Είναι πολύ δύσκολο να αποχαιρετίσεις για τελευταία φορά κάποιον που μεγαλώσατε μαζί.
Ποταμός οι μνήμες, οι εικόνες, τα συναισθήματα…
Και τρομακτική η συνειδητοποίηση πόσο γρήγορα περνά ο χρόνος.
Ειδικά όταν το νήμα της ζωής κόβεται γρήγορα…
Γρήγορος ήταν και ο Κωστής από μικρός. Ο πιο γρήγορος από όλους. Και ταυτόχρονα αυτός με τη μεγαλύτερη αντοχή.
Περίεργος συνδυασμός…
Έμελλε όμως να τον ακολουθεί σε όλη τη σύντομη ζωή του.
Βιαστικός και γρήγορος να τα προλάβει όλα…
Συνάμα όμως με απίστευτη αντοχή και υπομονή να πετύχει όταν όλα πήγαιναν στραβά…
Θυελλώδης και ορμητικός ο Κωστής ξεχώριζε από μικρός. Πρόεδρος στο σχολείο. Και χάρη σ’ αυτόν η τάξη μας ήταν η πρώτη που έκανε την πενθήμερη εκδρομή… επταήμερη!
Πώς; Μόνο ο Ψαρός ήξερε…
Παντού μπροστά. Καρναβάλι; Πρώτος με τους Αργόσχολους.
Αθλητισμός; Από το μηδέν στην Ευρώπη!
Πολιτική; Συνδικαλισμός; Επιμελητήρια;
Παντού παρών.
Με πείσμα και με όνειρα.
Έκανε σίγουρα και πολλά λάθη ο Κωστής. Στεναχώρησε κόσμο και στεναχωρήθηκε από περισσότερους ίσως.
Αναρωτιέμαι μόνο ποιος δεν κάνει λάθη;
Και σκέφτομαι ότι τουλάχιστον αυτός ήταν πάντα παρών. Δεν εγκατέλειπε ποτέ, δεν το έβαζε κάτω. Πάλευε…
Εκρηκτικός και φωνακλάς. Αλλά ανθρώπινος και συναισθηματικός…
Και πάντα παρών… Πότε δεν εγκατέλειπε και δεν έλειπε…
Αυτός ήταν ο πρόεδρος.
Μόνο που προχθές δεν τα κατάφερε…
Και έχασε τη μάχη…
Δεν ξέρω αν βλέπει από ψηλά. Αν ναι, σίγουρα θα χαμόγελα ευχαριστημένος γιατί ήταν όλοι εκεί…
Κάτι σημαίνει αυτό…
Καλό ταξίδι Κωστάκη. Καλό παράδεισο.
Ι.Σ.Κ.
Πηγή: goodnet.gr
