του Πέτρου Μηλιαράκη*
Στην 30 Ιουλίου, παραμονή της εορτής του Μεγάλου Αγίου του Ιωσήφ του από Αριμαθαίας, στον Ιερό ναό της Παναγίας της Κερασιώτισας στη Λίμνη Πλαστήρα ο γνωστός δικηγόρος κ. Πέτρος Μηλιαράκης μίλησε για τον εορτάζοντα Άγιο παρουσία του Ιερέα του Ναού π. Ελευθερίου Αρέθα και πιστών.
Παραθέτουμε το κείμενο της ομιλίας του κ. Μηλιαράκη:
Ο Δεκαπενταύγουστος παραμονή και αφετηρία του έχει τη Μεγάλη (αλλά ξεχασμένη) εορτή του Μεγάλου Αγίου του Ιωσήφ του από Αριμαθαία. Εκείνου που ανέλαβε το ιερό καθήκον της Αποκαθήλωσης και Ταφής του Ιησού. Όταν ο Κύριος πάνω στο Ιερό Μαρτυρικό του Σταυρό είχε εγκαταλειφθεί από όλους, εκτός από την Μητέρα του, τον Ιωάννη και τον Ιάκωβο και όταν ακόμη και ο Πέτρος τον είχε απαρνηθεί τρεις, αλλά και όταν ο Ίδιος ο Ιησούς αναφώνησε στον Πατέρα «Ίνα τι με εγκατέλειψες», ο Άγιος τοις Αγίοις, ο Ιωσήφ ο Από Αριμαθαίας, τότε, τολμήσας προσήλθε προς Πιλάτον και ητήσαντο το Σώμα του Ιησού. Μαζί του και ο Άγιος Νικόδημος.
Ο Ιωσήφ αφού στο Ιερατείο (όπως και ο Νικόδημος) μειοψήφησε κατά της καταδίκης του Ιησού, στη συνέχεια εξετέλεσε το Μέγα Καθήκον.
Αποκαθήλωσε το νεκρό Σώμα του Κυρίου Του. Αφαίρεσε τα καρφιά της Απόλυτης Αμαρτίας και Αδικίας. Άλειψε με αρώματα και τύλιξε με την Ιερά Συνδόνη τον Γλυκήτατό του Ιησού και του δώρισε το Μνήμα Του, όπου κανείς μέχρι τότε με ανθρώπινη αμαρτία, δεν το είχε μολύνει.
Χωρίς τον Ιωσήφ τον Αριμαθαία (όπως τον λέμε) η Χριστιανοσύνη σήμερα δεν θα είχε το Πρώτο Μνημείο σημείο Υπέρτατης Αγίας Αναφοράς. Τον Πανάγιο Τάφο! Που ταυτοχρόνως συμβολίζει και την Ανάσταση. Ουκ έστι ώδε Κοίτα αυτός είναι ο τόπος «όπου έθηκαν Αυτόν»!
Ο Μέγας αυτός Άγιος τιμάται από ελάχιστους. Ξεχασμένος στην απόλυτη Αγιότητά Του, ίσως να είναι ο ΜΟΝΟΣ που δεν έχει ανάγκη από θαύματα για να επιβεβαιώνει τη σχέση Του με τον Ιησού. Δεν τον αφορούν πανηγύρεις και εορτές για να τον δοξάζουμε, ούτε και Ιεροί Ναοί για να τον θυμόμαστε. Δεν έχει ανάγκη κανένα από εμάς, όπως άλλωστε και ουδείς Άγιος έχει ανάγκη από εμάς! Αντιθέτως, εμείς έχουμε την ανάγκη τους. Εμείς προσφεύγουμε σ’ αυτούς! Και ίσως ξεχάστηκε ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας από όλους μας, γιατί η δική του Αποστολή υπερβαίνει τα γνωστά όρια μιας συνήθους ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ.
Όχι, ασφαλώς, πως οι Άγιοι Μάρτυρες οι Στεφανωθέντες με πρώτο το Στέφανο και τελευταίο τον Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη και τον Παϊσιο τον Αγιορείτη, υπολείποντα Αξίας, Σεβασμού και Τιμής. Αλλά ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας είναι ο μόνος που πήρε στην αγκαλιά του, νεκρό τον Κύριο.
Κανένας άλλος άνθρωπος επί Γης, κανένας άλλος Άγιος, παρά η Παναγία που τον κράτησε στα σπλάχνα της και ο Ιωσήφ που τον πήρε νεκρό στην αγκαλιά Του δεν έχουν τη σχέση αυτή με τον Ιησού Χριστό. Ιδού λοιπόν γιατί η Εορτή του Ιωσήφ του Αριμαθαία (όπως συνήθως τον αποκαλούμε) με θεία πρόνοια, ίσως ακατάληπτη, συνδέεται με τον Δεκαπενταύγουστο.
Πέραν αυτού, η προσφορά των Τιμίων Δώρων γίνεται με επίκληση στον Ιωσήφ τον Αριμαθαία και εξαιρέτως (εξαιρετικά δηλαδή) υπέρ της Παναγίας Αχράντου και Υπερευλογημένης Μητέρας του Ιησού. Αυτό το μνημόσυνο –αυτή η ΑΝΑΦΟΡΑ λαμβάνει χώρα σε κάθε Θεία Λειτουργία. Έτσι χωρίς να το αντιλαμβάνονται οι πιστοί, ο Ιωσήφ ο Αριμαθαίας τιμάται σε κάθε Θεία Λειτουργία.
Άλλωστε, ακόμη δεν έχει επιλυθεί και το εάν ο Μυστικός Δείπνος έλαβε χώρα σε οικία του Ιωσήφ του Αριμαθαία. Και τούτο γιατί ως ευσχήμων Βουλευτής είχε όλες τις προδιαγραφές ώστε να υπάρξει η ασφαλής συνεύρεση του Ιησού με τους Μαθητές Του. Δεν προκύπτει δε από τις γραφές σε ποιόν ζήτησε ο Ιησούς να απευθυνθούν οι Μαθητές του για να εξασφαλισθεί η οικία όπου θα ελάμβανε χώρα ο Μυστικός Δείπνος. Πάντως ο Ιωσήφ ο Αριμαθαίας ήταν (ίσως), ο μόνος που μπορούσε ο Ιησούς να εμπιστευθεί, πολλώ δε μάλλον όταν του εμπιστεύθηκε την Αποκαθήλωση και την Ταφή Του. Ο Μυστικός Δείπνος με την Αποκαθήλωση και την Ταφή του Ιησού είναι η συνέχεια της αυτής πράξης. Έτσι εκείνες οι στιγμές, όπου ο Κύριος φρόντισε μέσω της καθιέρωσης της Θείας Κοινωνίας να μην αποχωρισθεί ποτέ από εμάς, αλλά να είμαστε πάντα ενωμένοι μαζί Του, εκείνες λοιπόν οι στιγμές δεν θα ελάμβαναν χώρα χωρίς την ύπαρξη ασφαλούς καταφυγίου. Δεν ξέρω γιατί πιστεύω, ότι και αυτό το εξασφάλισε ο Ιωσήφ ο Αριμαθαίας. Το εξασφάλισε μαζί με τον Πανάγιο Τάφο του Ιησού. Από τον ασφαλή τόπο του Μυστικού Δείπνου στο καινό μνημείο που ασφάλισε η Κουστωδία του Πιλάτου για να καταλυθεί ο Θάνατος και να αναδειχθεί η Ανάσταση! Όλα τούτα αφορούν μια συναφή ενότητα! Δεν γνωρίζω αλλά αυτές οι καταφυγές του Ιησού στον Αριμαθαία δεν μπορεί παρά να έχουν το ίδιο πρόσωπο αναφοράς. Και ενώ είχα καταλήξει στην προαναφερόμενη παραδοχή μου, ιδιαίτερη ήταν η χαρά μου όταν διαπίστωσα την ίδια παραδοχή από την αφήγηση μιας λόγιας του παρελθόντος αιώνα. Στο σημείο αυτό θέλω, να αναφερθώ στο σύγγραμμα της Πηνελόπης Δέλτα, η Ζωή του Χριστού (εκδόσεις ΠΕΛΛΑ ΑΛΜΩΠΙΑ σελ. 273), όπου αναφέρονται τα εξής:
«Οι μαθητές πήγαν στον Ιησού και τον ρώτησαν:
-Που θέλεις να σου ετοιμάσουμε να φας το Πάσχα;
Συνήθως, ο Ιούδας ήταν επιφορτισμένος να φροντίζει την τροφή και το κατάλυμα αλλ’ αυτή τη φορά ο Ιησούς τον απέκλεισε από τη φροντίδα αυτή, και, φωνάζοντας τον Πέτρο και τον Ιωάννη, τους είπε:
-Πηγαίνετε στη χώρα, και θα σας απαντήσει ένας άνθρωπος που θα βαστά μια στάμνα με νερόˑ ακολουθήσετέ τον στο σπίτι όπου πηγαίνει, και πείτε του οικοδεσπότη πως ο δάσκαλος λέγει, «Η ώρα μου πλησιάζει, που είναι το κατάλυμμά μου, όπου με τους μαθητές μου θα φάγω το Πάσχα;» Αυτός θα σας δείξει ένα μεγάλο δωμάτιο στο απάνω πάτωμα, στρωμένο, έτοιμοˑ εκεί θα μας ετοιμάσετε.
Έφυγαν οι δύο μαθητές για την Ιερουσαλήμ, και όπως το είπε ο Ιησούς και έγινεˑ βρήκαν τον άνθρωπο με τη στάμνα, το σπίτι, τον οικοδεσπότη, το μεγάλο δωμάτιο στρωμένο, έτοιμο, στο απάνω πάτωμα, και εκεί ετοίμασαν το πασχαλινό δείπνο.
Η παράδοση λέγει πως ο οικοδεσπότης αυτός ήταν ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία, πλούσιος και ενάρετος άνθρωπος, μέλος του Συνεδρίου, με τιμή και υπόληψη μεγάλη».
Ας είναι πάντοτε μαζί μας ο Μεγάλος Αυτός Άγιος!
* Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Χώρας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC – EU).
