Κρυμμένο κάπου στα στενά του Αμπελούζου, ακούγεται ακόμα η φωνή του.
Το γνωρίζω από παιδί και το βλέπω χρόνια τώρα να αναμετράται με τον καιρό και τους ανθρώπους.
Να γεμίζει αρχοντιά τα στενά τσιμεντένια δρομάκια του χωριού.
Να χλευάζει το χρόνο ακόμα και τώρα που πορεύεται με τη μοναξιά του.
Κείμενο – Φωτογραφία: Ζαμπία Λαζανάκη
