Από τα μέσα Ιουνίου στην Ισπανία όλες οι ποιοτικές κατηγορίες, έχασαν περί το 1€/κιλό,
η αλήθεια είναι πως δεν μου πήγαινε να αφήσω το olivenews.gr χωρίς Παρατηρητήριο Τιμών Ελαιολάδου (26/7/2024) πρώτη φορά τόσα χρόνια, κι εγώ να κάνω διακοπές. Ας δούμε λοιπόν μια σύντομη εικόνα της αγοράς.
– Το καλοκαίρι φεύγει, τα «αχαρτογράφητα νερά», στα οποία επί δύο χρόνια το σκάφος της παγκόσμιας (και ελληνικής) ελαιοκομίας κόντεψε να ναυαγήσει, τώρα απομακρύνεται, ενώ πλησιάζει το Φθινόπωρο, με το «υπήνεμο λιμάνι» (***) στο οποίο αφιερώσαμε το Το 107ο τεύχος του περιοδικού Ελιά & Ελαιόλαδο; μόλις κυκλοφόρησε!
– Κατά μήκος της Μεσογείου η εικόνα είναι ομοιόμορφη: ελάχιστη ζήτηση, περιορισμένη προσφορά, διαρκής υποχώρηση των τιμών παραγωγού (χύμα, Α΄ ύλης). Ειδικότερα, στα κυριότερα εμπορικά κέντρα παρατηρούμε τις παρακάτω τιμές:
Ισπανία
Υποχωρούν όλες οι ποιοτικές κατηγορίες, ενώ κλείνουν και οι μεταξύ τους διαφορές. Από τα μέσα Ιουνίου έχασαν περί το 1€/κιλό, και διαμορφώνονται: τα έξτρα γύρω από 6,70 – 6,80. Τα παρθένα 6,10 – 6,30 €. Τα λαμπάντε 1° από 6,0 έως 6,10 €. Τα ραφινέ πυρηνέλαια στα 3,90 και το μπρούτο στα 2,5 €/κιλό.
Ιταλία
Συνεχίζει το ίδιο μοτίβο «κατενάτσιο» λόγω όχι μόνο των ελάχιστων αποθεμάτων Τα ιταλικά αποθέματα ελαιολάδου είναι χαμηλά αλλά αρκετά αλλά και της κακής νέας εσοδείας. Τα συνήθη έξτρα κυμαίνονται 9,10 – 9,30 € (υπάρχουν και με 8,50€), ενώ το ραφινέ υποχώρησε στα 6,40 €/κιλό.
Τυνησία
Ελαφριά υποχώρηση με τα έξτρα γύρω από τα 7,0 €/κιλό.
Τουρκία
Το μεγάλο δράμα όπως γράψαμε και την προηγούμενη εβδομάδα, χωρίς ζήτηση -θυμάστε τους «βιαστικούς», που έσπευσαν να πλημμυρίσουν την Μεσόγειο- με το ραφινέ να υποχωρεί σε τιμές CIF 5,90 €/κιλό.
Ελλάδα
Ίδια εικόνα με προηγούμενη εβδομάδα και λοιπές χώρες. Ελάχιστες οι αγοραπωλησίες με το έξτρα γύρω από τα 7,0 €/κιλό αλλά σε μια μεγάλη διακύμανση από 6,70 έως και 7,50 € ανάλογα με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά (χημικά, οργανοληπτικά, υπολείμματα). Το λαμπάντε 5° με 4,50€ μάλλον ονομαστική παρά πραγματική τιμή.
(***) «υπήνεμο λιμάνι», σημαίνει ένα πράγμα. Ότι όλη η «αλυσίδα αξίας», από τον ελαιώνα και τον ελαιοπαραγωγό, μέσω του ελαιοτριβείου, του εμπόρου (broker), της βιομηχανίας τυποποίησης, της λιανικής διανομής (σούπερ μάρκετ), καταλήγοντας στο πιάτο του τελικού καταναλωτή, πρέπει όλοι και όλες να είναι λίγο- πολύ ευχαριστημένοι και κανείς/ καμία δυσαρεστημένος/η. Αν ένας κρίκος σπάσει τότε όλη η αλυσίδα αξίας της ελαιοκομίας αχρηστεύται. Προς μεγάλη χαρά των λοιπών ανταγωνιστικών ελαίων και λιπών, που αποτελούν το 98,5% της παγκόσμιας παραγωγής ενώ το ελαιόλαδο περιορίζεται στο 1,5%.
Πηγή: olivenews.gr
