Έχετε ακούσει για τα πορτοκάλια της Σεβίλλης; Είναι εσπεριδοειδή με φωτεινό πορτοκαλί χρώμα, έχουν σκληρή φλούδα και σάρκα πλούσια σε ίνες και χυμό, πάρα μα πάρα, πολύ πικρό και ξινό -θεόξινο. Σας θυμίζουν κάτι; Ναι, είναι τα δικά μας αρωματικά νεράντζια. Το ξέρατε ότι χάρη στην πίκρα τους μπορούμε σήμερα να απολαμβάνουμε φρουτένιες μαρμελάδες; Ετυμολογικά, η λέξη «μαρμελάδα» προέρχεται από την πορτογαλική λέξη «marmelo» που σημαίνει «κυδώνι». Είναι το δικό μας μελίμηλον, που όταν ψηνόταν γινόταν σαν μελωμένο μήλο- πιο γνωστό ως κυδωνόπαστο, που μεταφράστηκε στα πορτογαλικά σε «marmelo» και κάπου εκεί, διασταυρώνονται οι δρόμοι μας.
Η πρώτη εμπορική μαρμελάδα
Η ιστορία της μαρμελάδας ξεκινάει κάπου στη Σεβίλλη της Ισπανίας, τον 16ο αιώνα. Μια έμπορος ονόματι Janet Keiller, παρέλαβε ένα φορτίο από τη μακρινή Ασία με ξινόπικρους καρπούς που δεν έμοιαζαν με κανένα άλλο εσπεριδοειδές από όσα είχαν δοκιμάσει πιο πριν οι Ευρωπαίοι. Όμως, λόγω της γεύσης τους δεν μπορούσαν να καταναλωθούν ωμά, οπότε για να «ξεφορτωθεί» το εμπόρευμα, πήρε τη συνταγή της μαρμελάδας κυδώνι και έφτιαξε τη δική της εκδοχή. Δημιουργήθηκε ένα κολλώδες άλειμμα που το ονόμασε «μαρμελάδα της Σεβίλλης».
Η πίκρα του πορτοκαλιού της Σεβίλλης τιθασεύτηκε από τη γλύκα της ζάχαρης, δημιουργώντας τελικά ένα απολαυστικό άλειμμα που εξαπλώθηκε πέρα από τα όρια της Ισπανίας και της Πορτογαλίας. Τον 17ο αιώνα οι Βρετανοί άρχισαν να εισάγουν τη μαρμελάδα, ώσπου σύντομα ανακάλυψαν ότι μπορούν να τη φτιάχνουν μόνοι τους αγοράζοντας από την Ισπανία μόνο τα πορτοκάλια της Σεβίλλης. Η αρχική συνταγή περιείχε κομμάτια φλούδας πορτοκαλιού, άρα και υψηλά ποσοστά βιταμίνης C, γεγονός που αποτέλεσε αφορμή να προμηθευτεί μαρμελάδα το Βρετανικό Ναυτικό για την πρόληψη των ναυτικών από το σκορβούτο. Αυτή η κίνηση βοήθησε στην εξάπλωσή της στο ευρύτερο κοινό, καταλήγοντας σήμερα, η μαρμελάδα των πορτοκαλιών της Σεβίλλης να αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στη γαστρονομική παράδοση της Βρετανίας και προς τιμήν της, κάθε χρόνο να γίνονται φεστιβάλ, γιορτές και διαγωνισμοί.
