Δεκάδες υποψήφιοι, κυκλοφορούν στους δρόμους,
κάποιοι το έχουν σίγουρο…άλλοι…κουνούν τους ώμους.
Μονίμως χαμογελαστοί, τους βλέπω, κάθε μέρα
και όποιον συναντήσουνε, του δίνουνε τη χέρα.
Ρωτούν, μοχθούν για το καλό, αυτού εδώ του τόπου
κι αν τους ακούσεις…καν κακό, δεν θέλουνε ανθρώπου.
Προχθές έναν συνάντησα, κατά καλή χαρά μου,
και δεν θυμόνταν διόλου πια, πως ήταν τ’ όνομά μου.
Τέτοιους ανθρώπους τελικά, θέλει η ανθρωπότης
αρκεί η ζωή μας νάτανε μια…υποψηφιότης!
