Του Αντώνη Κουκλινού
Ένας αγαπημένος καλλιτέχνης και δημιουργός από τη Μεσαρά.
Με τη λύρα και το τραγούδι του ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο, τη Κρητική μουσική.
Πολλά από τα τραγούδια του έγιναν μεγάλες επιτυχίες και οι σημερινοί καλλιτέχνες έχουν στο πρόγραμμά τους Νίκο Σκευάκη γιατί ο κόσμος που τον αγάπησε αναζητά σε κάθε γλέντι τα τραγούδια του.
Συνεργασίες πολλές με αξιόλογους καλλιτέχνες όπως ο Νίκος Καδιανός, Αντρέας Βαρβατάκης, Κώστας Καμπουράκης, Βαγγέλης Κονιτόπουλος και η ξεχωριστή συνεργασία του, με το Νικόλα τον Αλεφαντινό που θα μείνει αξέχαστη μέσα από τη δισκογραφία, αλλά και τις δημόσιες εμφανίσεις εντός και εκτός Ελλάδος.
Όταν κυκλοφόρησε ο δίσκος ‘’φωθιά με καίει και πονώ’’ δε νομίζω να υπήρχε σπίτι, η μαγνητόφωνο, που να μην είχε αυτό το δίσκο η τη κασέτα.
Ήταν η συνεργασία με το Νικόλα τον Αλεφαντινό που έδωσε ‘’φτερά’’ στο Σκευάκη και δεν είναι λόγια δικά μου, αλλά του ίδιου του Σκευάκη σε κουβέντα που είχαμε κατά καιρούς εδώ στο Ασήμι.
Το Νικόλα τον άκουγα από μικιός που ερχότανε στο χωργιό μου σε γάμους.
Στα δώδεκά μου είχα μνιά προσωπική εμπειρία μαζί του, γιατί ήμουνε φαμέγιος στου Ζαχαρία του Φασομυτάκη στο Ντυμπάκι και περνούσε ο Σκευάκης με τον αδερφό ντου τον Αντώνη από το χασάπικο του Ζαχαρία.
Του φώνιαξε λοιπόν ο Φασομυτάκης και μπήκανε μέσα για να με ακούσει να παίζω μπουκόλυρα, κάτι που του είχενε κάμει εντύπωση.
Ένα περιστατικό γύρω στο 90 θυμούμαι σχετικά με το Σκευάκη, που ήταν σε γλέντι, στο Κόκκινο Πύργο.
Ήμουν με τον αδερφό μου το Μανιό στη λύρα και δεύτερο λαγούτο το Γιώργη το Θεοδωράκη (Μπουρνέλης) από τσι Καμάρες.
Ο Σκευάκης είχενε βγεί με βάρκα ανοιχτά και ψαρεύγανε.
Παίζαμε λοιπόν μια σειρά συρτά δικά ντου και ακουγόταν η μουσική πεντακάθαρα μέσα στη σιγαλιά τση νύχτας.
Ο Νίκος αυτό που άκουγε του άρεσε τόσο πολύ, που εζήτηξε από τον φίλο που ήτανε παρέα στο ψάρεμα, να βγούνε όξω στη στεριά και νά ρθει εκειά που παίζαμε.
Ο φίλος όμως του άλλαξε γνώμη και δεν ήρθανε τελικά, όμως την άλλη μέρα επήγε και ρώτηξε στο μαγαζί, για να μάθει πχοιός έπαιζε οψές στο γλέντι και σε κάπχοια κουβέντα που είχαμε, του θύμησα το περιστατικό, γιατί ο μαγαζάτορας μου τό χενε πει και το κάτεχα.
Μεγάλη συνάντηση είχαμε 19 Σεπτεμβρίου το 2014 στο Ραδιοφωνικό σταθμό Ερωτόκριτος, στην εκπομπή του Γιώργη Λεκάκη ‘’Στη Κρήτη ζει η λεβεντιά” που έγινε μνιά υπέροχη ζωντανή εκπομπή με το Νίκο Σκευάκη που έπαιξε για τους ακροατές παρέα με τον Δημήτρη Αποστολάκη και στη κιθάρα τον Μιχάλη Μαρακομιχελάκη και είχα την τιμή να βιντεοσκοπήσω.
Αυτή η εκπομπή θεωρώ πως είναι μια ‘’ζωντανή’’ παρακαταθήκη στη Κρητική παράδοση.
Βέβαια με το Σκευάκη είχαμε και άλλη μία ξεχωριστή συνάντηση στο Αρκαλοχώρι, με πολλούς καλλιτέχνες στη παρέα, να παίζουν και να τραγουδούν μπροστά στο Δάσκαλο.
Και αυτή η βιντεοσκοπημένη συνάντηση είναι από τις πχιό ξεχωριστές που έχω καταγράψει και οφείλεται στο Μαρίνο Πλευράκη (φιλιότσος) του Σκευονικολή.
Το 2021 με πήρε τηλέφωνο ο Σκευάκης από την Αθήνα και μου ζήτησε τη βοήθειά μου όταν θα κατέβει στη Κρήτη να συναντηθούμε για να μου πεί.
Ήρθε λοιπόν στο Ασήμι και η πρώτη κουβέντα ντου ήταν να φτιάξουμε ένα καινούργιο τραγούδι του, βίντεο κλιπ.
Ανέλαβαν λοιπόν ο Λυράρης ο Γιώργης ο Λεκάκης, μαζί με τον Γιώργη Λεκάκη από τον Ερωτόκριτο και το Δημήτρη Μαραγκάκη (κατασκευαστή μουσικών οργάνων) να βρούμε τόπο να έρθουνε με το Σκευάκη μαζί να φτιάξουμε το βίντεο.
Τους είπα για τους ξενώνες ‘’Θαλόρη’’ στα Καπετανιανά, που έχω φίλο μου το Μάρκο τον ιδιοκτήτη και θα μπορέσουμε να δουλέψουμε άνετα.
Έτσι και έγινε… ανεβήκαμε στα Καπετανιανά με το Σκευονικολή και θυμούμαι πως επόμεινε ο νούς του, από τη θέα του τοπίου.
Έκαμα τη καταγραφή του βίντεο κλιπ και σαν τελειώσαμε τα βίντεο αρχίσαμε τη φωτογράφηση.
Αν βλέπατε με πόση συγκίνηση κρατούσε τη λύρα για να φωτογραφηθεί, πραγματικά της μιλούσε, την ακουμπούσε πάνω στη πέτρα και έστεκε μπροστά τζη και τση κουβέδιαζε οσά τζη κοπελιάς.
Στο τέλος μας είχανε ετοιμάσει τραπέζι κατ εντολή του φίλου μου του Μάρκο, για το χατίρι του Δασκάλου.
Έμελε το τραγούδι ‘’πόσο γλυκά που σ’ αγαπώ’’ να είναι το τελευταίο του Δάσκαλου και είχα την τιμή να του φτιάξω το βίντεο κλιπ.
Το τραγούδι αυτό έχει συντελεστές…Μουσική Νικος Σκευάκης στίχοι (α) Νίκος Σκευάκης (β) Κωστής Καλλέργης (κιγκ) Λαούτο Στέλιος Ηλιάκης Κιθάρα Γιώργος Βαβουλές,
Με το που ανέβηκε στο διαδίκτυο, η χαρά του Νίκο δεν περιγράφεται, μου τηλεφωνούσε και δεν έκρυβε την αγάπη του για μένα και αυτός και η γυναίκα του η Χαρούλα, που μετά που έφυγε ο δάσκαλος έρχεται και με επισκέπτεται στο Ασήμι γιατί έχουμε πολλά να μοιραστούμε απο το υλικό που διαθέτω.
Έφυγε για το μεγάλο ταξίδι στις 23 Απριλίου το 2023 αλλά μας άφησε πίσω, μνια μεγάλη παρακαταθήκη από μουσικές και τραγούδια καθώς και μνήμες από πολλά όμορφα και αξέχαστα γλέντια.
Ο Νίκος ο Σκευάκης αγαπήθηκε από πολλούς μερακλήδες σε ολάκερη τη Κρήτη.
Πήγε με τη μουσική και τα τραγούδια του ψηλά τη Μεσαρά και τη Κρήτη ολάκερη.
Κάτι που με έκαμε να σκεφτώ πολλές φορές αυτό που λέμε πως, κιανείς δεν Αγίασε στο ντόπο ντου, έχει σχέση με ένα περιστατικό που κι αυτό το έχω καταγράψει με τη κάμερά μου.
Πριν αρκετά χρόνια, με κάλεσε ένας φίλος να πάρω τη κάμερα και να πάω σε μια συνέλευση, που θα γίνει στο Τυμπάκι.
Ο λόγος ήταν να γίνει συζήτηση με τη τοπική αρχή, για να πάρει η πλατεία του χωργιού, το όνομα του Νίκο Σκευάκη.
Εγώ περίμενα παμψηφεί να παρθεί η απόφαση, έτσι κι αλλιώς η πλατεία έχει ένα άσχετο όνομα που δεν παραπέμπει πουθενά.
Κι όμως γελαστήκαμε όλοι… αυτά που λέω θα τα θυμάται και ο λυράρης Γιώργος Λεκάκης που έθεσε το θέμα έντονα στη συζήτηση και ο Καλεμάκης ο Αλέκος που ήταν εκεί και ο Κωστής ο Αλεβιζάκης και πολλοί άλλοι χωργιανοί που ήρθανε να υποστηρίξουν το αίτημα με πάρα πολλές υπογραφές.
Τελικά ο τότε τοπικός άρχοντας, επουδενί να δεχτεί τη πρόταση, προφασιζόμενος να το αποφασίσει η επόμενη αρχή που θα προκύψει όταν γίνουν εκλογές.
Αυτά που λέω είναι καταγραμμένα σε βίντεο και δε μπορεί κανείς να τα αμφισβητήσει.
Αντί λοιπόν εν ζωή, να τιμηθεί όπως του άξιζε, το θέμα αυτό έμεινε στις καλένδες.
Όμως θέτε δε θέτε ο Νίκος ο Σκευάκης δόξασε με τη μουσική του τον τόπο που γεννήθηκε και όταν αναφέρεις το όνομα Σκευάκης, κατ ευθείαν σε παραπέμπει στο Τυμπάκι.
Έβγαλα πικρία στο τέλος αλλά δικαίως… θα ήθελα να αναφέρω κι άλλα που θα στεναχωρήσω πολλούς και δεν θα το κάνω.
Για μένα και για πολλούς, ο Νίκος Σκευάκης θα μείνει αθάνατος όπως και τόσους μεγάλους που έβγαλε η Κρήτη, στη μουσική μας παράδοση…
Παραθέτω εδώ το σύνδεσμο από το τελευταίο τραγούδι με το βιντεο κλίπ
