Γεννήθηκα στήν όμορφη Κρήτη.
Μεγάλωσα ξυπόλυτο παιδί στίς αμμουδιές τής πατρίδας μου,
πού έβαζα στ’ αυτιά μου τά κοχύλια τής θάλασσας,
ν’ ακούσω τή βουή του ωκεανού.
Δέν ήξερα νά αποζητώ τήν ομορφιά
μά ή ομορφιά ξεδιπλωνόταν μέσα μου.
Δέν ήξερα νά αποζητώ τή λεβεντιά
μά ή λεβεντιά ξεδιπλωνόταν μέσα μου,
από τίς διηγήσεις τού παππού μου.
Αφήστε με νά παινέψω τήν πατρίδα μου.
Τό αξίζει.
Συμπτωματικά βρέθηκα στό θέατρο.
Έγινα ηθοποιός όπως θά μπορούσα νά γίνω καί σιδηρουργός.
Ήθελα νά ξοδιάσω όσες δυνάμεις κρύβανε τά μπράτσα καί ή ψυχή μου.
Εκεί κάτω στήν Ελλάδα γίνεσαι εύκολα ηθοποιός. Σέ καλούν τά εκατοντάδες θέατρα τών αρχαίων προγόνων μας. Στό θυμίζουν οί φίλοι σου. Παιδί είχα δύο φίλους τόν έναν τόν έλεγαν Ορέστη, τήν άλλη Αντιγόνη.
Στή χώρα μου υπάρχουν χωριά πού δέν ξέρουν τί είναι ηλεκτρικό φώς, ούτε κάν λάμπα πετρελαίου πού δέν είδαν ποτέ εφημερίδα ούτε τροχοφόρο, ούτε πέτρινο σπίτι τρώνε μόνο μπομπότα καί τυρί ή ξερό ψωμί καί ψημένα ψάρια στήν πυροστιά. Ξυπνάνε το πρωί μέ τα πουλιά καί κοιμούνται τα βράδια μέ τά πρόβατα.
Τόν Καραγκιόζη όμως τόν ξέρουν.
Κι ό Καραγκιόζης στήν πατρίδα μου είναι ό πρώτος ηθοποιός κι ό πρώτος συγγραφέας.
Νά φτιάχνει – δέν ξέρει νά γράψει – δραματικές καί κωμικές ιστορίες καί τίς παίζει ό ίδιος, ένας Αισχύλος τού καιρού μας…
Ή ζωή μου υπήρξε
φαινομενικά ήρεμη, ουσιαστικά όμως φοβερά ανήσυχη.
Φαινομενικά άτονη, ουσιαστικά έντονη καί αγωνιστική.
Ή ζωή… Άχ ή ζωή!
Πάρε λίγο Φώς από τόν ήλιο,
λίγα λουλούδια, λίγα κελαηδήματα πουλιών,
κάτι από τό ποταμάκι πού τρέχει, κάτι από τήν αγάπη,
βάλ’ τα όλα μαζί,
καί τότε θά δείς τί όμορφη πού είναι ή ζωή.
Μάνος Κατράκης
Γεννήθηκε 14 Αυγούστου 1908
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Απόσπασμα από τήν ομιλία του στό Παρίσι τόν Μάρτιο τού 1981, στό πλαίσιο τών εορταστικών εκδηλώσεων «Manos Katrakis 50 ans de theatre».
Πηγή: thecitysos.gr
