητικότητα της Άγκυρας, δεν άφησε περιθώρια παρερμηνειών, τονίζοντας ότι: «Οι Έλληνες αξιωματικοί πρέπει να απελευθερωθούν όπως επιβάλλει το δίκαιο και οι ανθρωπιστικές αξίες. Ανίερες συναλλαγές δεν χωρούν».
Σε κάθε περίπτωση, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ταύτισε την έννοια του Ηγετικού Πρότυπου με την έννοια του Εθνικού Ήθους. Οι έννοιες δε αυτές είναι απολύτως ταυτόσημες για το παρόν και το μέλλον του Έθνους και της Ελλάδας.
——————————————–
* Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC- EU).
