Του συνταξιούχου Δασκάλου Γιώργου Δαμιανάκη
Το Πετροκεφάλι, με κάτοικους στην πλειοψηφία τους φιλήσυχους, εργατικούς, κοινωνικούς, με αγάπη και σεβασμό στο συνάνθρωπο, ευτύχησε να έχει φωτισμένους συμπολίτες στη διοίκηση του χωριού. Από την περίοδο της Τουρκοκρατίας, πριν 150 χρόνια μέχρι σήμερα, έχουν περάσει δημογέροντες και πρόεδροι, που έδωσαν και δίδουν ακόμη και σήμερα, ενεργοί και απόμαχοι, ένα αγώνα για προκοπή και ευημερία.
Το χωριό μας, χάρη σε αυτούς «στο τιμόνι», κατάφερε να έχει μια ζηλευτή ρυμοτομία, με δρόμους και πλατείες άνετους, με σχολεία ευρύχωρα και λειτουργικά, πάρκα και χώρους στάθμευσης, που θα τα ζήλευαν ακόμη και τα μεγαλύτερα κεφαλοχώρια – κωμοπόλεις της περιοχής! Ένας από τους κορυφαίους προέδρους ήταν και ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΥ ΤΣΙΚΝΑΚΗΣ, που πριν ένα χρόνο μας άφησε … και «έφυγε όρθιος»!
Ο Γιάννης από μικρός, στα δύσκολα χρόνια μετά την Γερμανική Κατοχή και τον Εμφύλιο, έφηβος μπήκε στα βάσανα της ζωής δουλεύοντας σαν φαμέγιος – υπηρέτης στα χωράφια του πρωτοξάδερφου του πατέρα του, γιατρού Μιχάλη Μιχελινάκη. Με την εργατικότητα , την καλοσύνη και την τιμιότητα, κατάφερε να αποκτήσει την εμπιστοσύνη της οικογένειας του Γιατρού, που στο τέλος η σχέση τους ήταν σαν μια ισχυρή σχέση γονέων και παιδιού. Όταν απόκτησε δική του οικογένεια και μεγάλη οικονομική ευχέρεια, ασχολήθηκε με τα κοινά του χωριού υπηρετώντας σαν πρόεδρος για αρκετά χρόνια.
Με στοιχειώδεις γραμματικές γνώσεις, αφού δεν τελείωσε ούτε το δημοτικό σχολείο, κατάφερε να κρατεί το τιμόνι του χωριού, καλλίτερα και από σπουδασμένους αυτοδιοικητικούς. Το έργο και η δράση του αθόρυβη και πολύπλευρη, για το καλό του τόπου:
Βοηθούσε με χρήματα, διευκολύνσεις, τρόφιμα και άλλα αναγκαία, χωρίς προβολή φτωχές, άπορες οικογένειες και μοναχικούς συνανθρώπους. Συμβουλευόταν και έπαιρνε την γνώμη πολλών χωριανών, σπουδασμένων και μη, κατοίκων των πόλεων και του χωριού, που θεωρούσε πως ήξεραν κάτι παραπάνω από αυτόν.
Διάθεσε, τότε που στα χωριά πετούσαν τα απορρίμματα στα ρυάκια και τις ρεματιές, το δικό του φορτηγό δωρεάν για την αποκομιδή και τοποθέτηση των σκουπιδιών σε κοινοτική χωματερή, κίνηση πρωτοποριακή για την εποχή, πριν 30 χρόνια.
Πηγαινοερχόταν συνέχεια στη Νομαρχία Ηρακλείου, ερχόταν σε επικοινωνία με στελέχη της διοίκησης, για να εξοικονομήσει χρήματα για έργα ύδρευσης, άρδευσης και περισσότερο για επισκευή και συντήρηση των σχολικών κτιρίων.
Όποιοι κρατικοί παράγοντες ερχόταν στο χωριό για χρηματοδότηση και έγκριση έργων, δεν τους άφηνε να φύγουν νηστικοί και με άδεια χέρια. Τους φιλοξενούσε, με δικά του έξοδα σε ταβέρνες της περιοχής και όταν έφευγαν τους περνούσε από τα περιβόλια και τους κήπους του, για να τους δωρίσει φρούτα και λαχανικά.
Πριν 30 χρόνια, σε ιδιόκτητο μεγάλο κτήμα στην περιοχή Αγίας Παρασκευής του Φλαμπανοχωρίου, χωριού ερειπωμένου πριν 600 χρόνια από επιδημία της εποχής, σε συνεργασία με το Δασαρχείο Ηρακλείου και το Δημοτικό Σχολείο έκανε δενδροφύτευση. Έβαλε αρδευτικό δίκτυο και το πότιζε για αρκετά χρόνια. Αυτές τις μέρες ο Πρόεδρος με το τοπικό δημοτικό συμβούλιο με τον Σύλλογο νέων Πετροκεφαλίου, κάνουν προσπάθεια και εργάζονται για να αναδειχθεί το δασάκι, χώρος αναψυχής της περιοχής.
Με ευαισθησία στο περιβάλλον κατά καιρούς έφερε ζώα και πουλιά, για να εμπλουτίσει την πανίδα της ακαλλιέργητης περιοχής του Φλαμπανοχωρίου. Ακόμη και πέρυσι, σε συνεργασία με το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, τοποθέτησε δίχτυ στις στέρνες του εκεί, για να βρίσκουν τα ζώα της πανίδας νερό χωρίς να κινδυνεύουν με πνιγμό.
Το έργο και η προσφορά του αγαπητού μας προέδρου στον τόπο δε θα ξεχαστεί ποτέ. Δε θα ξεχαστεί, όμως ποτέ, η ακούραστη και αγόγγυστη συμπαράσταση της συζύγου Ευαγγελίας Εμμ. Μπιτσακάκη-Τσικνάκη. Η αγάπη και η αφοσίωση στο σύζυγό και τα παιδιά τους ήταν απεριόριστη. Το στόμα της όταν μιλάει για το Γιάννη και τα παιδιά, «στάζει γλύκα και μέλι»!
Την Κυριακή 7 Ιούλη, στο ναό του Αγίου Πνεύματος, τελείται το ετήσιο μνημόσυνό του. Αιωνία σου η μνήμη αγαπητέ μας πρόεδρε Γιάννη!!!
Πριν 30 χρόνια δενδροφύτευση με το Δημοτικό Σχολείο Πετροκεφαλίου στο κτήμα δωρεά του Προέδρου.
