Το ερώτημα, για το αν η μελισσοκομία είναι ένα εύκολο επάγγελμα που προσφέρει πολλές ευκαιρίες κέρδους, αλλά και ποίες είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις για να γίνει κάποιος πετυχημένος μελισσοκόμος, είναι κάτι που απασχολεί τον κάθε νέο, κυρίως, που σκέπτεται να μπει στον κλάδο μας.
Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, που η οικονομική κρίση έχει λάβει τις διαστάσεις που όλοι βιώνουμε και που η ανεργία έχει εκτοξευτεί σε πρωτόγνωρα επίπεδα, πολλοί είναι εκείνοι που η λύση της ενασχόλησής τους με τη μελισσοκομία τους φαίνεται ιδιαίτερα ελκυστική.
Με το θέμα αυτό έχουν ασχοληθεί και έχουν γράψει, κατά καιρούς, πολλοί άνθρωποι του χώρου μας, και κάτι ανάλογο έχουμε κάνει και εμείς, σε προηγούμενα άρθρα μας.
Ξαναφέρνουμε όμως σήμερα το θέμα αυτό στην επικαιρότητα, έπειτα από τη χθεσινή ανάρτηση στις σελίδες αυτού του Blog, που ήταν μια αναδημοσίευση παλαιότερου άρθρου της έγκριτης εφημερίδας το ΕΘΝΟΣ, με θέμα «Μελισσοκομία: Το επάγγελμα που δίνει ένα σημαντικό συμπληρωματικό εισόδημα! Αρκεί να το αγαπάς…».
Τα όσα αναφέρονται σε αυτό το άρθρο, σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει πως μας εκφράζουν και, κατά τη γνώμη μας, δικαίως σήκωσε θύελλα αντιδράσεων μεταξύ των συναδέλφων μελισσοκόμων – κάποιες απ αυτές εκδηλώθηκαν με τρόπο… υπερβολικό και αυτό δεν ήταν αναγκαίο να γίνει!
Σήμερα λοιπόν θα σας παραθέσουμε τη δική μας άποψη και θα σας αναπτύξουμε τις τρεις βασικότερες προϋποθέσεις για να γίνει κάποιος πετυχημένος μελισσοκόμος και να μπορέσει να «βιοπορευτεί μελισσοκομικά».
– Πρώτη βασική προϋπόθεση: Η ύπαρξη οικονομικών πόρων.
Κάποιοι από εμάς τους «παθιασμένους» με τη μελισσοκομία, συνήθως βάζουμε την αγάπη για τις μέλισσες πρώτη και πάνω από όλες τις άλλες προϋποθέσεις.
Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Είναι η αγάπη αρκετή για να ξεπεράσει αντιξοότητες, αστοχίες και προβλήματα, αν δεν υπάρχουν οι οικονομικοί πόροι; Αντικειμενικά όχι, δεν είναι αρκετή!
Εδώ δεν είναι αρκετή για τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, θα είναι αρκετή για τις σχέσεις ανθρώπων και μελισσών;
Οι νέοι μελισσοκόμοι που ξεκινούν χωρίς να έχουν την οικονομική υποστήριξη κάποιου τρίτου, όπως επιχορήγηση από τους γονείς τους ή μέρος από την σύνταξη του παππού ή χωρίς να έχουν εξασφαλίσει τα προς το ζην με κάποια άλλα εισοδήματα, όπως παράπλευρη εργασία, για παράδειγμα, γρήγορα θα απογοητευτούν και θα τα παρατήσουν. Βλέπετε, η μελισσοκομία δεν μπορεί να τους προσφέρει κάποιο σοβαρό εισόδημα προκειμένου να μπορέσουν να ζήσουν από αυτή, τα 2-3 τουλάχιστον πρώτα χρόνια της ενασχόλησης τους.
Ολοκληρώνοντας, να επισυνάψουμε επιγραμματικά, πως η πρώτη και βασική προϋπόθεση για να πετύχει κάποιος στη μελισσοκομία, είναι να δώσει την ευκαιρία στον εαυτό του να «ψηθεί» καλά μαζί της για 2-3 χρόνια, βάζοντας το οικονομικό αποτέλεσμα σε δεύτερη μοίρα. Τότε μόνο θα μπορέσει να μάθει αρκετά μυστικά, να διδαχτεί από τα λάθη του και να την κατακτήσει! Αυτό όμως για να συμβεί, προϋποθέτει οικονομική ανεξαρτησία, για όλο αυτό το διάστημα, όπως ακριβώς το αναφέρουμε και πιο πάνω.
– Δεύτερη βασική προϋπόθεση: Αγάπη για τις μέλισσες και εξοικείωση μαζί τους.
Μοιραία, η αγάπη για τις μέλισσες είναι η δεύτερη σημαντικότερη προϋπόθεση για να καταφέρει κάποιος να γίνει πετυχημένος μελισσοκόμος.
Όπως όμως υποστήριξε και κάποιος γνωστός κοινονιοψυχολόγος, δεν μπορούμε να αγαπήσουμε πραγματικά κάτι ή κάποιον, αν προηγουμένως δεν το γνωρίσουμε καλά. Επομένως όταν μιλάμε για αγάπη προς τις μέλισσες, εννοούμε αγάπη που θα έχει προέλθει ύστερα από βαθιά κατανόηση της βιολογίας της, της συμπεριφοράς της, του κοινωνικού της μοντέλου και της συνεισφορά της πάνω στη γη.
Για να είναι πλήρης και σταθερή αυτή η αγάπη, χρειάζεται ακόμα η απόλυτη εξοικείωση μαζί της, η απαλλαγή από κάθε συναίσθημα φοβίας και η βεβαιότητα πως το υπέροχο, αλλά άγριο, αυτό πλάσμα δεν μπορεί να μας βλάψει – αναφερόμαστε στις πιθανές αλλεργίες φυσικά.
Τρίτη βασική προϋπόθεση: Η δεξιότητα σε χειρο-τεχνικές εργασίες.
Όση αγάπη για τις μέλισσες και να έχει κάποιος, δεν θα καταφέρει ποτέ να γίνει ολοκληρωμένος μελισσοκόμος και να καταξιωθεί στο κλάδο της μελισσοκομίας, αν δεν είναι ή δεν προσπαθήσει να γίνει, ο τύπος του χρυσοχέρη, όπως έλεγαν οι παλιότεροι. Αυτός δηλαδή που δεν «κωλώνει» πουθενά όπως λένε οι νεώτεροι.
Με άλλα λόγια, θα πρέπει να είναι έτοιμος να ασχοληθεί με όλο το φάσμα των χειρωνακτικών εργασιών, όπως κουβάλημα, ξυλουργικές εργασίες, στοκάρισμα, τρίψιμο, βάψιμο, κάρφωμα, βίδωμα, ευχέρεια σε εργαλεία χειρός και σε ελαφριά εργαλεία πάγκου, όπως τροχός, μέγγενη, σέγα κλπ. Θα πρέπει ακόμα να μπορεί να ξεπεράσει «δύσκολες» καταστάσεις και να δείχνει ψυχραιμία, αποφασιστικότητα και εφευρετικότητα στην αντιμετώπιση απρόοπτων συμβάντων.
Δηλαδή με άλλα λόγια, θα πρέπει να είναι πολυμήχανος! Αυτό φυσικά δεν το έχουν έμφυτο όλοι οι άνθρωποι, αλλά είναι μια «δεξιότητα» που μπορεί να αποκτηθεί, αν υπάρχει πολύ αγάπη για αυτό που κάνουμε, ο διαθέσιμος χρόνος και η ανάλογη προσπάθεια.
Κλείνοντας το σημερινό μας άρθρο, θα συμβουλεύαμε, όποιον σκέπτεται να ασχοληθεί σοβαρά με τη μελισσοκομία, να κάτσει να διαβάσει ότι έχει σχέση με τη μελισσοκομία – να διαβάσει πολύ, σαν να έδινε εξετάσεις στο πανεπιστήμιο.
Παράλληλα, να πάει να παρακολουθήσει κάποια «σοβαρά» σεμινάρια για αρχάριους. Οι δυο αυτές φάσεις θα έπαιρναν για να ολοκληρωθούν γύρω στους 4- 6 μήνες.
Στη συνέχεια, να πάει να «δουλέψει» δίπλα σε κάποιον παλιό μελισσοκόμο – αν προσφέρει αμισθί τις υπηρεσίες του, όλο και κάποιος θα βρεθεί να τον «προσλάβει» – ενώ παράλληλα θα μπορούσε να αγοράσει και τα 5-6 πρώτα του μελίσσια. Η φάση αυτή θα έπαιρνε άλλους 8-10 μήνες.
Αφού θα έχει ολοκληρωθεί και αυτή η φάση – και με την προϋπόθεση πως όλα θα πάνε κατ ευχή – θα μπορούσε να διαθέσει ένα αρχικό κεφάλαιο για να αγοράσει τα πρώτα του 50-60 μελίσσια και τον βασικό εξοπλισμό που απαιτείται για την συγκρότηση μιας μικρής εκμετάλλευσης, και τον επόμενο χρόνο ένα ακόμα κεφάλαιο, για να διπλασιάσει το μελισσοκομείο του.
Με βάση αυτό το πλάνο, σε 2-2,5 χρόνια, αν όλα πάνε καλά, ο νέος μελισσοκόμος θα μπορεί να αποκτήσει τα πρώτα του σοβαρά εισοδήματα από τη μελισσοκομία, που ανάλογα με τη θέλησή του και με μια ακόμα νέα επένδυση, τον επόμενο χρόνο, θα καταφέρει να αυξήσει περισσότερο τη δύναμη του μελισσοκομείου του και να γίνει οικονομικά εντελώς ανεξάρτητος.
Αυτός όλος ο κύκλος της μελισσοκομικής «ωρίμανσης» θα έχει στοιχίσει, από πλευράς χρόνου και χρήματος, όσο περίπου θα στοίχιζαν και οι σπουδές σε κάποιο πανεπιστήμιο, αλλά θα έχει ετοιμάσει έναν άξιο, ικανό και αυτοδύμανο επαγγελματία μελισσοκόμο που, εκτός των άλλων, θα έχει κάνει το όνειρο της ζωής του πραγματικότητα και όχι έναν ακόμα μόνιμο άνεργο και χαμένο στο διάστημα πτυχιούχο!
Αυτό το τελευταίο είναι κάτι που ίσως θα πρέπει να προβληματίσει και τους γονείς που ανησυχούν για το μέλλον των παιδιών τους, αλλά και τους ίδιους τους νέους που ενδεχομένως βλέπουν την ενασχόλησή τους με τη μελισσοκομίας, σαν μια καλή διέξοδο «επαγγελματικής αποκατάστασης».
Επιμέλεια: Μανόλης Δερμάτης, μελισσοκόμος, συγγραφέας, ερευνητής.
www.promelis.gr — promelis@hotmail.gr
