Γράφει η Χαριστή Φανουράκη Κουκουμπεδάκη
Αγαπημένη μας Γεωργία Ζαχαριουδάκη καλοστραθιά σου και ο παράδεισος να ‘ναι ορθάνοιχτος να σε υποδεχτεί.
Έφυγες αφού σταυρώθηκες στο δικό σου Γολγοθά.
Ήθελα να σε δω και το άφηνα λυπάμαι τόσο πολύ γιατί άστο σήμερα άστο αύριο δε σε πρόλαβα κι έφυγες απότομα για το στερνό σου ταξίδι.
Η σκέψη μου πάντως ήταν κοντά σου κι ας μην ήρθα…
Δε θα μπορέσω ούτε στον τελευταίο σου ασπασμό να παραβρεθώ αφού αύριο την ώρα που θα κηδεύεσαι θα είμαι στο Ρέθυμνο για να χειρουργήσω το μάτι μου.
Σου υπόσχομαι όμως πως θα έρχομαι στον τάφο σου να σου βάνω δυο κλαδιά λιβάνι και να σ’ ανάφτω καντήλι….
Σου γράφω λίγες αράδες για ένα μικρό και ταπεινό αφιέρωμα στη μνήμη σου….
Γεωργία….
Τ’ άδη οι τόποι χαίρουνται
που σε φιλοξενούνε
κι αθιούνε οι βασιλικοί
και τα μοσκοζιμπούλια
τα γιασεμιά μυρίζουνε
κι οι κρίνοι λουλουδιούνε
τα φούλια ανθομοσκοβολούν
τα ρόδα μπουμπουκιούνε
τα δέντρα αροδαμίζουνε
και νιού βλαστούς πετούνε,
για να σε καλοποδεχτούν, να σε καλοσορίσουν,
μαζί με τσι γονέους σου,
τον κύρη και τη μάνα,
τον άντρα και τ’ αδέρφια σου, αψίδα να σου κάμουν,
να σε σφιχταγκαλιάσουνε,
να σμίξετε και πάλι,
που ‘χετε τόσονά καιρό
να ιδείτε ο γείς τον άλλο,
βεγγέρα να στελιώσετε
να ν’ η χαρά μεγάλη
σύγκορμος ο άδης να σειστεί….
Καλοστραθιά και μερτζουβί
στη μνήμη σου να καίει
και σε πελάγη γαληνά
η ψυχούλα σου
να πλέει…
