Της Εκπαιδευτικού Χρυσούλα Ντρουμπογιάννη
20 Μαϊου, ξέσπασε η Μάχη της Κρήτης .. !!! Πρωθύστερα είχαν αρχίσει οι βομβαρδισμοί απ΄ακρη σ΄ακρη στην Κρήτη , κυρίως στις μεγάλες πόλεις, λιμάνια, σε στρατιωτικούς στόχους και μεγάλα κτήρια ακόμα και εκκλησίες της ενδοχώρας !!! Ο πατέρας , μόλις ειχε γίνει 18 τότε, θυμάται τους .. «ομπρελάδες» όπως αυθόρμητα ονόμασαν τους αλεξιπτωτιστές εισβολείς οι ντόπιοι , να μαυρίζουν τον ουρανό στα Χανιά και να πέφτουν στον κάμπο .. Όπως μου αφηγούνταν χαρακτηριστικά 50 χρόνια αργότερα, “..οι Γερμανοί κατέβαιναν πάνοπλοι από τον ουρανό , μα ..χρειαζόταν 10’ περίπου για να συνέλθουν από την πτώση και να ξεμπλέξουν από το αλεξίπτωτο..στα δέκα αυτά, κρίσιμα λεπτά, οι Κρητικοί, με όποιο τρόπο μπορούσαν ..τους σκότωναν ή σκοτωνόντουσαν” !!!! Γρήγορα οι Βρεττανοί υποχώρησαν αφού από την δεύτερη κιόλας ημέρα , έχασαν απροετοίμαστοι, το αεροδρόμιο του Μάλεμε- σπουδαίο στρατιωτικό στόχο- κλειδί που οι ίδιοι.. κατασκεύασαν ένα μηνα πριν.. !!!! Πολλά και αναπάντητα ερωτηματικά (μου) γεννώνται σήμερα κατά την αναψηλάφηση της Μάχης της Κρήτης.. Ο πατέρας πήρε εκείνες τις πολύ κρίσιμες μερες το δρόμο του γυρισμού του απο τα Χανιά οπου είχε πάει σε συγγενικά του σπίτι, με το μουλάρι, για να επιστρέψει στον παππού μου στο Ζαρό, με ό, τι μπορούσε «ανταλλάξιμο» να μαζέψει στον δρόμο.. Κατεβαίνοντας την Νίμπρο για Σφακιά, εβλεπε τους εκατοντάδες Αγγλους στρατιώτες και Συμμάχους που υποχωρούσαν βιαστικά για να γλυτώσουν την αιχμαλωσία και για να προλάβουν να ..φύγουν για Μέση Ανατολη, να ..γκρεμίζουν τα μεταγωγικά τους καθως και τον βαρύ οπλισμό τους από το Φαράγγι για να μην τα βρουν οι Γερμανοί…!!! Παράλληλα, οι Σφακιανοί απορημένοι και φανερά θυμωμένοι για την στάση των Αγγλων _ ” Γιάντα δεν μας τα δίνετε ” , εφώναζαν .. κατέβαιναν και έπαιρναν όπλα και σφαίρες για να τα κρύψουν με κίνδυνο την ζωή τους ή και να τα ανταλλάξουν.. !!!! Πράγματι , ο πατέρας αντάλλαξε πρόθυμα τον καπνό που κουβαλούσε σε δεμάτια από την Ανατολική Μεσαρά με ..όπλα και σφαιρες , όπου και έκρυψε καλά στον πάτο στα 2 κοφίνια που είχε στο μουλάρι ,παραγεμίζοντας τα ταυτόχρονα με ..σανό και χόρτα- ζωοτροφές…!!!! Ο δρόμος του από Χανιά προς στα Νότια του Ηρακλείου τον Ζαρό, οπού ήτανε και η βάση της οικογένειας του, περνούσε από το Κουρταλιώτικο Φαράγγι, έξω από τον Πλακιά, για να «βγεί» στο Σπήλι και από εκει στην Μεσσαρά ..!!!! Θυμόταν την λαχτάρα που έπαθε με το μουλάρι , όταν περνούσε λίγες εβδομάδες πριν το Κουρταλιώτικο Φαράγγι για πρώτη φορά !!!! Νυχτωσε στα στενα του Φαραγγιου, όταν άρχισε ο αέρας να φυσάει πολύ δυνατά ..τότε ξεσπασε ενας φοβερός θόρυβος σαν να κατρακυλούσαν πέτρες κατά μήκος του Κουρταλιώτη ποταμού.. !!! Κατατρόμαξε ο ιδιος καθως και το μουλαρι που ..πεισμωσε από φόβο και δεν ήθελε να κανει βήμα παραπέρα.. !!!! Αναγκαστικά έμεινε τότε στην βραχοσκεπή, στο εξωκλησι του Αγ.Νικολάου στα μέσα του Φαραγγιού μέχρι να ξημερώσει… Εμαθε αργοτερα πως..για α υ τ ό το λένε «Κουρταλιώτικο», γιατί ο αέρας μέσα του …όταν «άδει» είναι ..εκκωφαντικός σαν να ακούγονται «κούρταλα» δλδ παλαμάκια, συνεκδοχικά.. χειροκροτήματα !!!!! Αυτήν την δευτερη φορά όμως, ήταν προετοιμασμένος και το πέρασε μέρα – χωρίς αέρα, ευτυχώς !!! Το ίδιο απόγευμα , έφτασε στο Σπήλι.. ! Εκεί, είδε από μακριά, δεκάδες Γερμανούς στρατιώτες να ΄χουν ..στρατοπεδεύσει στην πλατεία, στις βρύσσες ( τα περίφημα 25 πέτρινα λιοντάρια , με πεντακάθαρο ,πηγαίο νερό ,κατευθείαν απο το όρος Κεδρος) και να …πλένονται χαλαρά !!! Κρύος ιδρώτας τον έλουσε στην σκέψη το τι τον περιμένει αν τον πιάσουν με τα όπλα.. Σκέφτηκε λοιπόν, να αφήσει το μουλάρι που γνώριζε πλεον απο’ δω και πέρα .. καλά τον δρόμο για το σπίτι – αφού στο παρελθόν στην ..εφηβεία τους κι οι δυό ,είχαν γυρίσει πολλές φορές μαζί τα Ν.Δ, του Ρεθύμνου γυρεύοντας γανώματα- τώρα, φορτωμένο με τα κοφίνια και το ..παράνομο , καλά κρυμμένο φορτίο του, έπρεπε να προπορευτεί και εκείνος να ακολουθεί από μακριά , δήθεν αδιάφορα καμώνοντας πλήρη άγνοια..!!!! Για ..κακή του τύχη όμως, το μουλάρι « παραπάτησε» στην μέση της πλατείας και το φορτίο «κακοζυγιάστηκε» με κίνδυνο να ανατραπεί .. !!! Η καρδιά του πετάρισε από τρελλή αγωνία βλέποντας από απόσταση την σκηνή αυτη και την πλατεία να’ ναι κατάμεστη από Γερμανούς στρατιώτες..!!! Όμως , ευτυχώς για εκείνον , κανένας στρατιώτης εκείνη την.. φευγαλέα ειρηνική για αυτούς, στιγμή μεσα στην ζέστη, δεν ασχολήθηκε με το «μοναχικό μουλάρι , του χωριού» που συνέχισε ανενόχλητο την πορεία του προς τα βουνά της Αγιά Γαλήνης… !!!! Έτσι ..χάραμα της άλλης μέρας , έφτασε επιτέλους στον παππού μου τον Νικόλα στον πανω Ζαρο , ανακουφισμένος και χαρούμενος που γλύτωσε από του «Χάρου τα δόντια» ..!!!! Αντάλλαξαν αμέσως το .. πολύτιμο μα επικίνδυνο φορτίο –που έγινε ..ανάρπαστο από τους Μεσσαρίτες – με λάδι και άφθονα τρόφιμα…
[ Ψηφιδωτό με πέτρα, του Παναγιώτη Λαμπράκη που κοσμεί τον Κρότο Αστερουσιων ! ]
