Γράφει ο Αδάμ Παραδεισανός*
Την Τρίτη 26 Μαρτίου το μεσημέρι, στον Ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου στον Φουρφουρά, αρκετοί συγγενείς, συντοπίτες, γνωστοί και φίλοι αποχαιρετήσαμε έναν δικό μας άνθρωπο. Τον Μανώλη Μαράκη του Νικολάου, γνωστό και ως Μαρακομανώλη. Έναν γνήσιο και αγνό αμαριώτη – από τους τελευταίους της παλιάς γενιάς. Όπως συνηθίζουμε να λέμε – Άνθρωπος παλιάς κοπής.
Γεννήθηκε πριν από 86 χρόνια στον Φουρφουρά. Παιδί φτωχής και πολύτεκνης οικογένειας με μικρό περιουσιακό κλήρο. Από παιδί στράφηκε στην κτηνοτροφία, ως μόνη ελπίδα για επιβίωση. Στην αρχή φαμέγιος – βοσκάκι μέχρι που απόκτησε το δικό του κοπάδι με αίγες, ψηλά στον Ψηλορείτη. Στην Κορακιά έφτιαξε το δικό του μιτάτο, χρησιμοποιώντας για σπίτι του μια σπηλιά όπου ζούσε το μεγαλύτερο διάστημα του χρόνου και τυροκομούσε με παραδοσιακό τρόπο. Εκεί φιλοξενούσε κατά καιρούς φίλους, γνωστούς, αλλά και αγνώστους περαστικούς, επισκέπτες του Ψηλορείτη. Ένα ποτήρι φουρφουριανό κρασί, λίγο τυρί με παξιμάδι, ήταν το λιγότερο που πρόσφερε σε κάθε επισκέπτη. Άλλες εποχές, άλλα ήθη και νοοτροπίες. Εργατικός, έντιμος, ηθικός, ντόμπρος. Ο λόγος του συμβόλαιο. Η φωνή του βροντερή και χαρακτηριστική, με τη γνωστή φουρφουριανή χροιά και προφορά. Το πλατύ χαμόγελό του αγνό και η φιλοξενία του γνήσια αμαριώτικη.
Ευτύχησε να δημιουργήσει ζηλευτή οικογένεια, να χαρεί παιδιά – εγγόνια και πολλά δισέγγονα. Την άξια και συνοδοιπόρο σύζυγό του Μαρία στερήθηκε νωρίς, όμως δεν πτοήθηκε. Συνέχισε να παλεύει με την καθημερινότητα έχοντας συμπαραστάτες τα παιδιά και τα εγγόνια του. Όμως η μεγάλη και ευαίσθητη καρδιά του, που χωρούσε όλο τον κόσμο, τελευταία τον ταλαιπώρησε και τελικά τον πρόδωσε. Επέλεξε την ημέρα του ευαγγελισμού της Θεοτόκου να αποδημήσει εις Κύριον.
Όλοι εμείς που τον βιώσαμε ως έναν πολύ καλό συγγενή και τον τιμήσαμε στο ξόδι του – για την τίμια ζωή του, τον ευγνωμονούμε και τον ευχαριστούμε για όσα ανθρώπινα – δια του παραδείγματός του μας δίδαξε.
Θείε Μαρακομανώλη, δεν χρειάζεται να σου υποσχεθούμε πως η μνήμη σου θα είναι αιωνία και θα αποτελεί πυξίδα και φάρο στη δική μας ζωή.
ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ.
