Γράφει ο Πατήρ Σταύρος Ξημεράκης
Με αφορμή τα (50) χρόνια από την εισβολή στην Κύπρο και μια εκπομπή από τις τόσες, τις μέρες αυτές, αφιερωμένη, στο Σπύρο Μουστακλή, θέλω να κάνω γνωστό ότι ο πολυβασανισμένος αυτός ήρωας κατά της χούντας, στις 19-09-1982, επισκέφτηκε το χωριό μας, με τις μεγάλες αναπηρίες που κουβαλούσε στο σώμα του, θέλοντας να συμμετέχει στο μνημόσυνο του συγχωριανού μας Γιάννη Οικονομάκη, Υπαξιωματικού του Πολεμικού Ναυτικού, που και αυτός κατά περίεργο τρόπο, έχασε τη ζωή του την περίοδο της χούντας. Είχε έρθει μαζί με άλλους αντιστασιακούς, συνοδεύοντας αναμνηστική μαρμάρινη πλάκα, που τοποθετήθηκε στο μνημείο του, προς τιμήν του. Η επίσκεψη του ήταν τιμή για το χωριό μας, που τον ανακήρυξε επίτιμο δημότη της τότε κοινότητας Γέργερης.
Στην φωτογραφία από αριστερά (οι αείμνηστοι): Γεώργιος Μύρωνος Αγγελιδάκης, ο Στρατηγός Στέφανος Σωμαρακάκης, ο Πλοίαρχος Μάριος Χαρίτου Αναστασάκης, ο ήρωας του αντιδικτατορικού αγώνα Σπύρος Μουστακλής, ο Γεώργιος Αντωνίου Κουτεντάκης (ή Σβώλος) και ο τότε Πρόεδρος της κοινότητας Γέργερης Στυλιανός Νικολάου Μανιαδάκης.
Λίγες ώρες πριν την άφιξή του, μου προτάθηκε από τον αείμνηστο πρόεδρο Μανιαδάκη Στυλιανό, να καλωσορίσω εγώ εκ μέρους της κοινότητάς μας τον Σπύρο Μουστακλή και παραθέτω αυτούσια τα παρακάτω λόγια που απηύθυνα στο πρόσωπό του Σπύρου Μουστακλή, για καθαρά λόγους ιστορικούς & γνώση των νεότερων του χωριού και για τα οποία η σύζυγος του Χριστίνα Μουστακλή μου έστειλε ευχαριστήρια κάρτα.
«Είναι δύσκολο να μιλήσει κανείς για πρόσωπα που η ζωή τους ολόκληρη είναι μία πράξη αλήθειας και ελευθερίας.
Δεν μπορούμε λοιπόν στρατηγέ Σπύρο Μουστακλή να αναφερθούμε στο πρόσωπό σας, με οποιαδήποτε λόγια, όμως για να εκφράσουμε την μεγάλη μας χαρά που βρίσκεστε μαζί μας, θα χρησιμοποιήσω ταπεινά τον λόγο.
Στο πρόσωπό σας βλέπουμε όλους εκείνους γνωστούς και αγνώστους, που από την πρώτη μέρα της δικτατορίας, αντιστάθηκαν με κάθε τρόπο στην χούντα και ευτυχώς υπήρξαν πολλοί, τόσοι πολλοί, που παρά τα βασανιστήρια, τις εξαφανίσεις, τις εκτελέσεις, έμειναν κιόλας αρκετοί, μέχρι την τελευταία μέρα που κατάφεραν με τους αγώνες τους να αποτινάξουν το δικτατορικό καθεστώς.
Εσείς δεν υπήρξατε από εκείνους τους αξιωματικούς που ικανοποιήθηκαν με την επιβολή του Στρατιωτικού Καθεστώτος, που πίστευαν ότι θα βολευτούν καλύτερα, ότι θα ικανοποιούσαν τις φιλοδοξίες τους να ανέβουν ψηλά, αδιαφορώντας για την ζωή του πολίτη του ελεύθερου ανθρώπου.
Υπήρξατε οι αξιωματικοί που πίστεψαν στα ιδανικά του Έλληνα αξιωματικού του Έλληνα ελεύθερου ανθρώπου, δεν διστάσατε να θυσιάσετε αξιώματα, καλοβολέματα, οικογενειακή γαλήνη και τόσα άλλα που οι άλλοι έγλυφαν πόδια για να πετύχουν – και όλα αυτά παίρνουν μεγαλύτερη διάσταση όταν λάβει κανείς υπόψη του, τα φρικτά βασανιστήρια που υποστήκατε, τους εξευτελισμούς, τις εξορίες, τις σωματικές βλάβες και αναπηρίες.
Και όμως όλα αυτά δεν κατάφεραν να λυγίσουν την ανδρειωμένη ανθρώπινη ψυχή σας, που υπήρξε και θα υπάρχει αδούλωτη, εμπλουτισμένη με όλα εκείνα τα στοιχεία που πρέπει να έχει κάθε γνήσιος Έλληνας αξιωματικός και πολίτης.
Στρατηγέ δεν θέλω να σας κουράσω άλλο, η παρουσία σας εδώ τιμά τον αείμνηστο υπαξιωματικό του Πολεμικού Ναυτικού – Γιάννη Οικονομάκη – που κι αυτός αντιτάχθηκε στο ολοκληρωτικό καθεστώς, βασανίστηκε, αποστρατεύτηκε, και τελικά έφυγε από την ζωή αυτή από «τυχαίο» θάνατο που εμείς πιστεύουμε ότι ήταν από τα τυχαία εκείνης της – εποχής – τιμάτε ακόμα το χωριό μας – που έχει πρωτοστατήσει σε εθνικούς αγώνες και που έχει πληρώσει κατά καιρούς με αίμα, αυτό που λέγεται Ελευθερία.
Στο πρόσωπό σας βλέπουμε τον άνθρωπο της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας».
Σας ευχαριστούμε
Π. Σταύρος
Στην φωτογραφία βλέπουμε τον πατέρα Σταύρο να δωρίζει ένα αναμνηστικό δώρο στον ήρωα του αντιδικτατορικού αγώνα Σπύρο Μουστακλή.
(Υ.Γ.: Το κείμενο αυτό του πατρός Σταύρου είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα η ΓΕΡΓΕΡΗ το καλοκαίρι του 2024)
