Ο Σαμιρ ο αγαπημένος μικρός μετανάστης
Από το Αφγανιστάν κάθισε 16 χρόνια στ Ανώγεια δούλεψε κάθε δουλειά και αγαπήθηκε όσο κανείς από τους χωριανούς
τον κερνούσαν πάντα στα καφενεία κι αυτός κερνούσε με τη σειρά του
έτσι μπήκε στο πνεύμα του χωριού που αγάπησε
κάποτε μου διηγήθηκε την ιστορία του
και την έφτιαξα ένα Τραγούδι (στο YouTube μπορείτε να το βρείτε
‘Η ιστορια του Σαμιρ’)
το Τραγούδησε ο ίδιος υπέροχα
«Με τα μάτια μου κλαμένα και τα χείλη πικραμένα
θέλω να σας πω έχασα το παρελθόν μου
κυνηγώντας το παρόν μου
ένα μέλλον για να βρω
μ’επνιξε μες στην αλμύρα
η κουρελιασμένη μοίρα και είπα θα χαθώ
με τα λόγια της γιαγιάς μου έχτισα τα όνειρά μου
κι ήταν τυχερό
στου Αλέξανδρου τη χώρα
να ‘ναι ευλογημένη η ώρα μου είπε να βρεθώ
Περπατώντας στην Περσία το Ιράκ και την Τουρκία
ήρθα ως εδώ
ήρθα εδώ μπας και ριζώσω
τα κομμάτια μου να ενώσω
μάνα μου μάνα μου»
Εφυγε για τη Γαλλία περισι στον αδερφό του αλλα αυτός ονειρεύεται τα Ανωγεια οπου μεγάλωσε δούλεψε αγαπήθηκε
Θα γυρίσω μου ειπε την τελευταία φορά που μιλήσαμε
Φωτό: στα παναμπελια στο δάσος με τις τριανταφυλλιές
Πηγή: Λουδοβίκος των Ανωγείων
