Στις 6 του Μάη του 1861 διοριζόταν με σουλτανικό φερμάνι, όπως συνέβαινε πάντα κατά τον διορισμό των πασάδων, Γ. Διοικητής Κρήτης ό Χεκίμ Ισμαήλ Πασάς.
Ερχόταν να αντικαταστήσει τον συνώνυμό του Ισμαήλ Ραχμή Πασά τον Τεπελενλή.
Ο καινούργιος αυτός Γ. Διοικητής είχε γεννηθεί από γονείς Χριστιανούς στη Χίο.
Ο πατέρας του (δεν ξέρουμε τ’ όνομά του ούτε το επίθετο) ήταν γιατρός στη Χίο.
Είχε ένα γιό που τον έλεγαν Κωνσταντίνο.
Στα 1822, στις, σφαγές της Χίου ο Κωνσταντίνος ήταν 12 χρονών. Τότε τον άρπαξαν ο Τούρκοι και μαζί με άλλα παιδιά και κορίτσια τα έφεραν στην Κρήτη, όπου και τα έξισλάμισαν.
Επήρε τότε ο Κωνσταντίνος το όνομα Ισμαήλ.
Τον παρέλαβε κάποιος Πασάς, τον ανέθρεψε, τον σπούδασε γιατρό στην Ευρώπη και γι’ αυτό λεγόταν Χεκίμ (Ιατρός) Ισμαήλ Πασάς.
Όταν τον έφερνε το καράβι αιχμάλωτο στην Κρήτη συναντήθηκε μέσα στο πλοίο με ένα Χριστιανό Ιωάννη, που επέστρεφε από το Κάιρο στο Μ. Κάστρο.
Ο Ιωάννης είχε δείξει τότε μεγάλη συμπάθεια για το σκλαβάκι τον Κωνσταντίνο, γιατί κι αυτός είχε αιχμαλωτισθεί δυο φορές από τους Τούρκους και πωληθεί στα σκλαβοπάζαρα.
Μια φορά στα 1823 στο σπήλαιο της Μιλάτου και μια φορά στα 1823 στον «αρπεντέ του Αγριολίδη».
Ο Ιωάννης είχε την τύχη και τις δυο φορές όταν αιχμαλωτίσθηκε να έξαγορασθή από τον Μελχισεδέκ Οικονόμον του Συναΐτικού Μετοχίου του Αγίου Ματθαίου στο Μ. Κάστρο.
Τώρα στα 1861 ο μεν Κωνσταντίνος εξισλαμισμένος ερχόταν Γ. Διοικητής στην Κρήτη ως Χεκίμ ‘Ισμαήλ Πασάς, ο δε Ιωάννης έγινε κληρικός, επήρε το όνομα Ιλαρίων και ήταν Επίσκοπος Σητείας.
Όταν ξανασυναντήθηκαν ύστερα από τόσα χρόνια, θυμήθηκε ο εις τον άλλον.
Κι έγιναν φίλοι κι ο Ισμαήλ Πασάς έβοήθησε όσο μπορούσε τον Επίσκοπον Ίλαρίωνα….
(Πηγή: Ν. Σταυρινίδης, Ο καπετάν Μιχάλης Κόρακας και οι συμπολεμιστές του, σελ. 224)
