Γράφει ο Κώστας Παραδεισανός*
Ξημέρωμα Μεγάλου Σαββάτου…
Τα δάκρυα ως μύρα της Μεγάλης Παρασκευής στεγνώνουν.
Όχι γιατί ο ανθρώπινος πόνος ξεχνιέται.
Ούτε γιατί συνηθίζεται.
Αλλά διότι πλησιάζει η μεγάλη στιγμή.
Η στιγμή της Ανάστασης!
Έρχεται η ώρα που θα ειπωθεί στις μυροφόρες: “Τι ζητείτε τον ζώντα μετά των νεκρών; ουκ έστιν ώδε, αλλ’ ηγέρθη”.
Μεγάλο Σάββατο λοιπόν και οι προετοιμασίες μέσα μας κι έξω μας, Μεγάλες .
Οι κινήσεις όλων μας πιο γρήγορες μα και χαρωπές.
Οι νοικοκυρές ανασκουμπωμένες, με το μαντίλι στο κεφάλι δεμένο φιόγκο τώρα, επιμελούνται τα πασχαλινά εδέσματα.
Οι γειτονιές μυρίζουν καλιτσούνια και αυγοκούλουρα.
Οι άντρες σε μικρές παρέες προετοιμάζουν τον οβελία -κάποιοι το αντικρυστό, που με την ιδιαίτερη μαστοριά τους θα κοσμίσει το πασχαλιάτικο τραπέζι.
Τα παιδιά, τα ανήσυχα πλάσματα της Σαρακοστής, παρέες- παρέες τώρα από μικρούς και μεγαλύτερους μαζεύουν και μεταφέρουν ξύλα, σέρνοντάς τα, μέχρι την αυλή της εκκλησίας για το έθιμο του καψίματος του Ιούδα.
Του Ορφανού όπως λέμε στο χωριό μου. Με επιδεξιότητα τα ξύλα χτίζονται, σήμερα Μέγα Σάββατο και στην κορφή το ομοίωμα του Ιούδα.
Και η τελευταία πινελιά στον Ορφανό, το «κλέψιμο» των ξύλων -νύχτα- από τις αυλές των σπιτιών, χαρά των παιδιών.
Οι μικρές φωτιές στις γειτονιές και στις αυλές εσπέρας του Σαββάτου, προμηνύουν το κάψιμο του Ιούδα, της κάθαρσης.
Η φύση στολισμένη με ευωδιές, κελαηδάει κι αυτή την επερχόμενη Ανάσταση.
Καλώς ήρθες Μέγα Σάββατο “απούχεις πέντε κολατσιά και πέντε μεσημέρια και πέντε απομεσήμερα κι ακόμα έχεις μέρα” συνήθιζε να λέει η γιαγιά μου.
Σκέψεις και παιδικά βιώματα με το ημερολόγιό μου να γράφει, Πάσχα Απρίλιος 2019.
Και οι αξίες της ζωής κι αυτές ν’ Αναστηθούνε,
η Αγάπη και η Αθρωπιά οι δυο μπροστά να μπούνε!
Σήμερα, με τις ίδιες σκέψεις από την αυλή του σπιτιού μου, “Μένουμε Σπίτι”.
Θα νικήσουμε…
Καλή Ανάσταση συνάνθρωποί μου!
Μέγα Σάββατο, Απρίλιος 2020.
* Ο Κώστας Παραδεισανός κατάγεται από τον Άι Γιάννη Αμαρίου και είναι συνταξιούχος Δάσκαλος
