Κάποτε ένας άπιστος βασιλιάς συναντήθηκε με έναν πάμφτωχο καλόγερο ασκητή.
Και του λέει ο βασιλιάς:
– Θαυμάζω γέροντα την μεγάλη άσκηση και θυσία που κάνεις! Θυσιάζεις όλη σου τη ζωή στο Θεό, που είναι αμφίβολο αν υπάρχει ή δεν υπάρχει.
Ο ασκητής ακούγοντάς τον, μειδίασε και του είπε:
– Και εγώ μεγαλειότατε θαυμάζω την δική σου άσκηση και θυσία, που είναι πολύ μεγαλύτερη από την δική μου!
– Είναι δυνατόν αυτό; του είπε με απορία ο βασιλιάς. Ποιά θυσία κάνω εγώ, που είναι μάλιστα μεγαλύτερη και από την δική σου;
– Εγώ μεγαλειότατε, του λέει ο ασκητής, θυσιάζω την πρόσκαιρη ζωή για να κερδίσω την αιώνια. Ενώ εσύ θυσιάζεις την αιώνια ζωή, για να χαρείς την πρόσκαιρη. Ποιός λοιπόν από εμάς τους δύο κάνει μεγαλύτερη θυσία;
Ο βασιλιάς προβληματίστηκε.
”Εάν μία τοις χιλίοις, υπάρχει άλλη ζωή, τί θα απογίνω;” σκέφτηκε.
Το αποτέλεσμα ήταν να έρθει ”εις εαυτόν” και σιγά σιγά με την διακριτική καθοδήγηση του ασκητή, άλλαξε τρόπο ζωής και μετανόησε.
Γέρ. Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα
Πηγή: Mount Athos Legacy
