Ιάκωβος Σταυρουλάκης, ιατρός, εκπρόσωπος Ερυθρού Σταυρού, Γάλλος υπήκοος :
“Οι αποφράδες μέρες του Σεπτέμβρη με τις θλιβερές αναμνήσεις της κατοχικής περιόδου μας περιβάλλουν περήφανα με πατριωτικές εξορμήσεις ενάντια στον εχθρό. Ήταν μεσημεριανή ώρα στο Βυζάρι που μέναμε στην κατοχή όταν χτύπησε η πόρτα. Εγώ είχα τον πατέρα μου ετοιμοθάνατο και έτρεξα προς την αυλή. Ένα τζιπ με δύο ένοπλους Γερμανούς, οι οποίοι καθιστοί είχαν στο μέσον τον γιατρό Ιάκωβο Σταυρουλάκη. «Λεωνίδα, παιδί μου» μου είπε ο γιατρός. «Όπως βλέπεις είμαι δέσμιος. Στους Ποταμούς διεξάγεται μια πατριωτική εξόρμηση, μια μάχη με νεκρούς και τραυματίες. Ο Γερμανός αξιωματικός μου πήρε τη σημαία του Ερυθρού Σταυρού και την έβαλε στο δικό του αυτοκίνητο. Δεν μπορώ να κινηθώ, οι τραυματίες έχουν άμεση ανάγκη περίθαλψης αλλά κινδυνεύω να σκοτωθώ. Τρέξε παιδί μου στη γυναίκα μου να κόψετε ένα κομμάτι άσπρο σεντόνι και γαζώσετε επάνω ένα σταυρό από την κόκκινη ρόμπα της». Έτρεξα, κόψαμε το σεντόνι και βάλαμε το σταυρό από τη ρόμπα και του το έφερα. «Παιδί μου, θα κάψουν λέει τα χωριά και πάλι. Δεν ξέρω τι τύχη με περιμένει. Ίσως με εκτελέσουν. Σε παρακαλώ λέγε σε όλους ότι έκαμα το καθήκον μου σε όλη μου τη ζωή σαν άνθρωπος, σαν γιατρός αλλά και σαν εκπρόσωπος της Ερυθρού Σταυρού». Το αυτοκίνητο έφυγε αμέσως.
Η μάχη των Ποταμών έληξε με πλήρη επιτυχία και αξιόλογη φθορά του εχθρού. Δυστυχώς υπήρξαν και θύματα δικών μας ανθρώπων. Ο Ιάκωβος εξετέλεσε ακέραιο το καθήκον του σαν γιατρός σε νεκρούς και τραυματίες. Και πάλι αγέρωχος στο φαρμακείο του επέστρεψε την επομένη. Όπως μας είπε, ο αξιωματικός που του πήρε τη σημαία μιλούσε γαλλικά. Τον παρακάλεσε να ακούσει τη μαρτυρία του ως εκπροσώπου του Ερυθρού Σταυρού. Μπήκαν στο γραφείο του Γερμανού διευθυντή της Σχολής Ασωμάτων. Εκεί κατέθεσε εγγράφως ότι στην επίθεση και συμπλοκή ουδεμία ευθύνη φέρει η περιοχή.
Ξένοι ήταν οι επιτιθέμενοι. Οι κάτοικοι των χωριών της περιοχής είναι αθώοι άνθρωποι, φιλήσυχοι και φιλειρηνικοί και δεν θέλουν περαιτέρω ολοκαυτώματα. Όσον αφορά την περίθαλψη Γερμανών τραυματιών από τον ίδιο, επικαλέστηκε και τη μαρτυρία του παρισταμένου Γερμανού διευθυντή της Σχολής. Η κατάθεση και μαρτυρία μεταβιβάστηκαν στο Γερμανικό Αρχηγείο των Χανίων τηλεφωνικώς και ασφαλώς επέδρασε στην απόφαση ακύρωσης επιβολής αντιποίνων. Αυτή η απόφαση, όπως μας έλεγε, εξεδόθη το απόγευμα πολύ αργά. Την επομένη ο γιατρός ήταν πάλι κοντά στους ασθενείς της κλινικής του…”
Πηγή: Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός – Περιφερειακό Τμήμα Μοιρών