Γράφει η Σοφία Γ. Παπαδάκη
Σήμερα, γιορτάζει η Μάνα!
Και Μάνα είναι εκείνη που γεννά.
Μα εγώ θα πω πως αληθινή Μάνα είναι αυτή που αναθρέφει.
Κάθε Μητέρα πήρε σήμερα μια γλυκιά ευχή, ένα λουλούδι, ένα φιλί.
Θα μου επιτρέψετε λοιπόν, εγώ να ευχηθώ χρόνια πολλά σε μια Μητέρα ιδιαίτερη, αλλιώτικη απ’ τις άλλες, που κάθε χρόνο μπορεί ν’ αλλάζει σπίτι και να χει διαφορετικά παιδιά, μα παραμένει Μάνα.
Γιατί αναθρέφει, γαλουχεί και μεγαλώνει όχι ένα, ούτε δυο παιδιά, μα όλα τα παιδιά του κόσμου.
Χρόνια πολλά λοιπόν, στην Εκπαιδευτικό – Μητέρα των παιδιών μας.
-Καλημέρα, κυρία!
-Καλή σου μέρα, παιδάκι μου! Και κάπως έτσι ξεκινά η μέρα ετούτης της Μαμάς.
Το κουδούνι χτυπά και η σχολική αίθουσα είναι έτοιμη να αγκαλιάσει ένα κομμάτι της ζωής μιας μεγάλης οικογένειας.
Γύρω από την εστία της γνώσης δημιουργούνται σχέσεις αγάπης και στοργής. Σ’ αυτή την εστία πρωτοστατεί η Μάνα!
Η Μάνα εκείνη που θα μιλήσει στα παιδιά της για τις χώρες του κόσμου, που θα τα μάθει να γράψουν, να μιλούν και να μετρούν, που θα τους διηγηθεί σαν παραμύθι την ιστορία μας.
Η ίδια μάνα, θα τα βοηθήσει να πιούν νερό απ’ το μπουκάλι που δύσκολα ανοίγει, θα τους μάθει να δένουν τα κορδόνια που λύθηκαν απ’ τα παπούτσια, θα τους σκουπίσει τα δάκρυα και θα καθαρίσει την πληγή από το γόνατο που χτύπησαν στο παιχνίδι. Μεγαλώνοντας η Μάνα αυτή θα τα μυήσει στην αγάπη, μαθαίνοντας τα φιλιώνουν και ν’ αγαπούν τ’ αδέρφια τους.
Και αφού είναι ήσυχη πια πως τα παιδιά της μεγάλωσαν σωστά και σήμερα, θα τ’ αποχαιρετήσει μ’ ένα γλυκό : “Καλό μεσημέρι, παιδί μου!”
Και στέκεται πίσω απ’ την καγκελόπορτα κοιτάζοντάς τα ν’ αποχωρούν απ’ το μεγάλο τους σπίτι, περιμένοντας καρτερικά το επόμενο πρωί που θα ξυπνήσει για τα καλά ακούγοντας την Καλημέρα τους, την ώρα που θα τα παραλάβει από την άλλη άξια Μάνα!
Τέτοιες μητέρες είχαμε όλοι μας και κάθε μια έβαλε το δικό της λιθαράκι στην ανατροφή μας.
Μια μάνα τέτοια έγινα κι εγώ και είναι ευλογία να λέγεσαι και να ‘σαι Μάνα!
Ας είναι ευλογημένα τα παιδιά των Μανάδων που με άκουσαν να έχω το ρόλο αυτό. Τα παιδιά μου εκείνα που τα μάλωσα, τα αγκάλιασα, τους κράτησα το χέρι να γράψουμε μαζί, εκείνα που με κάνουν υπερήφανη καθημερινά, αυτά στα οποία δίδαξα όσο μπόρεσα γνώση μα και αγάπη.
Ας είναι ευλογημένα τα παιδιά που με κοίταξαν γλυκά χαμογελώντας και με αγκάλιασαν ψιθυριζοντας μου: “Σ’αγαπώ κυρία! Σε ευχαριστώ!”
Εγώ σε ευχαριστώ γλυκό μου πλάσμα!
Και Σ’αγαπώ! Μάνα-Δασκάλα χρόνια σου πολλά!
Σπείρε αγάπη ακούραστα και θα θερίζεις χαμόγελα ολοχρονις!
Τι άλλο θέλεις απ’ τη ζωή; Σου δώσε απλόχερα όλα τα δώρα…!!
* Η Σοφία Γ. Παπαδάκη είναι Παιδαγωγός-Φιλόλογος
