Γράφει ο Σταύρος Φωτάκης
Νοιώθω την ανάγκη να γράψω έστω και τώρα, πολύ λίγα λόγια, για τον δευτεροξάδερφο Κωστή Φωτάκη του Μανωλιό από το Αποδούλου, κυρίως για τη μουσική του πορεία και τη προσφορά του στην κρητική μουσική. Ίσως έπρεπε να το είχα κάνει νωρίτερα, μα ποτέ δεν είναι αργά.
Ο Κωστής Φωτάκης γεννήθηκε στο Αποδούλου Αμαρίου, με καταγωγή του παππού μας από τις Μέλαμπες. Ανατράφηκε και μεγάλωσε στο Αποδούλου, όπου ασχολήθηκε με διάφορες γεωργικές δουλειές. Νεολαίος ξεκίνησε να μαθαίνει λύρα αυτοδίδαχτος, από μεράκι και με λίγα ακούσματα από τον αδερφό της μάνας του, τον Περικλαντώνη, Τα ακούσματα που τον συνεπήρανε όμως αποξαρχής, ήτανε κυρίως του πρωτομάστορα δασκάλου Θανάση Σκορδαλού. Αυτά μελέτησε περισσότερο, τα έμαθε τέλεια και αποτελέσανε τον κορμό της μουσικής του πορείας.
Τέλειωσε το εξατάξιο Γυμνάσιο και προσλήφθηκε στην Ιονική Τράπεζα στην Αθήνα. Συνέχισε τη λύρα, πάντα στην πρώτη γραμμή κυρίως για παρέες. Μετατέθηκε στην αρχή της δεκαετίας του 1970 στο Ηράκλειο Κρήτης και τότε αξιοποίησε περισσότερο και το καλλιτεχνικό του ταλέντο. Καλλιτέχνης της όμορφης παρέας, της πρεπιάς και του παραδοσιακού γλεντιού και όχι της προχειρότητας και της κονόμας. Αξέχαστες παρέες στ’ Αμαριώτικα χωριά και τις περισσότερες μαζί, κυρίως στο Αποδούλου.
Μαζί και στο Ηράκλειο, όπου μας δόθηκε η ευκαιρία να συνδεθούμε με τον τόπο καταγωγής μας τις Μέλαμπες. Γνωριστήκαμε με όλους σχεδόν τους Μελαμπιανούς του Ηρακλείου και συγχρόνως με τους κατοίκους του χωριού και ιδιαίτερα με την παλιά φρουρά των Μελαμπιανών μερακλήδων (δεν θα αναφέρω ονόματα γιατί ίσως ξεχάσω κάποιον από τους πολλούς και εκλεχτούς). Έχουνε μείνει αξέχαστες οι παρέες σε σπίθια Μελαμπινών του Ηρακλείου, από σπίτι σε σπίτι, Φιλόξενοι και μερακλήδες ανοίγανε τα σπίθια τους να μας καλωσορίσουνε και να διασκεδάσομε Μελαμπιανά. Κωστής Φωτάκης, Σταύρος Φωτάκης και ο ανεπανάληπτος μερακλής Αντρέας Βεργαδής, φίλοι αδερφοχτοί, αποτελούσαμε τον πυρήνα της παρέας. Μια λύρα βρισκότανε μόνιμα στο μπορμπαγκάζ του αυτοκινήτου μου και ανταποκρινόμαστε στις συνεχείς προσκλήσεις που δεχόμαστε. Ο Βαγγέλης Πετράκης καλός φίλος δεξιοτέχνης στο λαγούτο συνόδευε τη λύρα και αργότερα οι Τσουρδαλάκηδες Γιώργης και Νίκος. Ακούραστος ο Κωστής Φωτάκης μα ακούραστοι και οι μερακλήδες.
Μα οι όμορφες αυτές παρέες γινότανε συγχρόνως και στις Μέλαμπες με την παρουσία μας σε κάθε είδους κοινωνική εκδήλωση. Όλοι οι Μελαμπιανοί λυράρηδες (δεν θα αναφέρω ονόματα για να μην ξεχάσω κανένα), εκλεχτοί φίλοι και δεξιοτέχνες, για πολλά πολλά χρόνια, παραχωρούσανε τη θέση τους στον Κωστή, για να παίξει τους Σκορδαλικούς σκοπούς μα και του Χατζιδάκη τους οποίους απέδιδε τέλεια. Και οι εκλεχτοί, μοναδικοί τραγουδιστάδες δεν αφήνανε δευτερόλεπτο να πάει χαμένο. Όλοι οι Μελαμπιανοί οργανοπαίχτες τον εκτιμούσανε ιδιαίτερα και παρακολουθούσανε τα παιξίματά του. Ακούραστος στις παρέες και στα γλέντια, πάντα με το χαμόγελο και πάντα αφιλοκερδώς.
Και στη συνέχεια, με την ίδρυση του Συλλόγου Μελαμπιανών στο Ηράκλειο ο Κωστής Φωτάκης με τους συνεργάτες του κάθε Τετάρτη ήτανε παρών να διασκεδάσουνε. Αξέχαστες κι αυτές οι παρέες έχουνε καταγραφεί στη συνείδηση των παλιότερων κυρίως Μελαμπιανών. Αλλά και στα περισσότερα γλέντια του Συλλόγου πρόσφερε αφιλοκερδώς τη διασκέδαση. Παρασύρθηκα και πλάτιασα ίσως, μα κι αυτά είναι πολύ λίγα από αυτά που αισθάνομαι και αξίζουνε, για τον αγαπητό Κωστή Φωτάκη και την σημαντική προσφορά του.
Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια δοκιμάζεται άσχημα η υγεία του, μα τίποτα δε γυρίζει οπίσω. Οπίσω μένει μια καλή ανάμνηση, με το έργο του καθανούς, που στην προκειμένη περίπτωση είναι αξιόλογο.
Ιστορική παρέα στις Μέλαμπες, Παρασκευή 21 Αυγούστου 1987.
