Στις 24 Νοεμβρίου οι μητέρες που έχουν μικρά παιδιά το πρωί πηγαίνουν για νερό, με το οποίο ζυμώνουν τη ζύμη. Όταν φουσκώσει, από μικρό κομματάκι φτιάχνουν κουλουράκι. Μετά το ψήσιμό του, το αλείφουν με μέλι ή μελάσα και το βάζουν ψηλά πάνω από την πόρτα ή στην στέγη. Παραμένει εκεί «μέχρι να το ξεχάσουν». Είναι ένα δώρο για την μπάμπα Σάρκα, γιατί η ίδια λατρεύει το γλυκό. Αν δεν υπάρχει μέλι, αλείφουν το ψωμί με μελάσα, μαντζούνι ή πετιμέζι. Από την υπόλοιπη ζύμη, ζυμώνουν στρόγγυλο ψωμί, το οποίο πάλι αλείφεται με γλυκό. Το κομματιάζουν ακόμα ζεστό, λέγοντας «Να μας βοηθάει η Αγία Αικατερίνη» και το μοιράζονται σε όλους, δίνουν και στα σκυλιά λίγο, έτσι ώστε να μην πιάσουν λύσσα. Στη συνέχεια βγαίνουν στον δρόμο και δίνουν από το ψωμί σε όσους περνούν από κει. Πιστεύεται ότι, στο σπίτι, στο οποίο φτιάχνεται το ψωμί, δε θα μπει η αρρώστια.
Στην περιοχή της Στράντζα η Αγία Αικατερίνη τιμάται επίσης ως προστάτισσα από ποντίκια. Οι γυναίκες αλείφουν με λάσπη την εστία με τα μάτια κλειστά – για να «κλείσουν» συμβολικά τα μάτια των ποντικιών. Και πάλι, με τα μάτια κλειστά μοιράζονται βραστό καλαμπόκι για να «κλείσουν» και το στόμα τους. Αυτή τη μέρα δεν κάνουν «γυναικείες δουλειές» – δεν κόβουν με ψαλίδι, δεν πλέκουν και δεν ράβουν με βελόνα. Στην περιοχή της Ροδόπης, θεωρείται ότι η Αγία Αικατερίνη προστατεύει από πυρετό. Και εδώ, οι νοικοκυρές δεν αγγίζουν αιχμηρά αντικείμενα την ημέρα της γιορτής της, επειδή τότε δε θα επουλωθούν γρήγορα οι πληγές.
Πηγή: Ομφαλός της γης
