Γράφει ο Γιώργος Χουστουλάκης
Κάποτε, μια γριά, έβοσκε τα πρόβατά της, και τυροκομούσε το γάλα σε ένα καζάνι που το είχε πάνω στον πιο μεγάλο βράχο που είναι εκεί στα “ψωμιά” της Αγίας Βαρβάρας.
Μια χρονιά όμως έκανε μεγάλες κακοκαιρίες, και ο χειμώνας ήταν πολύ δεινός, οπότε η γριά είχε απελπιστεί!
Έτσι στο τέλος του Φλεβάρη, στις 28 του μήνα είπε:
-«Μας φεύγεις Κουτσοφλέβαρε, και επιτέλους θα γλυτώσουμε από σένα»!
Όμως ο Φλεβάρης θύμωσε που την άκουσε, και ζήτησε να του δοθεί ακόμα μια μέρα!
Πράγματι δόθηκε στο Φλεβάρη ακόμα μια μέρα, η 29η δηλαδή.
Εκείνος όμως για να εκδικηθεί τη γριά που δεν ήθελε το Φλεβάρη, εκείνη την ημέρα στις 29 της παράτασης του, έκανε τόση κακοκαιρία, που η γριά δεν την άντεξε και πήγε κάτω από το βράχο και πέθανε!
Ο βράχος έγινε βούτυρο, τα τυριά μετατράπηκαν σε βράχους που μοιάζουν πράγματι και με τυριά, και τα πρόβατα της έμειναν σκόρπια και έρημα και μετατράπηκαν σε διάφορους βράχους και σκόρπισαν εδώ και εκεί, μοιάζοντας με κοπάδι!
