ΘΙΑΣΟΣ
Η ταινία θα ήταν υποψήφια για Βραβείο Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας, αλλά η κυβέρνηση Καραμανλή τη θεώρησε πολύ «αριστερή» για να εκπροσωπήσει τη χώρα μας, προκαλώντας κύμα αντιδράσεων.
………………………….
«Ήταν καλοκαίρι του 1964. Είχα τελειώσει τις σπουδές μου στη Γαλλία και επέστρεψα στην Ελλάδα για να δω τους δικούς μου.
Το λεωφορείο από το αεροδρόμιο με άφησε στο Σύνταγμα. Κατευθύνθηκα με τον σάκο στον ώμο προς το σπίτι μου.
Έπεσα πάνω σε μια φοιτητική διαδήλωση.
Η αστυνομία είχε πέσει πάνω στα παιδιά και τα έδερνε.
Εγώ δεν είχα καμία σχέση με αυτά που συνέβαιναν, έτσι συνέχισα τον δρόμο μου.
Ε, έφαγα ξύλο. Μου σπάσανε τα γυαλιά.
Γύρισα στο σπίτι μου πολύ αναστατωμένος. Ένιωσα σαν να βρισκόμουν μπροστά σ’ ένα δίλημμα “σ’ ενδιαφέρει αυτός ο τόπος ή όχι;”
Είχα πει στη φίλη μου την Τόνια Μαρκετάκη που μου είχε προτείνει να κάνω κριτική κινηματογράφου στην εφημερίδα “Αλλαγή” ότι είχα έρθει στην Ελλάδα για να φύγω.
Την άλλη μέρα την τηλεφώνησα και της είπα ότι θα μείνω.
Κι έμεινα. Για να καταλάβω.
Έκανα τις πρώτες μου ταινίες (“Αναπαράσταση”, “Μέρες του ’36” και “Θίασος”) για να καταλάβω την Ελλάδα…»
Θόδωρος Αγγελόπουλος
Ο Θίασος ειναι το δεύτερο μέρος του ιστορικοπολιτικού τρίπτυχου, και αναφέρεται στην ιστορία της Ελλάδας από το 1939 έως το 1952, μέσα από τις περιπέτειες ενός περιοδεύοντος θιάσου,
που παίζει την Γκόλφω, το γνωστό κωμειδύλλιο του Περεσιάδη.
Η ταινία, που έκανε διάσημο τον Αγγελόπουλο στο εξωτερικό, θεωρείται ίσως η κορυφαία στιγμή του ελληνικού κινηματογράφου, ενώ περιλαμβάνεται σε λίστες με τις καλύτερες ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου, που συντάσσονται κατά καιρούς από τους κινηματογραφικούς κριτικούς.
………
Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος.
Έφυγε αργά το βράδυ της 24ης Γενάρη του 2012
Πηγή: Φυσάει αδιαφορία, κοινωνικοπολιτικά θέματα
