Ξεκίνησα χωρίς σχέδιο και χωρίς
όπλα. Το μόνο που σκεφτόμουν
ήταν να δουλέψω πολύ
για να αρέσω στον κόσμο.
Εφόδια στο ξεκίνημά μου ήταν
τα νιάτα μου και μια έμφυτη χάρη.
Ούτε ψηλή ήμουν,
ούτε τελείως καλλίγραμμη,
ούτε μάτια γοητευτικά είχα.
Κι όμως, χωρίς τίποτα από αυτά,
μπορούσα να είμαι εκθαμβωτική.
Ήταν
το καθρέφτισμα της ψυχής μου,
που ήθελε να υπερβεί το μέτριο
και το λίγο.
Δεν ξέρω
αν είμαι καλή ή πόσο καλή είμαι.
Ξέρω όμως πόσο έχω πονέσει
για όσα έχω κερδίσει.
Όλα όσα κερδίζουμε, τα κερδίζουμε
με αγώνα. Αρκεί να έχουμε όραμα.
Με ρωτούν ποιος έκανε τις
σωστές κινήσεις στη σκακιέρα μου.
Στη ζωή μου, στην καριέρα μου,
δεν υπήρχε σκακιέρα.
Ψυχή μόνο υπήρχε και υπάρχει.
Θέληση, αγωνιστικότητα,
εργατικότητα.
Είμαι διάσημη από 18 ετών. Ποτέ
δεν υπήρξα το ξέγνοιαστο κορίτσι.
Ποτέ δε μπόρεσα
να πάρω ένα αγόρι από το χέρι
και να περπατήσουμε μαζί
χωρίς να μας ενοχλήσουν.
Χωρίς να μου ζητήσουν
ένα αυτόγραφο ή ένα χαμόγελο.
Για να γευτώ τη λατρεία του κόσμου
θυσίασα τη ζωή μου.
Θυσίασα την ελευθερία μου.
Στα έξι μου χρόνια
είχα την αγωνία πως η ζωή τελειώνει,
γιατί τότε έχασα τον πατέρα μου.
Ύστερα άρχισε η αγωνία
πώς θα τα βγάλει πέρα η μάνα μου
με τρία παιδιά.
Ήθελα να ξεφύγω από τη μιζέρια.
Ήθελα να ξεφύγω από τη σκιά
της καθημερινότητας.
Ήθελα να ξεφύγω από έναν κόσμο
που μου φαινόταν απάνθρωπος,
μια και είχα γνωρίσει τον θάνατο
σε ηλικία έξι ετών.
Πέρασα μια ζωή μελαγχολική
και στερημένη συναισθηματικά.
Αν είχα την αγκαλιά του πατέρα μου
δε θα είχα ανάγκη να γίνω ηθοποιός,
να κάνω όσα κάνω.
Θα είχα ζήσει τελείως αλλιώς.
Θα είχα ζήσει κι εγώ καλά,
κι εσείς καλύτερα.
Τα είδωλα, τους σταρ, τους φτιάχνει
η φαντασία των ανθρώπων,
αλλά η πραγματικότητα
είναι ωμή και πεζή.
Έχω συνειδητοποιήσει
ότι είμαι ένα καράβι με άγκυρες.
Στο τέλος,
θα μείνω αγκυροβολημένη
στο λιμάνι της δουλειάς,
στο λιμάνι του καθήκοντος,
στο λιμάνι της ευθύνης,
στο λιμάνι της επιτυχίας,
στο λιμάνι του τίποτα.
Διαβαίνω τον κύκλο μου συνειδητά
και γνωρίζω πού θα είναι το τέλος.
Θα τελειώσω τη ζωή μου μόνη,
με λίγους φίλους,
στους οποίους θα δίνω
και θα παίρνω ελπίδες κυρίως,
που θα τις έχω τόσο ανάγκη
στα δύσκολα χρόνια που θα έρθουν…
Αλίκη Βουγιουκλάκη
Σαν σήμερα,
το 1996, έφυγε από τη ζωή.
………………………………………………………….
Πηγές:
Περιοδικό STATUS – artishall. gr
Απόσπασμα από συνέντευξη
στον Σωτήρη Κακίση.
Εκπομπή Παρασκήνιο – ΕΡΤ
Απόσπασμα από το βιβλίο
της Όλγας Μπακομάρου:
ΩΣΕΙ ΠΑΡΩΝ
Φωτογραφία: catisart. Gr
Πηγή: Πρόσωπα
