Το ελαιοκομικό έτος 2023/24 μας αποχαιρετά και ετοιμαζόμαστε να υποδεχθούμε την 2024/25. Η είδηση αυτής της της εβδομάδας δεν ήταν άλλη από την ανακοίνωση του ισπανικού ισοζυγίου του Αυγούστου (βλ. Περιορίζονται τα ισπανικά αποθέματα καθώς πλησιάζει η ώρα της νέας συγκομιδής – Έκλεισε το ισοζύγιο Αυγούστου).
Οι αριθμοί επιβεβαίωσαν αυτό που λέγαμε και γράφαμε εδώ και μήνες: έστω κι οριακά, έστω κι αν χρειαστεί το εμπόριο και η βιομηχανία “να γλείψουν τις λαμαρίνες των δεξαμενών”, τελικά η περιβόητη “γέφυρα” θα λειτουργήσει ώστε τα αποθέματα λήξης της 2023/24 να επαρκέσουν μέχρι τα ντεκάτερ της ελαιοπραγωγικής Μεσογείου αρχίσουν να ξαναγεμίζουν τις δεξαμενές εφοδιάζοντας την αγορά.
Κατέπεσε έτσι το σενάριο της καταστροφολογίας οτι, δήθεν, το φθινόπωρο δεν θα υπάρχουν καθόλου αποθέματα, άρα οι τιμές θα εκτοξευθούν. Όπως ευτυχώς, κατέπεσε και το άλλο βασικό τρομοκρατικό, καταστροφικό σενάριο, μετά από τις βροχές των τελευταίων ημερών έστω και άνισα κατανεμημένες, (βλ. Και η βρόχα έπεφτε στρέιτ θρου (Ζαμπέτας)) έστω και με κάποια πράγματι καταστροφικά κατά τόπους χαλάζια. (βλ.Κοζάνη και Λακωνία, οι περιοχές που έπληξε με ένταση η τελευταία χαλαζόπτωση). Ας ασκήσουν οι αγροτοσυνδικαλιστές τις ικανότητές τους ώστε να πείσουν για την αναβάθμιση του συστήματος γεωργικών ασφαλίσεων (ΕΛΓΑ).
Η αγορά και οι τιμές
Η ανακοίνωση του ισπανικού ισοζυγίου άλλαξε το κλίμα ή, τουλάχιστον περιόρισε το έτσι κι αλλιώς περιορισμένο αγοραστικό ενδιαφέρον που υπήρχε κατά μήκος των ελαιοκομικών κέντρων της Μεσογείου. Ταυτόχρονα, περιόρισε τις ανοδικές κορφούλες από λίγες πράξεις που πρόλαβαν κι έγιναν τις προηγούμενες ημέρες. Παρένθεση. Είναι σόλοικο να πανηγυρίζουν για το 7,60 αυτοί που μπλόκαραν την αγορά πρίν από μήνες στο 9,20.
Σήμερα κάποια σχετικά δυσεύρετα άριστα από κάθε άποψη (φυσικοχημική, οργανοληπτική, ελεύθερα υπολειμμάτων) μπορούν να διαπραγματευτούν στα 7,10-7,30 €/κιλό. Για τα υπόλοιπα ελαιόλαδα περιορίζεται το αγοραστικό ενδιαφέρον κι ανοίγει η ψαλλίδα των τιμών.
Θα κλείσουμε με ένα ερώτημα. Έχουμε εξηγήσει εδώ και πολλούς μήνες γιατί και οι τιμές παραγωγού θα εξαρτώνται ολοένα και περισσότερο από τις εξελίξεις στο μέτωπο της κατανάλωσης (ζήτησης). Οι Ισπανοί το έχουν καταλάβει πολύ καλά, το χειρίστηκαν με επιτυχία και πέρασαν τις Συμπληγάδες Πέτρες της τελευταίας διετίας (Τα σπορέλαια «χτύπησαν» στην καρδιά της ελαιοπαραγωγής – Η Ισπανία ελπίζει να λήξει φέτος η σοβαρή κρίση), με τις ελάχιστες δυνατές απώλειες. Η Ελλάδα το έχει κατανοήσει; Κι αν ναι, τι κάνει;
Επιτραπέζια ελιά
Σχεδόν η μισή συγκομιδή της ελιάς Χαλκιδικής θα οδηγηθεί στο ελαιοτριβείο, λόγω μικροκαρπίας, όπως έγραψε το olivenews.gr στις αρχές του μήνα συνομιλώντας με τον κ. Κώστα Ζούκα, πρόεδρο της ΠΕΜΕΤΕ (Η επιτραπέζια ελιά Χαλκιδικής ξεκινά – πρώτες εκτιμήσεις) αλλά και όπως εκτιμά η Πανελλήνια Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών και Οργανώσεων Επιτραπέζιας Ελιάς: Στα ελαιοτριβεία οδηγείται η μισή παραγωγή της Χαλκιδικής – Τιμή 2 ευρώ για τις μεγάλες και 1,5 ευρώ για τις ψιλές ελιές.
Πηγή: olivenews.gr
