Το λένε “συρίκι” και το βρίσκεις συνήθως σε κληματαριές, αφού δίνει παχιά σκιά και τα σταφύλια του είναι πολύ νόστιμα.
Κάνει πολλά μεγάλα σταφύλια (φτάνουν και τα πέντε κιλά).
Παλιότερα έκανα κρασί από την κληματαριά μου, όπου ο μούστος του έφτανε τους 16 βαθμούς και χρειαζόταν νερό για να “έλθει στα ίσα του”.
Δεν το έχω δει όμως σε αμπέλι.
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη περιποίηση, “φοβάται” μόνο τις πολλές βροχές.
Το κρασί του θυμίζει το Ρωμέικο και όταν παλιώσει θυμίζει κονιάκ.
Σκέφτομαι να το “αναπιάσω” και να επανέλθω στην αγαπημένη παλιά δραστηριότητα του-τάχα μου και-οινοποιού.
Προχθές δοκιμάσαμε το κρασί από το ξεχασμένο από 35ετίας βαρέλι και ήταν εξαιρετικό.
(Κείμενο – φωτογραφία: Μιχάλης Ανδριανάκης)
