Της Αλεξίας Σταυρουλιδάκη, Διευθύντριας του Δημοτικού Σχολείου Πιτσιδίων
Πώς να μιλήσει κανείς για το φετινό ταξίδι χωρίς να δακρύσει;
Πώς να χωρέσουν σε λίγες λέξεις όλες εκείνες οι μοναδικές στιγμές που ζήσαμε, όλα όσα μάθαμε, όσα ονειρευτήκαμε, όσα γίναμε μέσα από αυτή τη διαδρομή;
Η φετινή χρονιά δεν ήταν απλώς άλλη μία σχολική χρονιά.
Ήταν ένα ταξίδι.
Ένα ταξίδι γεμάτο γνώση, παιχνίδι, χαμόγελα, φιλία και αγκαλιές.
Ένα ταξίδι γεμάτο μικρές και μεγάλες στιγμές που σημάδεψαν τις καρδιές μας. Μαθητές και δάσκαλοι γίναμε οικογένεια.
Μια οικογένεια που έμαθε να προχωρά, να εξελίσσεται, να ονειρεύεται και να αγαπά. Και τώρα που αυτό το ταξίδι έφτασε στο τέλος του.
Πώς να αποχωριστείς παιδιά που έγιναν κομμάτι σου;
Πώς να πεις αντίο σε βλέμματα που σου έδιναν δύναμη κάθε πρωί, σε φωνές που γέμιζαν χαρά τις μέρες σου;
Μα η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει τέλος.
Γιατί κάθε τέλος είναι απλώς η αρχή ενός νέου ταξιδιού.
Τα παιδιά μας ανοίγουν τώρα τα φτερά τους για άλλους προορισμούς, με ελπίδα, θάρρος και όνειρα.
Μα όπου κι αν φτάσουν, το σημείο εκκίνησης θα είναι πάντα το ίδιο ..
Θα είναι αυτή η σχολική αυλή, αυτή η τάξη, αυτή η γιορτή που ζήσαμε ..
Κι όσο δύσκολο κι αν είναι να κλείνεις ένα κεφάλαιο, ξέρουμε πως αμέσως αρχίζεις να σχεδιάζεις το επόμενο.
Κι ετσι το σχολείο μας συνεχίζει να σχεδιάζει το επόμενο ταξίδι..
Ένα ταξίδι για τους μαθητές που μένουν, με νέες εμπειρίες, νέες γνώσεις και νέες αγκαλιές.
Και για όσους ετοιμάζονται για άλλους προορισμούς, να θυμούνται πως το σημείο εκκίνησης θα είναι πάντα το ίδιο…
Η δική μας κοινή αρχή, το σχολείο που τους αγάπησε και τους πίστεψε!
