Της Εκπαιδευτικού Χρυσούλας Ντρουμπογιάννη
Χρόνια το επιθυμούσα.
Ν’ ανεβω στην Κορφή.
Άκουγα απο μικρή να λένε οι Βοσκοί κι όχι μόνο..
Μα τον Τίμιο Σταυρο και του Κοφίνου την Χάρη ..κι απορούσα.
Τ’ Αστερουσια Όρη ..διπλα μας , απέναντι και χαμηλότερα του Ψηλορείτη και στην αναμεσάδα ..εμεις , “της Μεσσαριάς ο Κάμπος” μα ο ..Κόφινας , η ψηλότερη τους Κορφη..
Βγορίζει ( ήτοι ξεχωριζει) απο όποια μεριά του Κάμπου και να κοιτάξεις !!! Μοναδικα τα πετρώματα, των Αστερουσίων ..το κάλυμμα ,κατα πως λένε κι οι Γεωλόγοι !!!
Κυριαρχουν οι Γνεύσιοι, οι Χαλαζίτες , οι Γρανίτες και οι ..Αμφιβολίτες , που οταν τους κοιτάς ..αμφιβάλλεις αν ειναι γκρι (γ) ή πράσινοι !!!
Mεταμορφωμένα, πρωτα ηφαιστειογενη και επειτα..μεσα στα εκατομμύρια των Χρόνων της Ορογένεσης, τεκτονικά συμπιεσμένα , πετρώματα !!!
Μοναδικά σε νοστιμιά και τα ..ψάρια των Αστερουσίων !!!
Την γεύση που συναντάς στα ψάρια σε τούτα τα νερά, μου ελεγε καλή φίλη στο καΐκι της παντάξια Καπετάνισσα, δεν την βρίσκεις στα ιδια ψαρια ουτε στην Γαύδο , ουτε πουθενα αλλου στο Λιβυκο Πελαγος !!!
Μηδε αλάτσι δεν θένε !!!
Ούτε ένα κουκκί !! Μοναδικοι κι οι ..άνθρωποι “εκεινη νιας τση Ρίζας” !!!
Οι τωΑστερουσιων ξεχωρίζουν σε φιλότιμο, Λεβεντιά ..κουζουλάδα, περηφάνια και αγάπη για τον ψηλό τους Τόπο , συγκριτικα μ’ εμας τους ..Καμπίτες !!!
Οικείος μα και απρόσιτος ο Κόφινας ( ουτε 1300μ) πάντα φανταζε μακρινός , άγριος με τα γκρεμνα του και επιβλητικος στα ματια μας !!!
Μοναχα οι Καπετανιανοι κάπως τον ειχαν οικειοποιηθεί και ημερέψει μα ..ειχαν αφομοιωσει ισως και ενα μεγαλο μερος απο την αγριαδα και την απομονωση του!!!
Ό,τι και τα ..Γκράβαρα για την Στερεα Ελλάδα , τα Καπετανιανα , το χωριο που ηταν πιο σιμα του, ενιοτε αποτελούσαν παροιμιώδη εκφραση που καταδεικνυε τον ..ξεχωρο μα πολυ υπερήφανο και διαφορετικο σε νοοτροπία, κάτοικο της Κρήτης. Καταφύγιο όρνεων μοναδικών, Σκάρων ή Καναβών ο Κόφινας πάντα συμβόλιζε το Νου και την καρδιά του αγέρωχου Κρητικού!
Στα βραχια του εναγκαλίστηκε προστατευτικα , στην Μονη των Τριων Ιεραρχων στο Λουσούδι , με Θιασώτη τον Ιωσηφ Φιλάγριο, το ..Πρώτο Πανεπιστήμιο των Όρεων , στους στυγερους αιωνες της Ενετοκρατίας , για να διαφυλάξει άσβεστη Πίστη, Γλώσσα και Γνώση..
Τα Σπήλαια κι οι παρυφές του ως την Θάλασσα στην άγρια , Νότια πλευρά, αποτελεσαν αγιασμένο Τόπο και Καταφύγιο για Ασκητές και Μοναστήρια..
Τούτο το ” Κοφίνειον Όρος” , η υψηλότερη κορυφή των Αστερουσίων που μοιάζει με αναποδογυρισμένο κοφίνι και φτάνει σε ύψος τα 1.231 μ. ήταν Τόπος λατρείας για τους Μινωίτες , μαζι με τον Γιουχτα- το “καθισμα του Δια” στα Βορεια και βεβαια τον Ψηλορείτη – την Κορφη του Όρους Ίδη , οπου φιλοξένησε και προστατευσε τον Δια στα ..μικράτα του , αποτελεσαν ενα ..τελειο Τριγωνο “Ιερων Κορφης” μα και Προσκυνηματος για τους απανταχού Κρήτες !!!
Ιερή Παραδοση που επιβιωνει μεσα απο τις χιλιετηριδες και φτάνει ως τις Ημερες μας μετουσιωμενη μεσα απο το πνευμα και την Αλήθεια του Χριστιανισμού !
Αποτελεί τόπο λατρείας για τους σύγχρονους Ηρακλειώτες και τους απανταχού Μεσσαρίτες οπου κάθε 14 Σεπτέμβρη αναβιώνουν στο εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού ανήμερα ή στον Εσπερινο, μια πανάρχαια υπαίθρια τελετή δεντρολατρείας οπου ο πιο τολμηρος , κατεβαίνει προσεκτικά στον Γκρεμνό για να μαζεψει τους καρπους του Κράταιγου , τα “ιερα μήλα του Κόφινα” που υπάρχουν , αιώνες τωρα μοναχα στην Κορφη , για να προσφερθουν επειτα ως ευλογία , στους Πιστούς ..
Με δέος και συγκίνηση αξιώθηκα να ανεβω επιτέλους, φέτος τουτο το πανάρχαιο Μονοπάτι που οδηγεί στην απρόσιτη Κορφή !
Εσπερινό εξ αρχής δεν προλαβα , γιατι ο δρόμος αυθημερον απο τα Χανια ηταν πολύς και μακρύς και να’ ναι πάντα καλά η εξαίρετη Φίλη που με οδήγησε ως εκεί..μέσα απο δυσβατο , με ζόρικες ανηφοριές , δρόμο..
Τα γκρεμνα σαθρα, ο γκριζος ασβεστολιθος ,γιοματος πυριτικούς κονδυλους- ασπρα ζωναρια δλδ- να κυριαρχει , μα οι άνθρωποι αιώνες τωρα επιμελούνται το επικίνδυνο μονοπάτι που οδηγει με σχετική ασφάλεια , τους Πιστούς, στην Ιερή Κορφή..
Η Θέα , απο το , μετονομασμένο πια Νοτιο Κρητικό Πέλαγος μα για εμας τους Μεσσαριτες , Λιβυκο γι πάντα τση καρδιας μας, ως σε ολο τον Καμπο της Μεσσαρας … κόβει την ανάσα !!!
Το γαλάζιο του Ουρανου σμίγει στα Νότια με το χρώμα της Θαλασσας που τα ποντοπόρα πλοια που την διασχίζουν νωχελικά στο βάθος, ειναι σαν να ..υπερίπτανται !!!
Παραλληλα ομως , αγριος ο Κόφινας αλλά και ..αφύλακτος σε καθε λογης ασυνείδητους και Πατριδοκάπηλους.. Τα ίχνη , σε κάθε σπηλιάρι και εσοχη στα σπλάχνα του, λαθρανασκαφής εως και προσφατα, πολλά και θλιβερά !!!
Γεννουν απορίες για την εγκατάλειψη της Αρχαιολογικης Σκαπάνης απο τους αρμόδιους Φορείς , που τον καθιστα ..βορά των αρχαιοκαπηλων,μα προκαλ φόβο για τον κίνδυνο που γεννα η τόση ασυδοσία..
Ομως , η Πίστη ειναι εκεινη που τον καθιστά “τόπο ανοικτό” σε πείσμα των μίζερων Καιρών.. !!!
Η Λατρεία ειναι εκεινη που διατηρει το μονοπάτι -προστακτική επιταγή μεσα στους Αιώνες και όλοι εμεις που βρεθήκαμε προχθες στην Κορφή του , νιώσαμε την ανάγκη και δώσαμε την Υπόσχεση , στον εαυτό μας πρωτίστως , πώς ..θα ξαναερθουμε !!!! Ευχή που αναβλύζε απο την καρδιά ,στα στόματα όλων μας ..
Και του Χρόνου μας στην Χάρη Του, Χρόνια πολλα !!!
