Ο αξάδερφος μου ο Γιώργης στο χωριό είναι ήσυχο και καλό κοπέλι.
Ποτέ δεν τον έχω ακούσει να φωνάζει, να βρίζει ή να κακολογά.
Έχει βγάλει το γυμνάσιο και κατέχει να συνεννογάται στα εγγλέζικα.
Σας μεταφέρω, σχεδόν αυτολεξεί, την κουβέντα που κάμαμε στην αυλή, προσπαθώντας να μου εξηγήσει το φαινόμενο του χρηματιστηρίου:
”Ένας έχει ένα γάιδαρο”, μου λέει, ”και μας τονε πουλεί εκατό ευρώ. Εμείς του τα δίνομε, για να μας τονε φέρει μεθαύριο.
Την επαύριο τηλεφωνά και λέει πως ο γάιδαρος εψόφησε.”
”Και το κατοστάρικό μας;” ρωτούμε εμείς.
”Μην ανησυχείτε”, απαντά.
”Θα βγάλομε λαχνούς, δύο ευρώ τον ένα, θα γυρίσομε τα χωριά και θα κληρώσομε τον γάιδαρο. Ό,τι βγάλομε, θα το μοιραστούμε.”
”Εμείς συμφωνούμε, και πράγματι, πουλούμε τσοι λαχνούς και βγάνομε πεντακόσια ευρώ.”
”Κι αν έρθει, μωρέ Γιώργη, ο τυχερός τση κλήρωσης να ζητά τον γάιδαρό του;” τονε ρωτώ.
”Θα του πούμε ”εψόφησε” και θα του δώσομε δύο ευρώ.”
Δημήτρης Αποστολάκης
…………………………………………………………..
Απόσπασμα από το βιβλίο: ”Φτου ξελευτερία για όλους!”
Πηγή: Πρόσωπα
