Ξέρει ότι αρκετοί άνθρωποι δεν έχουν καταλάβει την σημασία του εθελοντισμού και
θα πρέπει να βρει απαντήσεις όταν τον ρωτούν: “Μα γιατί το κάνεις;”
Δεν τους αρκεί ή δεν πιστεύουν την απάντηση : “Γιατί το θέλω, με εκφράζει, το νιώθω κλπ”
Θα πρέπει να τους πείσει ότι δεν πληρώνεται από κανέναν με χρήματα γι αυτό που κάνει.
Μα σιγά…και τι κάνει;
Ο Εθελοντής λοιπόν, όταν γυρίζει σπίτι του από την υπηρεσία πονάει ίσως σε όλο το κορμί και την επόμενη θα πρέπει να πάει κανονικά στην δουλειά του.
Όταν γυρίζει σπίτι από την υπηρεσία θα πρέπει με απλά λόγια να εξηγήσει στον ανήλικο γιο του (που ρωτούσε : “που είναι ο μπαμπάς;”) για την αξία του Εθελοντισμού. Συνήθως το καταφέρνει…
Ίσως αν η υπηρεσία είναι μεγάλης διάρκειας να ζητήσει να πάρει κανονική άδεια από τη δουλειά του γιατί αλλιώς δεν θα μπορέσει να “βγει” με επάρκεια η υπηρεσία.
Κάποιες φορές έχει αίματα στην στολή του από κάποιον πάσχοντα καθώς βιαζόταν να τους εξυπηρετήσει όλους. Κάποιες άλλες φορές τον έχουν απειλήσει κιόλας κάποιοι μεθυσμένοι συμπολίτες του. Δεν τους κακίζει. Αγχώνεται καμιά φορά όταν κινδυνεύει αλλά πρέπει να σταθεί όρθιος γιατί και άλλοι έχουν ανάγκη.
Ο Εθελοντής πρέπει να διατηρήσει το χαμόγελο του ξεχνώντας τον αφόρητο πόνο που νιώθει στα πόδια όταν ψάχνει επί ώρες κάποιον που είναι αγνοούμενος. Ναι ναι, εκεί που τον είδες στα βράχια που είχαν σκιστεί τα άρβυλα και η στολή του και θα πρέπει να αγοράσει με δικά του έξοδα νέο εξοπλισμό.
Θα πρέπει επίσης να βρει τρόπο να δώσει τις τσάντες με τα τρόφιμα στην οικογένεια που έχει ανάγκη με την αξιοπρέπεια που ταιριάζει σε κάθε Άνθρωπο.
Θα τον δεις παντού, σε κάθε εκδήλωση οποιουδήποτε φορέα, όπου του ζητήσουν με τους όρους και τις προϋποθέσεις που απαιτούνται, να βρίσκεται για την δική σου ασφάλεια. Γιατί τα πρώτα λεπτά είναι κρίσιμα και έχει εκπαιδευτεί και μετεκπαιδευτεί να μπορεί να αντιμετωπίσει την επικίνδυνη για τη ζωή σου απειλή.
Τι ζητάει ο Εθελοντής για τα παραπάνω: σεβασμό και ένα χαμόγελο. Τα παραπάνω ναι είναι απαραίτητα και αδιαπραγμάτευτα. Ο Εθελοντής πρέπει πάνω από όλα να θέλει. Και αν δεν τον σέβεσαι αυτόν ή τις Αρχές του Ανθρωπιστικού κινήματος που εκπροσωπεί, δεν θα μπορέσει και ούτε πρέπει να προσφέρει τις εθελοντικές του υπηρεσίες. Επίσης θα πρέπει να του παρέχεις την ασφάλεια και τα μέσα που απαιτούνται, που πρέπει να συγκεκριμενοποιηθούν έγκαιρα και με σαφήνια, για να μπορέσει να προσφέρει γιατί πάνω από όλα πρέπει να είναι η ασφάλεια και η αξιοπρέπεια μας.
Τα παραπάνω άλλοτε εκ παραδρομής και άλλοτε εσκεμμένα δεν γίνονται κατανοητά.
Δυστυχώς υπάρχουν ακόμα κάποιοι συμπολίτες μας που ακόμα και μετά από τόσα χρόνια εθελοντικής προσφοράς επιμένουν να νομίζουν και να προσπαθούν να πείσουν και άλλους ότι ο Εθελοντής είναι…υποχρεωμένος να προσφέρει τις υπηρεσίες του ακόμα κι αν δεν τον σέβεσαι αυτόν ή αυτό που πρεσβεύει.
Παρ’ ολ’ αυτά ο κάθε Εθελοντής, θέλει να συνεχίσει να είναι Εθελοντής. Γιατί του αρέσει να βοηθάει, γιατί μπορεί να βοηθήσει. Δεν το “παίζει” σωτήρας, ούτε γιατρός. Είναι κι αυτός άνθρωπος. Όμως μπορεί και πρέπει να βοηθήσει όπου υπάρχει ανάγκη. Όσο υπάρχουν Άνθρωποι.
Γιατί χωρίς Εθελοντισμό η κοινωνία μας θα ήταν απλά….”ανάλατη”.
Το …part 2, ας ελπίσω να μην είναι απαραίτητο να αναρτηθεί….
(Από τον τοίχο του Εθελοντή Σαμαρείτη του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού Τμήματος Μοιρών Μανώλη Μαρκάκη)
