Του Γιάννη Λιονάκη
Είναι δυόμιση μετά τα μεσάνυχτα και επιστρέφω από το γάμο του ανιψιού μου. Σε μία διασταύρωση εδώ στα Χανιά, ένας φακός με σημαδεύει και ένα σήμα τροχονόμου μου κάνει σήμα να σταματήσω.
Είναι ένας άνδρας της τροχαίας, κρατάει ένα φακό στο ένα χέρι και στο άλλο ένα αλκοολόμετρο.
Βγάζω φλας,κάνω στο πλάι,ανοίγω το παράθυρο,μου λέει,καλησπέρα σας κύριε,φυσήξτε εδώ σας παρακαλώ δυνατά.
Φυσώ,μου λέει σας ευχαριστώ πολύ καληνύχτα σας.Και εγώ σας ευχαριστώ ,καληνύχτα σας!
Και δώστε σας παρακαλώ χαιρετίσματα στη διοικήτρια τμήματος από τον τάδε.
Μου λέει είναι εδώ,στην απέναντι γωνία,να την φωνάξω;Όλες οι γωνιές βέβαια είχαν έλεγχο..
Όχι να μην την ενοχλήσουμε,τα χαιρετίσματα μου μόνο δώστε της και σε όλους σας δύναμη για πολύ δουλειά,για να αλλάξουμε τα πράγματα,να γλιτώσουμε όλοι μας και κυρίως τα παιδιά μας!
