του Πέτρου Μηλιαράκη*
Ας συμφωνήσουμε κατά συνθήκη ότι η Ν.Δ. προηγείται του ΣΥΡΙΖΑ κατά «10,5» μονάδες. Και αυτό με αναγωγή. Ας λάβουμε όμως υπ’ όψιν μας και μερικά ιδιαιτέρως «περίεργα» που ως έχων τον «κοινού νου» αδυνατώ να αντιληφθώ και ασφαλώς αναμένω απαντήσεις. Άλλωστε δεν είμαι «ειδικός επί των δημοσκοπήσεων» και φυσικά δεν είμαι ειδήμων στην «στατιστική». Προσπαθώ όμως να αντιληφθώ, ως μέσης αντίληψης και εμπειρίας άνθρωπος τα εξής:
ΙΔΟΥ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ
1) Προφανώς άλλης τάξης ζήτημα είναι η «πρόθεση ψήφου» και άλλης τάξης ζήτημα η «ψήφος με αναγωγή», ήτοι η ψήφος με θεωρητικά «προσέγγιση». Εικάζω δε ότι για τη λεγόμενη «συσπείρωση» των κομμάτων λαμβάνεται υπ’ όψιν το τελικό αποτέλεσμα της πρόσφατης ad hoc αναμέτρησης. Ως εκ τούτου:
α) Θεωρητικώς η «συσπείρωση» προκύπτει από τον αριθμό των μελών του εκλογικού σώματος (στην καθομιλούμενη αφορά στους ψηφοφόρους) της τελευταίας αντίστοιχης εκλογής με ό,τι διακινδύνευε τη σχετική ψήφο των πολιτών. Προκειμένου δηλαδή περί εθνικών εκλογών για το Ελληνικό Κοινοβούλιο δεν μπορεί παρά να ληφθεί υπ’ όψιν η ετυμηγορία της τελευταίας αναμέτρησης, όπου το εκλογικό σώμα τοποθετήθηκε για το: ποιός θα κυβερνήσει τη χώρα.
β) Συνεπώς με βάση τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε 1.925.904 ψήφους και το 36,34% και η Ν.Δ. έλαβε 1.526.205 ψήφους και το 27,81%.
2) Ας λάβουμε τώρα υπ’ όψιν ότι η Ν.Δ. έχει «συσπείρωση» 90% και ο ΣΥΡΙΖΑ 80%. Με βάση τη «συσπείρωση» αυτή: η Ν.Δ. θα λάβει 1.373.845 ψήφους και ο ΣΥΡΙΖΑ θα λάβει 1.540.723 ψήφους. Δηλαδή ΠΡΩΤΟ ΚΟΜΜΑ είναι ο ΣΥΡΙΖΑ με διαφορά 166.878 ψήφους.
3) Τα προαναφερόμενα προκύπτουν με απλή λογική από την απλή αριθμητική, ενώ χρήζει διευκρινήσεων κάθε αντίθετος ισχυρισμός για να γίνει κατανοητός απ’ όλους εμάς τους «μη ειδικούς»… Ταυτοχρόνως όμως εγείρεται και ο προβληματισμός που συναρτάται με το «εκλογικό κλίμα» των τελευταίων ημερών πριν την 7η Ιουλίου 2019. Ας σκεφτούμε ως εξής:
Η εκτίμηση ψήφου όταν βάση της έχει για τη Ν.Δ. το 37% και ανώτατο ποσοστό το 42,4% και του ΣΥΡΙΖΑ η βάση είναι το 27% με ανώτατο ποσοστό το 32,2% «ποιός» εγγυάται την ακριβή διαφορά, όταν η Ν.Δ. κυμαίνεται στο + – 5,4% και ο ΣΥΡΙΖΑ στο + – 5,2%; Γιατί να λάβει οπωσδήποτε η Ν.Δ. το + 5,4% ή γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ να μην λάβει οπωσδήποτε το +5,2%; Ακόμα και το νεοσύστατο κόμμα, το ΜεΡΑ 25, ενώ προσέγγισε απολύτως για πρώτη φορά τη βάση του 3%, να μην έχει ως βάση εκκίνησης το 4,5% που οι δημοσκόποι το προβλέπουν ως ανώτατο ποσοστό; Και γιατί μετά βεβαιότητος η Βουλή του Ιουλίου 2019 να μην είναι οπωσδήποτε τουλάχιστον επτακομματική;
Τα προαναφερόμενα είναι απλώς ερωτήματα, στα οποία εάν δεν απαντήσουν οι δημοσκόποι, είναι βέβαιον ότι θα έχουμε απάντηση από τον Κυρίαρχο Λαό.
Ο «ΚΑΝΕΝΑΣ» ΚΑΙ ΤΟ DEBATE
Χρήσιμα όμως, αν όχι κρίσιμα, είναι και τα εξής:
1) Στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε 2.246.064 ψήφους και η Ν.Δ. 1.718.815 ψήφους. Ωστόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, λίγους μήνες αργότερα, το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, έλαβε 320.160 λιγότερες ψήφους και η Ν.Δ. έλαβε 192.610 λιγότερες ψήφους. Δηλαδή: συνολικώς 512.770 πολίτες αρνήθηκαν και τα δύο «Μεγάλα Κόμματα» εντός ελαχίστου χρόνου.
2) Ας μην υποκρινόμαστε. Και τούτο γιατί υπάρχει ένα «κομβικό σημείο» που υφίσταται, το οποίο παρά που υφίσταται, εν τούτοις αποσιωπάται, αλλά προδήλως προβληματίζει… Και θα πρέπει να προβληματίζει ιδίως τους αρχηγούς των δύο «Μεγάλων Κομμάτων» στο «πώς» και κυρίως στο «γιατί» η κοινή γνώμη αξιολογώντας την καταλληλότητα για την πρωθυπουργία διαχρονικώς (και πάντως προσφάτως στη δημοσκόπηση της Metron Analysis της 5ης Ιουνίου) επιλέγει τον «κανένα»!..
Υπ’ όψιν ότι προηγείται ο «κανένας» και μάλιστα στο ποσοστό του 31%, όταν ο αμέσως προηγούμενος αρχηγός της Ν.Δ. κρίνεται καταλληλότερος για Πρωθυπουργός με 28%… Το ζήτημα τούτο πρέπει να επιλυθεί. Το ότι προηγείται ο «κανένας» δεν αφορά «έμπνευση» ουδενός. Αφορά καταγραφή της κοινής γνώμης και μάλιστα στον παρόντα χρόνο. Ως εκ τούτου, κυρίως οι δύο αρχηγοί των προπορευόμενων κομμάτων οφείλουν να παραστούν σ’ ένα έντιμο με δίκαιους όρους διάλογο (ο όρος που καθιερώθηκε είναι debate). Η απάντηση στο ζήτημα αυτό είναι κρίσιμη για το + -5,4% της Ν.Δ. και το + -5,2% του ΣΥΡΙΖΑ…είτε διεξαχθεί debate είτε όχι…
ΤΟΥΤΩΝ ΔΟΘΕΝΤΩΝ
Οι προηγούμενοι προβληματισμοί και τα προηγούμενα ερωτήματα θέτουν ασφαλώς «ζητήματα» που πρέπει να απαντηθούν… Όπως όμως προεκτέθηκε τα ζητήματα που θέτει το παρόν κείμενο θα απαντηθούν με την κυριαρχική κρίση του μόνου αρμοδίου: του εκλογικού σώματος, όπου στον κάθε πολίτη ανήκει και αναλογεί το αυτό ποσοστό κυριαρχίας!
ΚΑΙ ΜΙΑ ΥΠΟΜΝΗΣΗ
Η γέννηση των «γκάλοπ» που έχουν εισβάλει στη ζωή μας και στον καθημερινό πολιτικό λόγο, αφορά όρο που αποδίδει το όνομα του δημοσιογράφου και Καθηγητή Πανεπιστημίου George Gallup (Τζορτζ Γκάλοπ). Το επίθετο του Γκάλοπ έχει καταστεί συνώνυμο της δημοσκοπικής έρευνας και επιστήμης. Εξ αυτού συνάγεται ότι η έννοια της δημοσκόπησης μέσω της στατιστικής μεθόδου δειγματοληπτικής έρευνας της κοινής γνώμης, αφορά «δάνειο ορολογίας» που συνδέεται με το επίθετο του συγκεκριμένου πρωτοπόρου των δημοσκοπήσεων και ουδεμία σχέση έχει με τη λέξη «gallop» που σημαίνει τον καλπασμό του αλόγου. (Υπάρχει διαφορετική ορθογραφία στη συγκεκριμένη ομόηχη λέξη, ανάμεσα στον Gallup και στο gallοp).
Η παρουσία του Γκάλοπ και η διασημότητά του αναδείχθηκε στις Προεδρικές Εκλογές των Η.Π.Α. το 1936, οπότε αντιπαρατέθηκε στο περιοδικό κύρους Literary Digest. Συγκεκριμένα στις Προεδρικές αυτές εκλογές ο Γκάλοπ χρησιμοποίησε ένα δείγμα μόλις 5.000 ατόμων έναντι του προαναφερόμενου περιοδικού που χρησιμοποίησε μέσω ταχυδρομικών δελταρίων «δημοσκόπηση» 2.000.000 ατόμων! Ενώ λοιπόν ο Γκάλοπ χρησιμοποίησε δείγμα 400 φορές ολιγότερο από το δείγμα του περιοδικού Literary Digest παρά ταύτα δικαιώθηκε η πρόβλεψη του Γκάλοπ ότι θα εκλεγεί Πρόεδρος ο Ρούσβελτ και όχι ο Λάντον.
Για τα καθ’ ημάς ας έχουμε υπομονή. Η 7η Ιουλίου 2010 είναι εγγύς!..
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
«στον κάθε πολίτη ανήκει και αναλογεί το αυτό ποσοστό κυριαρχίας!»
——————————————–
* Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC- EU).
