Έπιασε φόβος το χωριό, ήρθ’η ανατριχίλα
φτάσαν καράβια πειρατών, σκορπίσανε την νίλα
κι οι μάνες κλαίνε τα παιδιά, τις μοσχοθυγατέρες
Ανέβηκε ο Σαρακηνός, κι έκλεψε τις κοπέλες
μαζί και κόρη ζηλευτή, από το παραγώνι
κι η μάνα σέρνεται θρηνεί, η θλίψη την πλακώνει
πώς έχασε το σπλάχνο της για πάντα ατιμασμένο
Μα έρωτας είναι αυτός, εχτύπησε σαΐτες
και λάβωσε και την καρδιά, τέτοιου σκληρού αφέντη
βλέπει το δάκρυ αυτό τής νιας, και μέσα του δεν θέλει
με λύπη να στολίζεται και πόνο στην ψυχή της
-Τι έχεις ομορφούλα μου και είσαι μαραμένη;;
ποιός τέτοιο πόνο σού δωσε; κι’ είσαι μαραζωμένη;
Εγώ το ξέρεις σ’ αγαπώ! Κι ότι μου πεις θα κάνω
τί είν’ αυτό που σε πονεί; τον πόνο σου να γιάνω;
Κι η κόρη τ’ αποκρίνεται, με δάκρυα στα μάτια.
-Νοστάλγησα τη μάνα μου, γιορτές απ΄ το χωριό μου!
σαν αύριο είναι του Σταυρού, γιορτάζει ο Θεός μου
μεθαύριο η εκκλησιά εκεί του Άι-Νικήτα
πώς να μου γιάνεις την πληγή, τον πόνο μου στ’ αλήθεια;
Με νεύρα ο Σαρακηνός και άχτι δίχως άλλο
στα μάτια της ορκίζεται και με φωνή της λέει.
Αν έχεις ζωντανό Θεό κι ο Άγιος είν’ αλήθεια
νάρθη μπροστά μου να σε βρει και να λογαριαστούμε
κι αν έχει δύναμη πολύ, και δεν τόνε τρομάζει
ας είσαι μέχρι την αυγή στης μάνας σου τα στήθια
-Κι ο λόγος του εσώπασε και άστραψε το θαύμα!
Ο Αη- Νικήτας πρόβαλλε στο άλογο καβάλα
αρπάει την κόρη αγκαλιά, και χάνεται στο κύμα
καλπάζει μέσ’ στη θάλασσα, γοργό έχει το βήμα
και βγαίνει στον Αχεντριά, την κόρη παραδίδει
και από τότε το χωριό τιμές τ’ Αγίου δίνει…
Κ.Λ.INOKRINI (Αφιερωμένο στους Αχεντριώτες)
Πηγή: Ino Krini
