Του Πρωτοπρεσβύτερου π. Ιωάννου Κουτάντου, Υπευθύνου Γραφείου Στήριξης Μεταναστών Ιεράς Μητροπόλεως Κώου και Νισήρου
Το 2019, συγκεκριμένα στις 28 Σεπτεμβρίου, προσγειώνεται το αεροπλάνο στο Ηράκλειο που με μετέφερε από την νήσο Κω… Μόλις αποβιβάστηκα από το αεροσκάφος, αναπτύχθηκε διακαής πόθος μέσα μου να επισκεφθώ την Γερόντισσα στο χωριό Πόμπια της Μεσαράς. Όντως ξεκίνησα με συνοδό τον αδελφό μου Γεώργιο, ο οποίος συχνά την επισκεπτόταν. Στη διαδρομή χτυπάει το κινητό μου. Ήταν ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Μητροπόλεως Κώου και Νισήρου όπου ανήκω και εφημερεύω από το 1980, στον Ιερό Ναό της Αναλήψεως του Σωτήρος. Με ρώτησε ο Γενικός Αρχιερατικός αν το ταξίδι μου ήταν καλό και στη συνέχεια μου λέει: «Δέχτηκα τηλεφώνημα και με ρωτούν: τί κατάστημα ρούχων και τροφίμων έχεις ανοίξει στην ενορία σου;». Μένω άφωνος! Απορώ με την ερώτηση και αντιλαμβάνομαι ότι για τον ρουχισμό και τα τρόφιμα που συγκεντρώνουμε και διανέμουμε σε όσους είχαν ανάγκη, γι’ αυτόν τον λόγο βρισκόμουν υπόλογος…
Ταράσσομαι βέβαια για την κακοήθεια ορισμένων και διαβεβαιώ τον Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο π. Ιωάννη να μην ανησυχεί, διότι δεν ανταγωνίζομαι κανένα κατάστημα της περιοχής και ότι αντιπαρέρχομαι την κακοήθεια και τις μικροπρέπειες ορισμένων… Η ενοριακή αδελφότητα που έχω την ευλογία να προεδρεύω, ξέρει να κάνει τη δουλειά της ταπεινά και αθόρυβα. Έτσι του είπα. Τελειώνει εδώ η επικοινωνία μας και αμέσως τηλεφωνώ στην υπεύθυνη της αδελφότητας κυρία Ελένη, λέγοντάς της επιτακτικά: «κλείσε τώρα και πήγαινε σπίτι σου και θα σου εξηγήσω τον λόγο σε λίγες ημέρες, μόλις επιστρέψω». Έτσι και έγινε. Η αδελφότης εκείνη την στιγμή, έκλεισε μέχρι νεωτέρας. Φθάσαμε σε λίγο στην Πόμπια. Είχε κόσμο το σπιτάκι της Γερόντισσας και καθόταν οι άνθρωποι στο μικρό σαλονάκι υπομονετικά. Μόλις εισήλθα στο χώρο της με υποδέχθηκε με το όνομά μου. «Καλώς τον πατέρα Ιωάννη»! Δεν της το είχα αναφέρει, ούτε εγώ, ούτε κάποιος άλλος, αλλά και η κλινική της κατάσταση ήταν τέτοια, που δεν άκουε με φυσικό τρόπο σχεδόν καθόλου, ούτε το παραμικρό συγκρατούσε ο εγκέφαλός της.
Στη διάρκεια της παραμονής μου κοντά της, με ρώτησε αυθόρμητα: «Πώς τα περνάτε εκεί στα νησιά;» και η ίδια συμπλήρωσε με νόημα: «Τί σε ρωτώ τώρα, αφού 15 ετών τα γνώρισες εσύ τα νησιά!» και έμεινα στην αρχή έκπληκτος για την νησιώτικη αναφορά της, αφού υπηρετώ στη νήσο Κω, αλλά για την δεύτερη επισήμανση που μου έκανε, στην αρχή δεν κατάλαβα. Περισσότερο, όμως, έκπληκτος έμεινα, όταν θυμήθηκα ότι 15 ετών πήγα ιεροσπουδαστής στην Ιερά νήσο Πάτμο, από την γενέτειρά μου την Σητεία Κρήτης, και έκτοτε εντάχθηκα στο νησιώτικο σύμπλεγμα της Δωδεκανήσου! Μέχρι σήμερα..! Γι’ αυτό είπε «πώς τα περνάτε εκεί στα νησιά;».
Πριν από εμένα, ήταν μέσα μια νεαρή κοπέλα. Περίμενα να τελειώσει εκείνη για να εισέλθω. Βγήκε η κοπέλα με κατακόκκινα μάτια. Μας εξήγησε ότι μόλις την αντίκρυσε η Γερόντισσα, την κάλεσε κοντά της και της είπε: «Έλα να σου βγάλει ο Χριστός το φουσκαλάκι από το στήθος». Πλησίασε η κοπέλα σοκαρισμένη. Είχε διαγνωσμένο όγκο στο στήθος. Η Γερόντισσα κατηύθυνε τον Σταυρό στο σημείο που η κοπέλα είχε το «φουσκαλάκι»! Μόνη της! Αφού την σταύρωσε αρκετά, της είπε: «Δεν έχεις τίποτα»! Βγήκε με δάκρυα έξω από συγκίνηση και χαρά. Το αποτέλεσμα; Όπως με πληροφόρησε κατόπιν ο αδελφός μου ο Γιώργος, πήγε μετά από δύο-τρεις ημέρες στην Αθήνα για εγχείρηση. Δεν έκανε όμως γιατί όγκος δεν βρέθηκε..!
Προς το τέλος της συνάντησής μου και αφού της έψαλλα ένα κρητικό παραδοσιακό τροπάρι του Άη Γιώργη, σε μελωδία ερωτόκριτου, που κατασυγκίνησε την Γερόντισσα, (το έψαλλα στο αυτί της όσο μπορούσα πιο δυνατά), απλώνει το δεξί της χέρι και πιάνει το χέρι μου. Και με ήπια φωνή, μου λέει: «Τους βλέπεις; Να ‘τους πάλι έρχονται! Άνδρες, γυναίκες και παιδιά! Πολλά παιδιά! Και θα ’ρθουν κι άλλοι, κι άλλοι…». Σκύβω κι εγώ κοιτάζω στο παραθυράκι που ήταν απέναντί μας, βλέπω έξω εκεί προς το σοκάκι, δεν υπάρχει κανείς. Αλλά η Γερόντισσα εξακολουθεί να με ρωτά: «Πάτερ μου τους βλέπεις; Έρχονται…έρχονται…θα ‘ρθουν κι άλλοι…εκεί θέλω να μείνεις…υποσχέσου μου ότι εκεί θα μείνεις…να ’σαι ο πρώτος…θα μείνεις;». Εγώ δεν μιλάω. «Πες μου θα μείνεις;». Στην επιμονή της αυτή, της λέω: «Ναι γιαγιά! Εκεί θα μείνω!» και μου χαϊδεύει το πρόσωπο λέγοντας: «Μπράβο καμάρι μου!». Εκείνη υπερευχαριστήθηκε αλλά εγώ δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί τόση χαρά πήρε. Ευχαριστημένος όμως κι εγώ, πήρα την ευχή της, ασπάσθηκα το χεράκι της και εξήλθα από το δωματιάκι της ανάλαφρος, με μια πρωτόγνωρη αίσθηση γαλήνης…
Στο μικρό κουζινάκι με περίμενε ο πρόσχαρος, ο γλυκύτατος π. Αντώνιος. Μου προσέφερε και ένα καφεδάκι φτιαγμένο μάλιστα και από τα χέρια του. Πίνοντας τον καφέ, μου λέει ο πάτερ: «π. Ιωάννη πώς τα πήγες με την Γερόντισσα; Τόση ώρα μαζί, φαντάζομαι είπατε πολλά…». «Ναι, απάντησα. Φόρτωσαν οι μπαταρίες της ψυχής μου από την γλυκύτητα των λόγων της». Συνέχισε ο π. Αντώνιος: «Τα κατάλαβες όλα όσα σου είπε;». «Ναι, του λέω! Όμως, εκεί στο τέλος, κοιτούσε έξω προς το παραθυράκι του δωματίου της, ψελλίζοντας αργά καθαρά λέγοντας, αν βλέπω άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Μάλιστα μου έλεγε <πολλά παιδιά> το επαναλάμβανε πολλές φορές, μέχρι που πήρε την απάντηση που περίμενε με αγωνία, από εμένα δηλαδή, <ναι γιαγιά! Εκεί θα μείνω> χωρίς όμως να ξέρω, πού υποσχέθηκα ότι θα μείνω…». Τότε, κατασυγκινημένος ο π. Αντώνιος μου λέει «ο αδελφός σου ο Γιώργος που κάθεται εδώ δίπλα μας, μόλις προ ολίγου μου έδωσε ένα ημερολόγιο της Ιεράς Μητροπόλεώς σου, για Χρόνια Πολλά και ευλογία! Το ξεφύλλισα… Δες κι εσύ στην σελίδα 66 τι εννοεί η Γερόντισσα Γαλακτία για σένα…».
Παίρνω το βιβλιαράκι, το ημερολόγιο, το ξεφυλλίζω. Πηγαίνω στην σελίδα 66 και βλέπω… ναι…αυτόν που η Γερόντισσα έβλεπε και ήξερε πιο καλά κι από μένα, ότι είμαι χρόνια τώρα, ο επιτετραμμένος της Ιεράς Μητροπόλεως και υπεύθυνος του Γραφείου στήριξης των μεταναστών στην Κω! Λύγισα! Βούρκωσα! Μα τηλεφώνησα αμέσως στην κυρία Ελένη, η οποία στο πρώτο κάλεσμα του τηλεφώνου, μου απαντά λέγοντάς μου: «Πάτερ, το ήξερα ότι θα με πάρεις να μου πεις να επιστρέψω στην αδελφότητα! Γιατί ο τόνος ο επιτακτικός με ξάφνιασε, αλλά είπα <κάποιος λόγος θα υπάρχει>». Κι εγώ της απαντώ «ναι! Όλα όσα μας συμβαίνουν τα επιτρέπει ο Θεός! Γιατί εκείνος μόνο ξέρει, αλλά και όσοι έχουν την χάρη Του, να μεταφέρουν το θέλημά Του στη γη!».
Να έχουμε την ευχή και την ευλογία της Οσίας Γερόντισσας Γαλακτίας!
(από απομαγνητοφώνηση)
