Από Αναπληρωτές Εκπαιδευτικούς της Ζακύνθου πήρα και δημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο:
Αγαπητοί γονείς, αγαπητοί συμπολίτες,
είμαστε οι «γονείς» των παιδιών σας στο σχολείο. Μαζί τους περνάμε τα πρωινά, μαζί τους μοχθούμε, μαζί τους μαθαίνουμε και μαζί τους μεγαλώνουμε. Ωστόσο, μέχρι στιγμής δεν έχουμε καταφέρει να αποκτήσουμε ούτε τον τίτλο που αρμόζει σε οποιονδήποτε παιδαγωγό, τον τίτλο του «δασκάλου». Έχουμε φοιτήσει σε πανεπιστήμια, ορκιστήκαμε να υπηρετούμε την παιδαγωγική επιστήμη, αρκετοί από εμάς δουλεύουμε 10 ή και 15 χρόνια σε σχολεία και δυστυχώς ακόμη μας αποκαλούν «αναπληρωτές».
Όμως δεν είμαστε αναπληρωτές, δεν αναπληρώνουμε κάποιο έκτακτο κενό. Καλούμαστε να δουλέψουμε ως δάσκαλοι – χωρίς τη δυνατότητα προετοιμασίας – ακόμη και στη μέση της σχολικής χρονιάς, αναλαμβάνουμε τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις ενός δασκάλου, όμως με τα περικομμένα δικαιώματα ενός συμβασιούχου.Αυτό είμαστε: συμβασιούχοι εκπαιδευτικοί. Το Υπουργείο Παιδείας μας αποκαλεί «αναπληρωτές» για να ακούγεται λιγότερο απαξιωτικό. Εμείς όμως νιώθουμε την απαξίωση όταν μας προσλαμβάνει στις 11 Σεπτεμβρίου, ή και αργότερα, για να λειτουργήσουν τα σχολεία και μας απολύει κάθε Ιούνιο.
Αυτή η αντίφαση καθιστά την εκπαιδευτική διαδικασία προβληματική και επηρεάζει αρνητικά το εκπαιδευτικό μας έργο. Πως να κατορθώσουμε να διδάξουμε αποδοτικά όταν αλλάζουμε σχολικό περιβάλλον κάθε χρόνο; Πως να βοηθήσουμε τους μαθητές που δυσκολεύονται, όταν μας παίρνει μέχρι τα Χριστούγεννα να μάθουμε τις ιδιαιτερότητες κάθε παιδιού;
Στεκόμαστε με επαγγελματισμό απέναντι στους ερασιτεχνισμούς του Υπουργείου Παιδείας αλλά φοβόμαστε τη φθορά που μας προκαλεί αυτή η κατάσταση. Μας φοβίζει που βλέπουμε το ελληνικό σχολείο να χάνει το κύρος του. Θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας, γονείς και δάσκαλοι, αν σταθούμε απαθείς ενώ συμβαίνει αυτό.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το Υπουργείο παιδείας με το νέο νομοσχέδιο απαξιώνει πλήρως τη δουλειά που έχουμε προσφέρει όλα αυτά τα χρόνια. Απαξιώνει τις πανεπιστημιακές μας σπουδές προτάσσοντας κριτήρια προκειμένου να λάβουμε μια νέα θέση στον πίνακα, από όπου ίσως, χωρίς καμιά εγγύηση, υπόσχεται υποτιθέμενους διορισμούς. Θέλει να καταστήσει τον κάθε εκπαιδευτικό άτομο, που απομονωμένος από όλους τους υπόλοιπους θα παλεύει μια ζωή να αποκτά αμφιβόλου ποιότητος προσόντα – τα οποία κοστίζουν και πάντα θα τα κατακτούν όσοι από τις οικογένειές τους μπορεί να έχουν τη στήριξη να το κάνουν.
Ένας εκπαιδευτικός που ανά πάσα στιγμή θα κινδυνεύει να απολυθεί, χωρίς καμία βεβαιότητα, ούτε για το αν θα δουλεύει, ούτε για το πού, σίγουρα δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά του σωστά. Η παιδαγωγική αγάπη μετατρέπεται σε άγχος απόκτησης προσόντων, η προετοιμασία για τη σχολική τάξη μετατρέπεται σε εξωσχολικές εργασίες πρόσκτησης μορίων, η κάθε προσπάθεια για μετάδοση στα παιδιά των αξιών της αλληλοβοήθειας και της συνεργασίας μετατρέπεται σε ανταγωνισμό για επιβίωση.
Δεν τεμπελιάζουμε, δεν θέλουμε να καθόμαστε. Οργώνουμε κάθε χρόνο την Ελλάδα από άκρη σε άκρη με κάθε κόστος στην προσωπική μας ζωή. Όμως αγαπάμε τη δουλειά μας και θέλουμε να την κάνουμε καλύτερα. Στον αγώνα αυτό σας θέλουμε δίπλα μας.
Σας ζητάμε να σταθείτε δίπλα μας στο αίτημα μας για μόνιμο διορισμό των «αναπληρωτών» εκπαιδευτικών με βάση το πτυχίο τους και την προϋπηρεσία τους. Με τη στήριξη σας σε αυτόν τον αγώνα θα βοηθήσετε να δημιουργηθεί η σημαντικότερη συνθήκη για την αναβάθμιση του ελληνικού σχολείου: σταθερότητα και οργάνωση στο σχολικό περιβάλλον.
- ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ – ΠΡΟΣΟΝΤΟΛΟΓΙΟΥ
- ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΫΠΗΡΕΣΙΑΣ ΜΑΣ
- ΖΗΤΑΜΕ ΜΟΝΙΜΟΥΣ ΔΙΟΡΙΣΜΟΥΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΕΡΓΑΣΤΕΙ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΫΠΗΡΕΣΙΑ ΜΑΣ
ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΕΣ Π.Ε. ΖΑΚΥΝΘΟΥ
