Της Χαριστής Φανουράκη Κουκουμπεδάκη
Κρίμα να φεύγουν οι καλοί….
Αγαπημένε ξάδερφε, έντιμε Βοριζανέ και καλοδικούση Φανούριε Καργάκη ο Θεός να σ’ αναπαύσει και να σ’ έχει στον παράδεισό του…
Η καλοσύνη σου και το γέλιο σου θα περιφέρεται στο νου μου πάντα ‘σάμε να ζω…
Τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένειά σου…
Και θα σου πω αντίς για μοιρολόι…..
με τον τρόπο που εγώ ξέρω….
Φανούριε γοργομίσεψες σαν τ’ άστρο που ποσβήνει
κι εσκόρπισες στσι συγγενούς πόνο καημό κι οδύνη…
Στον άδη θα νημένουνε
με ανοιχτές αγκάλες
και θα σου κάμουνε οι δικοί υποδοχές μεγάλες..
Η μάνα σου, ο κύρης σου
και τα πεθερικά σου,
κουνιάδοι και κουνιάδες σου,
τ’ αδέρφια τα δικά σου…
Δεξά ζερβά θα στέκουνται
για να σε χαιρετήσουν
στ’ άδη τα έρμα τα στενά
να σε καλοσορίσουν…
Θα στέκει ο Λαχειόκωστας πρώτος να σε τρατάρει
σε κούπα ασημόχρυση και θα σε συνεπάρει..
Η θειά η Χαρά θα στέκεται
με μια χρυσή σκουτέλα
με τα καρυδαμύγδαλα και θα σου λέει έλα…
Καλώς τον τον Φανούργιο μας καλώς το παιδί μας
καιρό ‘χωμε να σμίξωμε
και εχάρηκ’ η ψυχή μας…
Καλώς και καλώς όρισες θα πει κι ο Στρατογιάννης
και θα σου λέει με χαρά Φανούριε είντα κάνεις..
Μα κι ο Μανούσος κι ο Όθωνάς
και το Χρυσό θα ‘ρθούνε
καλώς και καλώς όρισες
κι εκείνοι να σου πούνε…
Κι η Φυλαχτή θα στέκεται μαζί με το Φανούριο
να σε ρωτούν αν ήκουσες πράμα ποθές καινούριο…
Και ζεύκι θα στελιώσουνε
θα στέσουν γλεντοκόπι
και θα σειστούνε σύγκορμοι του κάτου κόσμου οι τόποι…
Κι απ’ τσι καλοσυνάδες σου ο άδης θα ξεφέξει
να μοιάζει ήλιου όντε θα βγει στσ’ ανατολής τη φέξη…
