Τὸ Φῶς εἶναι ἄπλετον, δὲν ἔχει ἀρχή, μέση καὶ τέλος. Εἶναι ἀσχημάτιστο, ὅμοιο. Εἶναι γεμάτο πληροφορίες. Πολλὰ ἀνεξήγητα ἐξηγοῦνται μέσα σ’ αὐτό. Κάποια μπορεῖς νὰ τὰ διηγηθεῖς, ἀλλὰ τὰ περισσότερα ὄχι. Εἶναι τὸ φῶς τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» (γερόντισσα Γαλακτία).
«Ἡ γνῶσις οὐκ ἔστι τό φῶς, ἀλλά τό φῶς ἡ γνῶσις ὑπάρχει»,
«οἷον “φῶς” ἐάν εἴπῃς, καί καθ᾿ ἕκαστον τούτων φῶς καί τά τρία ἕν φῶς ἐστι», ἅγιος Συμεὼν νέος θεολόγος
Γράφει ὁ Γιῶργος Δέδες
Ἡ ἐκ θείας ἀποκαλύψεως βιωματικὴ τριαδολογία τῆς ἅγιας γερόντισσας Γαλακτίας τίθεται Ὀρθοδόξως ὁμοπίστως τῶν Πάτερων πρὸς ἀνατροπὴ τῆς νεοπλατωνικῆς, γνωστικῆς, μανιχαϊκῆς, ἀρειανικῆς καὶ λατινικῆς κακοδοξίας τῶν μακαριστῶν μητροπολίτη Περγάμου Ἰωάννου Ζηζιούλα καὶ τοῦ συνοδοιπόρου αὐτοῦ Χρήστου Γιανναρᾶ.
Ἡ δημοσίευση τῆς τριαδολογικῆς θεοπτίας περὶ τοῦ τρισυπόστατου τοῦ ἑνὸς Θεοῦ, αὐτῆς τῆς Ἁγίας Τριάδας, καὶ συνάμα τοῦ τρισυπόστατου ἰδιώματος τῆς ἀγένητου καὶ ἄναρχου θείας οὐσίας ὑπό τῆς, ἐν κοινῇ μαρτυρία ἁγιότητας, τῆς γερόντισσας Γαλακτίας ἔρχεται σὲ ἄμεση ἀνατροπὴ τῶν κακοδοξιῶν τῆς παναιρετικῆς οἰκουμενιστικῆς κινήσεως τοῦ Φαναρίου καὶ τοῦ Βατικανοῦ καὶ τῆς ποικίλης Βυρτεμβέργης σὲ μὴ ἀγένητη, μὴ τρισυπόστατη θεία οὐσία, καὶ εἰς ὑπόδειξη τοῦ ἀντορθόδοξου ἰδιώματος τῆς σύνοδου τοῦ Κολυμπαρίου. Ἀποτελεῖ δὲ τὴν καλυτέρα ἀπάντηση στὰ κάθε λογῆς οἰκουμενιστικά συνέδρια πρὸς τιμὴ τοῦ αἱρετικοῦ μητρ. Περγάμου Ἰωάννου Ζηζιούλα, ὅπως αὐτὸ πού διοργανώνεται στὶς ἀρχές Νοεμβρίου στὴν Κωνσταντινούπολη…
Τὰ μωρά τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Κύριος πρὸς μέθεξη τῆς ἀϊδίου ἀλήθειας διὰ βιωματικῆς θεολογικῆς ἐμπειρίας καὶ εἰς ἐξουδένωση τοῦ ἐξαίσιου πτώματος τῶν θρησκευτικῶν ἀερολογιῶν τῶν ἐκείνων ἐκλαμπρότατων τοῦ κόσμου, τῶν εἴτε δι’ ἐπισκοπικοῦ ὁμοφωρίου εἴτε δι’ ἀκαδημαϊκῆς τηβένου ἐκφραζόντων ἀλλότρια πρὸς τὴν Ὀρθοδοξία θρησκευτικὴ πίστη.
Κύριος ὁ Θεὸς ταπεινοῖς ἐκχέει τὴν θεοπτικὴ χάριν Αὐτοῦ ὅπως καταθέτει ὁ μακαριστὸς π. Ἰωάννης Ρωμανίδης καὶ φέρει εἰς γνώση πολλῶν ὁ σεβ. μητρ. Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος. «Γιὰ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας , ὅταν λέμε δόγματα τῆς Ἁγίας Τριάδος εἶναι οἱ θεοφάνειες … ἑπομένως, τὰ δόγματα χρησιμοποιοῦνται ὡς φάρμακα γιὰ τοὺς ἄρρωστους πνευματικά, προκειμένου νὰ θεραπευθοῦν.»
«Τὸ δόγμα δὲν διατυπώνεται ἀπὸ φιλοσόφους καὶ ἠθικολόγους οὔτε ἀπὸ συντηρητικοὺς γιὰ νὰ δεσμεύσουν τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ ἀπὸ ἅγιους Πατέρες ποὺ εἶχαν ἐμπειρία τῆς ἀκτίστου δόξης τοῦ Θεοῦ καὶ διατυπώνεται μὲ σκοπὸ νὰ ἀντιμετωπίσουν τοὺς αἱρετικοὺς καὶ νὰ ὁδηγήσουν τοὺς πιστοὺς στὴν θέωση. Ἔτσι, τὸ δόγμα συνδέεται στενὰ μὲ τὴν ἐμπειρία τῆς θεώσεως τῶν θεοπτῶν ἁγίων. Ἡ ὑποδομὴ τοῦ δόγματος εἶναι ἡ ἐμπειρία τῶν Ἁγίων. Ἔτσι, μὲ τὴν ἀποδοχὴ τῶν δογμάτων καὶ μὲ τὴν ἐπικοινωνία μὲ θεουμένους ἁγίους καὶ τὰ συγγράμματα τους κληρονομοῦμε τὴν ἐμπειρία τους καὶ ὄχι ἁπλῶς τὰ λόγια τους καὶ τοὺς ὅρους ποὺ ἐκεῖνοι θέσπισαν.»
«[…]Ἀλλά, τὸ δόγμα ποὺ εἶναι ἡ ἔκφραση τῆς ἐμπειρίας τῆς θεώσεως, δὲν τὸ ξέρουμε μόνο ὡς δόγμα, τὸ ξέρουμε καὶ ὡς βίωμα τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας, ὁποιουδήποτε φθάνει στὴν ἴδια ἐμπειρία τῆς θεώσεως. Ἔχουμε τὸ δόγμα, ποὺ εἶναι ἔκφραση τῆς ἐμπειρίας τῆς θεώσεως καὶ μετὰ ἔχουμε τὸ δόγμα ποὺ γίνεται βίωμα σὲ αὐτοὺς ποὺ φθάνουν στὴν θέωση». Συνεπῶς τὸ δόγμα εἶναι ἔκφραση τῆς ἐμπειρίας τῆς θεώσεως καὶ ὁδηγὸς πρὸς τὴν θέωση.»
Ἡ γερόντισσα Γαλακτία διὰ τῆς βιωματικῆς θεολογίας κατέγραψε τὰ ὅσα ἡ θεία χάρις τῆς ἀπεκάλυψε, τὰ ἀπολύτως ταῦτα μετὰ τῆς θεολογίας τῶν Πάτερων τῆς μίας Ἁγίας Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, «Τὸ Φῶς εἶναι ἄπλετον, δὲν ἔχει ἀρχή, μέση καὶ τέλος. Εἶναι ἀσχημάτιστο, ὅμοιο. Εἶναι γεμάτο πληροφορίες. Πολλὰ ἀνεξήγητα ἐξηγοῦνται μέσα σ’ αὐτό. Κάποια μπορεῖς νὰ τὰ διηγηθεῖς, ἀλλὰ τὰ περισσότερα ὄχι.
Εἶναι τὸ φῶς τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Σ‘ ἕνα φῶς φαίνονται καὶ οἱ Τρεῖς,ἀλλὰ διακρίνονται καὶ σὰν τρία φῶτα, ποὺ εἶναι Φῶς!. Δὲν ξέρω πὼς νὰ τὸ περιγράψω…Ὁ ἄναρχος Πατέρας δὲν φαίνεται… Οὐδεὶς τὸν εἶδε,οὔτε θὰ τὸν δεῖ ποτὲ· οὔτε οἱ ἄγγελοι. Τὸν κρύβει τὸ πολὺ Φῶς!… Φαίνεται ὅμως ἡ ἀγαθότητά του,ἡ ἀγάπη του, ποὺ δὲν περιγράφεται, ἡ πρόνοιά του γιὰ τὸν κόσμο, ἡ ἀνεκτικότητά του καὶ ἡ μακροθυμία του.
Ὁ Υἱὸς φαίνεται, γιατί εἶναι σὰν ἐμᾶς. Πῆρε ἀνθρώπινο σῶμα καὶ φαίνεται καθαρὰ νὰ βγάζει Φῶς! Ἔχει γαλάζια ματιά, καστανόξανθα μαλλιὰ διχαλωτὰ γενάκια, μέτριο ἀνάστημα καὶ συμμετρικὸ σῶμα. Ἔχει ἀθεράπευτες τὶς πληγὲς τοῦ Σταυροῦ γιὰ νὰ Τὸν ἀναγνωρίζουμε, γιατί πολλοὶ τὸν εἶπαν «πλάνο», «σοφὸ» κλπ.
Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο δὲν φαίνεται. Εἶναι Φῶς! Ἦρθε στὸν κόσμο καὶ δὲν ἔφυγε. Κινεῖται μὲ μεγάλο κρότο, ἀλλὰ δὲν τὸ ἀκούει κανείς! Περνάει ἀπ’ ὅλους συνεχῶς, ἀλλὰ σκηνώνει ὅπου ὑπάρχει μετάνοια. Τὰ θεϊκὰ εὐωδιάζουν. Φέρνουν γαλήνη,ἠρεμία καὶ παράδεισο στὴν ψυχὴ καὶ ἔλεγχο στὰ χαλιά μας. Βλέπω μέσα στὸ Φῶς ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι τὸ πᾶν καὶ ἐγὼ μηδέν… »
Ἡ γερόντισσα Γαλακτία βιωματικῶς ταπεινὰ καὶ ὑποκρυφίως τῶν πονηρευομένων συνθεολόγει μετὰ τῶν Πάτερων ἀφενὸς τὸ ἀμέθεκτο τῆς ἀνάρχου τρισυπόστατου θείας οὐσίας καὶ τὸ ἀμέθεκτο τῶν τριαδικῶν ὑποστάσεων, μετὰ τῆς ἀπόλυτου ἀμεθεξίας τοῦ μόνου αὐτοῦ ἄναρχου Θεοῦ Πατρὸς ὑπὸ τῶν κτιστῶν αἰτιατῶν· καὶ ἀφετέρου θεολογεῖ πάλι τὸ μεθεκτὸν τῶν ἄκτιστων ἐνεργειῶν τῆς θείας οὐσίας τοῦ Θεοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ θεωρία τῶν τριῶν φώτων ὡς ἕνα φῶς τῆς ἀκατάληπτου μίας τριαδικῆς θεότητας ὑποδεικνύει τὸ μέτρο τῆς μεθέξεως καὶ γνώσεως τοῦ Θεοῦ ὑπὸ τῶν ἄξιων πρὸ τοῦ φυσικοῦ θανάτου αὐτῶν, συνομολογούμενων ὐπ΄ αὐτῆς τῆς ἰδίας τοῦ ἀφάτου τῆς θεότητος, καὶ τῆς ἁμαρτωλότητάς της.
Ἡ θεολογικὴ ἔκφραση τῆς γερόντισσας Γαλακτίας περὶ τοῦ ἀμέθεκτου ὑπὸ τῶν κτιστῶν αἰτιατῶν τοῦ προσώπου τοῦ ἄναρχου Θεοῦ Πατρὸς καὶ τῆς μεθεκτῆς ἀκτίστου ἐνέργειας τοῦ ἑνὸς φωτὸς τῆς μίας κοινῆς θείας οὐσίας τῶν τριῶν ὑποστάσεων τοῦ ἑνὸς τρισυπόστατου Θεοῦ, συνάδει μετὰ τῆς θεολογικῆς ἐκφράσεως τοῦ μεγάλου Βασιλείου καὶ πάντων τῶν ἐν Ὀρθοδοξία Ἁγίων Πατέρων. Ὁμολογεῖ τὸν προσδιορισμὸν τοῦ τί εἶναι καὶ τοῦ τί δὲν εἶναι ὁ μὴτ’ ἀφ’ ἑαυτοῦ καὶ μηδὲ ἐξ ἕτερου ἀγένητος τρόπος τοῦ εἶναι τοῦ Θεοῦ Πατρὸς καὶ τῆς τρισυπόστατου θείας οὐσίας· ὅτι ἀκριβῶς διὰ ἀρειανικοῦ τρόπου ἀντιμάχεται σήμερον τὸ Φανάρικαὶ τὸ Βατικανὸ μετὰ τῶν ὅπου γῆς χειροκροτητῶν αὐτῶν, συμμαχούσης τῆς ποικίλης Βυρτεμβέργης.
Ἡ γερόντισσα Γαλακτία βιωματικῶς συνθεολογεῖ μετὰ τοῦ μεγάλου Βασιλείου, ἄναρχο – ἀγένητο φῶς τὸν Θεὸ Πάτερα, ἐξ ἀνάρχου-ἀγένητου φωτὸς τὸ γεννητὸ Φῶς τοῦ Υἱοῦ, καὶ τὸ ἐξ ἀνάρχου καὶ ἀγένητου Φωτὸς ἐκπορευτὸ Φῶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· τῶν ὀρωμένων αὐτῶν τῶν τριῶν, ὡς ἕν Φῶς, («σὰν τρία φῶτα, ποὺ εἶναι Φῶς»), εἰς συνομολογία ἑνότητος τῶν τριαδικῶν ὑποστάσεων διὰ τῆς θείας οὐσίας αὐτῶν. Συνθεολογεῖ μὲ τόν Ἅγιο Συμεὼν τὸν νέο θεολόγο, τὴν ὑποδεικνυόμενη διὰ τῆς ὁράσεως ὑπ΄ αὐτῆς τῶν τριῶν ἀνεξάρτητων φώτων εἰς ἑνότητα ἑνὸς φωτός, τοῦ τούτου φωτὸς ὡς ἄκτιστης ἐνέργειας τῆς ἀνάρχου καὶ μὴτ’ ἀφ΄ ἑαυτῆς καὶ μὴδ΄ ἐξ ἕτερου θείας οὐσίας τρισυπόστατου ἰδιώματος, σύμφωνα μὲ τὸμ Ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ.
Ἡ ταπεινὴ γερόντισσα τῆς Κρήτης, ἡ μεγαλόσχημος μοναχὴ Γαλακτία, διὰ τῶν ὀλίγων αὐτῶν λέξεων πρὸς περιγραφὴ τῆς ἀξίως δοθείσης εἰς αὐτὴν θεοπτίας, κατέθεσε ἀπλανῶς ὅτι ἀναρίθμητοι τόμοι θεολογικῶν κείμενων προσπαθοῦν νὰ περιγράψουν.
Ἡ θεοπτία τῆς γερόντισσας Γαλακτίας δὲν συνιστᾶ ἁπλὴ θεώρηση τοῦ δόγματος περὶ τῶν ἰσοσθενῶν καὶ ὁμότιμων, ὁμοούσιων καὶ ἀχώριστων τριῶν ὑποστάσεων τῆς Ἁγίας Τριάδας. Ἐπεκτείνεται στὴν θεώρηση τοῦ ἀγένητου τρόπου τοῦ εἶναι τοῦ ἄναρχου μὴτ’ ἀφ΄ ἑαυτοῦ καὶ μηδ΄ ἐξ ἑτέρου ἀγενήτως ἀεὶ ζῶντος Θεοῦ Πατρὸς ἐν συνάψει θείας οὐσίας καὶ ὑποστατικοῦ ἰδιώματος, ὡς καὶ τοῦ τρισυπόστατου ἰδιώματος τῆς ἄναρχης θείας οὐσίας τῆς ἐνούσης τὰς τριαδικὰς ὑποστάσεις. Καὶ ἀντιτίθεται οὕτως εἰς οἰανδήποτε ἐνδοτριαδικῆς ἱεραρχίας, ποὺ ὑποστηρίζεται ἀπό τὸν Μητροπολίτη Ἰωάννη Ζηζιούλα και τῶν σὺν αὐτῷ σὲ μία προσπάθεια τους να αἰτιολογήσουν τὰ περί πρωτείου.
Ἡ οὕτως ἀντιπαραθετόμενη πρὸς τὴν θεοπτία τῆς ἁγίας γερόντισσας Γαλακτίας ἀπὸ Φαναριοῦ πατριαρχικὴ ἀπαίτηση πρωτείου ἐξουσίας ἄνευ ἴσου ἐκ θείου ἀπαιτεῖ τὴν ἀποδοχὴ τῆς αἱρετικῆς θέσεως τοῦ Περγάμου Ἰωάννου Ζηζιούλα καὶ τοῦ τότε Προύσσης νῦν Ἀρχιεπίσκοπου Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρου. Αὐτοὶ ὑποστηρίζουν Ἁγία Τριάδα τὴν μὴ ἡνωμένη διὰ τῆς θείας οὐσίας αὐτῆς, ὡς τῆς κατ΄ αὐτοὺς ἁγίας τριάδας δῆθεν ἡνωμένης ἐπὶ τοῦ προσώπου τοῦ αὐτογέννητου τέρατος ἐπ΄ ὀνόματι Θεοῦ Πατρὸς τοῦ πρώτου μίας τριαδικῆς ἱεραρχίας διὰ τοῦ ἀξιώματος τῆς ὑπ΄ αὐτοῦ ὑπάρξεως τῆς θείας οὐσίας, ἄπαγε τῆς βλασφημίας!
Ἡ ἐκ θείας ἀποκαλύψεως καὶ θεωρίας βιωματικὴ καὶ μὴ διὰ συλλογισμῶν ἀφελῶν καὶ μὴ διὰ ἐκλαμπρότατου ἀκαδημαϊκοῦ στοχασμοῦ θεολογία τῆς γερόντισσας Γαλακτίας «Εἶναι τὸ φῶς τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Σ‘ ἕνα φῶς φαίνονται καὶ οἱ Τρεῖς,ἀλλὰ διακρίνονται καὶ σὰν τρία φῶτα, ποὺ εἶναι Φῶς!» ἐκφράζει δι’ ἐλαχίστων λέξεων δογματικὴ ἔκφραση τοῦ ὁμοουσίου καὶ τοῦ ἀχωρίστου καὶ τοῦ ἀσυγχύτου τῆς διάκριτης ἑνότητος τριαδικῶν ὑποστάσεων εἰς μονάδα ἑνὸς Θεοῦ ἐπ’ ἑνότητι τῆς θείας οὐσίας, πρὸς ὁμολογία ὁμοούσιου Ἅγιας Τριάδος τῆς μὴ ἱεράρχητης εἰς πρῶτον καὶ δεύτερον καὶ τρίτον διὰ τοῦ ἐκ θεοπτίας λόγου («σὰν τρία φῶτα, ποὺ εἶναι Φῶς»).
Ἡ γ. Γαλακτία εἶχε θεωρία ἰσοσθενῶς ὁμότιμων τριῶν φώτων ὡς ἕνα φῶς, τὸ ἀνατρέπον τὴν ἐκ Φαναρίου ὑπὸ τοῦ Περγάμου Ἰωάννου κακοδοξία ὑπὸ τὸ κράτος πατριαρχικῆς ἐπευλογίας. Ἡ μοναδιαία τριάδα φώτων τῆς θεοπτίας αὐτῆς τῆς ἴδιας, θεολογεῖ ὀρθοδόξως τριάδα ὑποστάσεων ἑνωμένη διὰ τῆς θείας οὐσίας αὐτῶν, τὴν μὴ ἱεραρχημένη εἰς πρῶτον καὶ δεύτερον καὶ τρίτον καθὼς «τὸν αὐτὸν τρία τοῖς προσώποις καὶ ἓν τῇ ἐνότητι τῆς οὐσίας εἴτε φύσεως χρῆ λέγειν.» καὶ «τὰ γὰρ ἀεὶ ἡνωμένα καὶ ἀεὶ ὠσαύτως ὄντα, ἀλλήλων πρῶτα εἶναι οὐ δύνανται», ἐφόσον τὸ ἄκτιστον φῶς τῶν τριῶν ὑποστάσεων συνιστᾶ ἄκτιστη ἐνέργεια τῆς μίας κοινῆς αὐτῶν θείας οὐσίας.
Ἡ ἐκ θείας ἀποκαλύψεως βιωματικὴ θεωρία τῆς γ. Γαλακτίας ὀρθοδόξως κατανοεῖται καὶ ἐπὶ τοῦ τρισυπόστατου ἰδιώματος τῆς θείας οὐσίας. Τὰ ἐν ἁγίῳ Πνεύματι ὀραθέντα τρία φῶτα ὡς ἐν φῶς συνιστούντων μία ἁπλὴν ἐνέργεια τῆς ἀσύνθετης καὶ ἁπλῆς τρισυπόστατου θείας οὐσίας, τῆς φυούσης καὶ περιεχούσης τὰς τριαδικὰς ὑποστάσεις, ὡς τῶν τριῶν διακριτῶν ἀλλήλων ὑποστάσεων ἀεὶ εἶναι ἐν τῷ ἑνὶ ταύτω μετὰ μίας ἐνέργειας αὐτῶν.
Ἐὰν ὁ Θεὸς τῆς Ὀρθοδοξίας ἦταν περιγραπτὸς διὰ τῆς τούτης ἐκ Φαναρίου καὶ Βατικανοῦ κακοδοξίας αὐτογέννητου θεοῦ πατέρα πρώτου ἱεραρχημένης κοινωνίας προσώπων. Δὲν θὰ ἦταν θεωρούμενος ἐν θεοπτία ὡς τριῶν ὁμότιμων καὶ ἰσοσθενῶν φώτων ὡς ἕνα φῶς, καθὼς ἡ δόξα του, ἐκ Βατικανοῦ καὶ διὰ τῆς συνόδου τῆς Φλωρεντίας, ὡς καὶ ἀπὸ Φαναρίου λεγομένου, ἀρειανικῶς ἠθελημένης ὀντολογικῆς γεννήσεως υἱοῦ τοῦ ὑποβαίνοντος ἐν ὑπακοῇ τοῦ αὐτογέννητου πατρὸς μετὰ λατινοτρόπου θείας οὐσίας ἀνεπαρκοῦς πρὸς αὐτοδύναμο Ἀνάσταση Ἰησοῦ Χριστοῦ, θὰ ἦτο δικαίως καὶ ὀρθῶς θεατὴ ὡς ἑλλάσον τοῦ πατρὸς ἐτεροδύναμο φῶς.
Κουλουβάχατα καὶ κουζουλάδες ἄθεων ἐξ Ὀρθοδοξίας πρὸς ἀποδοχὴ ἀπὸ τὴν Ψευτοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου τοῦ αἱρετικοῦ βαπτίσματος ὡς τοῦ ἑνὸς ἁγίου ὑπὸ τὴν φαινάκη τῆς αἱρετικῆς ὁμοπιστίας αὐτῶν.
Ἡ βιωματικὴ θεολογία τῆς γ. Γαλακτίας συνιστᾶ ἐπιτομή τῆς ὀρθόδοξου θεολογίας ὡς θεωρούμενη διὰ τῆς θεολογικῆς ἐκφράσεως τοῦ ὁμοπίστου τῶν Πατέρων ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ σὲ ἀγένητη, ἄναρχη, τρισυπόστατη θεία οὐσία καὶ σὲ ὁμότιμη Ἁγία Τριάδα τὴν μὴ ἱεραρχημένη εἰς πρῶτο καὶ δεύτερο καὶ τρίτο, ὅπως δυστυχῶς διδάσκει ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος διὰ λόγων τῶν Περγάμου Ἰωάννου καὶ Χρήστου Γιανναρᾶ.
Ἡ γερόντισσα Γαλακτία διὰ τῆς ἐκ θεοπτίας θεολογικῆς ἐκφράσεώς της («σὰν τρία φῶτα, ποὺ εἶναι Φῶς»), Πατερικῶς θεολογεῖ τὸν μὴτ΄ ἀφ΄ ἑαυτῆς καὶ μὴδ΄ ἐξ ἕτερου ἀγένητον τρόπον τοῦ εἶναι τῆς τρισυπόστατου θείας οὐσίας σύμφωνα μὲ τὸν ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ! Καὶ τοῦτο εἰς ἀνατροπὴ τῆς κοινῆς κακοδοξίας τῶν Περγάμου Ἰωάννου καὶ Χρήστου Γιανναρᾶ εἰς θεία οὐσία ὑπαρκτὴ ἐκ θεοῦ, ὅτι ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς προσδιορίζει σὲ ἄρνηση τοῦ τρισυπόστατου ἰδιώματος τῆς ἀγένητου θείας οὐσίας· τὸ ὅμως συνεκδοχικῶς ἀπαρνούμενο ὅτι ὁ Κύριος παρέδωσε καὶ ἡ Ὀρθοδοξία θεολογεῖ διὰ τὴν Ἁγία Τριάδα, τὴν σάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου εἰς τὴν μία ὑπόσταση τοῦ Κύριου Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ εἰς τὴν αὐτενεργούμενη τριήμερη ἀνάστασή Του, τῶν κατὰ λέξη καὶ πνεῦμα ἀρνούμενων ὑπὸ τῶν Περγάμου Ἰωάννου, Χρήστου Γιανναρᾶ καὶ τοῦ προστάτου αὐτῶν Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου.
****
Κάποιοι τῶν προσφιλῶς ἐχόντων πρὸς τοὺς προκαθήμενους αὐτῶν ἐν οἰκουμενισμῷ, φέρονται ὡς ἀντιμαχόμενοι τὴν ἁγιότητα καὶ τὴν θεολογικὴ ἀξιοπιστία τῆς ἀειδήμου μεγαλόσχημου ἀδελφῆς ἡμῶν Γαλακτίας, τῆς ὁποίας τὶς πρεσβεῖες ἐνώπιον τοῦ θρόνου τῆς Ἁγίας Τριάδας δὲν ἐμποδιζόμεθα νὰ ἐκζητήσουμε.
ΠΗΓΗ ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΤΕΥΧ 270 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2024
Πηγή: orthodoxia.gr
