Γράφει ο Μιχάλης Χαραλαμπάκης*
Αύγουστος και μέσα δεν ταιριάζει!
Γι αυτό πήρα την απόφαση να εκδράμω με καλούς φίλους στα νότια!
Αστερουσια , εκεί που το βουνό φτάνει και αγγίζει τ αστέρια, εξού και το όνομα! Αναχώρηση πρωί απ την πόλη και κατηφορισαμε στη μεγάλη πεδιάδα!
Από τον καινούργιο δρόμο που εδώ δυστυχώς διαπιστώνει ο καθένας από εμάς τον παραλογισμό των ( ειδικών ) ένας δρόμος που παρ όλο που παραδόθηκε πριν από λίγο καιρό φαίνεται ότι είναι σχεδιασμένος για τον περασμένο αιώνα!
Εν πάση περιπτώσει είναι λίγο καλύτερος από τον παλιό αλλά θα περιμέναμε ένα σύγχρονο αυτοκινητόδρομο για να μπορέσει να εξυπηρετήσει την μεγάλη πεδιάδα ,που ονομάζεται το περβόλι της Ευρώπης!
Από ψηλά η μεγάλη πεδιάδα φαίνεται ως ένας μεγάλος ελαιώνας και αφού τη διασχισαμε πήραμε κατεύθυνση νότια!
Μερικά χωριά πανέμορφα χτισμένα μέσα στην πεδιάδα και άλλα στις παρυφές της!
Ανηφορίζουμε στο βουνό και φτάνουμε στην ιστορική μονή της Οδηγητριας!
Ξεχωρίζει από μακριά ο πύργος του Ξωπατερα που όπως λέει η ιστορία εδώ κλείστηκε και αντιστάθηκε στους Τούρκους!
Ο δρόμος μετά τη μονή γίνεται χωματόδρομος και δύσκολος! Πολύ στενός και σχεδόν αδιαβατος αλλά εμείς επιμένουμε! Κάποια στιγμή κλείνει με μια μπάρα που σημαίνει ότι απ εδώ και κάτω έχει ποδαρόδρομο!
Το ξέρουμε και δεν δυσανασχετούμε! Από εδώ ουσιαστικά ξεκινάει το Αγιοφαραγγο!
Ο καθένας μπορεί να φανταστεί από πού πήρε το όνομά του! Πανύψηλοι τοίχοι ορίζουν το φαράγγι και στις πλαγιές σπηλιές όπου σύμφωνα με την παράδοση ζούσαν, μερικοί ισχυρίζονται ότι και σήμερα ζουν, μοναχοί που έχουν καθαγιασθει!
Η διαδρομή μέσα από πικροδάφνες, λυγαριές και χαρουπιές είναι ειδυλλιακή! Το στενό μονοπάτι σε φέρνει στη βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Αντωνίου που σε προσκαλεί να δροσιστείς στο κρύο νερό του πηγαδιού μα και να μπεις μέσα για ψυχική ανάταση!
Μετά τη στάση αυτή συνεχίζουμε για την παραλία που δεν θα αργισει να φανεί!
Μια βουτιά στα καταγάλανα και δροσερά νερά είναι οτι χρειάζεται το σώμα μας μετά από τον ποδαρόδρομο και εδώ απολαμβάνουμε τη θάλασσα όπως έπρεπε να είναι , χωρίς τουριστικές υποδομές αλλά με πολλούς ανθρώπους σαν κι εμάς που θέλουν να ζήσουν την αυθεντική Κρήτη, την Κρήτη που δεν έχει αλλοτριωθεί από τον τουρισμό ή χάρη του τουρισμού!
Δυστυχώς όλα τα όμορφα κάποτε τελειώνουν και πρέπει να επιστρέψουμε στον πολιτισμό;
Η επιστροφή είναι δύσκολη , αφού ενός η ζέστη είναι ανυπόφορη γιατί εγκλωβίζεται μέσα στο φαράγγι αλλά και η σκέψη ότι αυτό που αφήνουμε πίσω Ίσως δεν θα το ξαναβρούμε!
Με αυτές τις σκέψεις επισκεφτήκαμε τα Ματαλα για να εκτιμήσουμε ακόμα περισσότερο το Αγιοφαραγγο!
* Ο Μιχάλης Χαραλαμπάκης είναι συνταξιούχος Δάσκαλος από τα Βορίζια…
