Κείμενο – Φωτογραφίες του ορειβάτη Δακανάλη Μανόλη Προέδρου του Ορειβατικού Συλλόγου Μοιρών
Μια ενισχυμένη διμοιρία ορειβατών του Ορειβατικού Συλλόγου Μοιρών με αρχηγό τον γράφοντα, στις 14 Ιουλίου 2019 βρεθήκαμε στο ορεινό χωριό Καλλικράτης (υψ740μ). Το χωριό είναι κτισμένο σε ένα μεγάλο οροπέδιο στα ανατολικά Λευκά Όρη, οι κάτοικοι του οποίου ασχολούνται κυρίως με την κτηνοτροφία και τη γεωργία. Το χειμώνα ο Καλλικράτης είναι σχεδόν ακατοίκητος, γιατί οι βοσκοί με τα κοπάδια τους κατεβαίνουν στα χειμαδιά.
Το χωριό είναι κτισμένο κατά συνοικίες όπως συνηθίζεται στα ορεινά χωριά του νομού Χανίων. Το όνομα του οφείλεται στο Δρουγγάριο Μανούσο Καλλικράτη, ο οποίος το 1453 με 1500 άνδρες και 5 πλοία ηγήθηκε παγκρήτιας εκστρατείας για την υπεράσπιση της πόλης από τους Οθωμανούς. Όταν αλώθηκε η πόλη αντιστάθηκαν οι πύργοι των Βασιλείου Λέοντος και Αλεξίου τους οποίους υπερασπίζονταν οι Κρητικοί. Ο Σουλτάνος θαύμασε τον ηρωισμό τους και τους επέτρεψε να φύγουν με τα πλοία ανενόχλητοι.
Στο Μακεδονικό Αγώνα (1904-1908) αρκετοί κάτοικοι πήραν μέρος εθελοντικά όπως οι Γ. Δικώνυμος-Μακρής, Ε. Καούδης, Ε. Μπεμπής και Λ. Βρανάς με πλούσια δράση.
Το 1943 ο βάρβαρος και αιμοσταγής Φριτς Σούμπερτ που δρούσε ανεξάρτητα με την ομάδα του «Σουμπρίτες» που αποτελούνταν από έλληνες προδότες, λεηλάτησε, έκαψε το χωριό και εκτέλεσε 30 κατοίκους, ως αντίποινα για τη συμμετοχή των κατοίκων στην Αντίσταση.
Από τη νότια πλευρά του οροπεδίου πήραμε ένα αρχέγονο μονοπάτι, το οποίο συνδέει τον Καλλικράτη με τα πεδινά. Στην αρχή το φαράγγι στενεύει, γίνεται πιο βαθύ, ενώ το βατό μονοπάτι ελίσσεται και από τις δυο πλευρές του φαραγγιού. Εκατέρωθεν υπάρχουν μεγάλες ορθοπλαγιές με άβατα γκρεμνά, στα άγρια βράχια του οποίου μοσχοβολάει ο δίκταμος ή έρωτας ενδημικό φυτό των βουνών της Κρήτης. Η χλωρίδα του φαραγγιού είναι πλούσια και αποτελείται από σφεντάμια, πρίνους, φασκομηλιές, αγκαραθιές, πικροδάφνες και φρύγανα. Τα βότανα ευωδίαζαν μετά τα μέσα του φαραγγιού, τα οποία αφθονούσαν και αποτελούνταν από θυμάρια, θρούμπες (θρύμπες) και φασκομηλιές.
Ο καιρός ήταν πολύ δροσερός αν και είμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού. Διανύσαμε 8 χιλιόμετρα εντός και εκτός του φαραγγιού σε ένα ευχάριστο τοπίο με εντυπωσιακές εναλλαγές του περιβάλλοντος και καταλήξαμε στο χωριό Πατσιανό ύστερα από τριάμισι ώρες πορείας.
Το θρυλικό Φραγκοκάστελο είναι μεσαιωνικό κάστρο και κτίστηκε από τους Βενετούς το 1371-74. Εκεί χαλαρώσαμε βουτώντας στα γαλάζια και κρυστάλλινα νερά της παραλίας για αρκετή ώρα.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
