Γράφει ο Μιχάλης Ανδιανάκης
Όταν το νερό έχει χαράξει στους σκληρούς βράχους το δρόμο του αμέτρητα χρόνια πίσω, δε ξεχνά ποτέ τον “κόπο” του.
Ο δρόμος είναι δικός του και θα τον “πάρει πίσω” από όποιον του τον αμφισβητεί.
Έτσι νόμισαν κάποιοι κάποτε πως θα μπορούσαν να “δαμάσουν” το Κουρταλιώτικο Φαράγγι, με ένα δρόμο απαραίτητο βέβαια για μια σειρά χωριά και άλλους όμορφους τόπους στον Άγιο Βασίλειο.
Άλλα όμως σχεδιάζουν οι άνθρωποι και άλλα η φύση.
Ούτε την επικείμενη τουριστική περίοδο υπολογίζει.
Η τελευταία καταιγίδα έδειξε-και όχι μόνο εδώ-πόσο πρόχειρα σχεδιάζουμε και πόσο λίγο υπολογίζουμε τη δύναμη της φύσης και το περιβάλλον.
Πόσοι δρόμοι, πόσες γέφυρες δεν παρασύρθηκαν σαν τραπουλόχαρτα, πόσα χωράφια δίπλα σε ποταμούς και χειμάρρους δεν χάθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη;
Κι ακόμη ανθρώπινες ζωές!
Μήπως είναι καιρός να σοβαρευτούμε και να μην καταριόμαστε την τύχη μας κάθε φορά που μας βρίσκει το κακό;
Τύχη δεν υπάρχει, υπάρχουν μόνο τοίχοι (κι άλλα) που φτιάχνουν οι άνθρωποι, “έτσι στην τύχη”.
Και μετά κλαίνε πάνω στα ερείπια (ξοδεύοντας διπλά και τριπλά και βαθαίνοντας την κρίση)…
