Γεννήθηκε το 1908 στον Προύσα το Μ. Ασίας. Ήλθε στον Ελλάδα με την Μικρασιατικά καταστροφή με την οικογένεια του. Στο διάρκεια της Δικτατορίας της 4ης Αυγούστου έγινε μέλος της Ο.Κ.Ν.Ε., αγωνίστηκε για τα συμφέροντα της τάξης του και διώχτηκε.
Μετά τη Μάχη της Κρήτης, κατέφυγε στη Νεάπολη Λασιθίου περιοχή όπου βρισκόταν τότε ο Μιλτ. Πορφυρογένης και έγινε μέλος του Κ.Κ.Ε.
Με τον απελευθέρωση του Ηρακλείου το 1945 γύρισε και ανέλαβε την αναδιοργάνωση του συνδικαλιστικού κινήματος. Στις εκλογές που ακολούθησαν εκλέχτηκε πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου. Αντιπρόσωπος στο Πανελλαδικό Συνέδριο της ΓΣΕΕ εκλέχτηκε μέλος της Διοίκησης Ανώτατης Οργάνωσης της Εργατικής Τάξης της χώρας.
Σημειώνεται ότι σε εκείνη την πρώτη διοίκηση μετά την Κατοχή συμμετείχε και η πρώτη γυναίκα συνδικαλίστρια του Ηρακλείου, η Ευαγγελία Μαρκοπούλου, αδελφή του γνωστού Ηρακλειώτη Δευκαλίωνα Μαρκόπουλου. Στο πρόσωπό του η εργατική τάξη του Ηρακλείου είχε βρει ένα άξιο αφοσιωμένο και πιστό ως το θάνατο ηγέτη. Γι’ αυτό οι αντιδραστικές δυνάμεις τον είχαν βάλει στο μάτι. Πιάστηκε στις 12/6/47 από τον Ασφάλεια Ηρακλείου με το πρόσχημα της ηθικής αυτουργία σε παρεμπόδιση απεργοσπαστών να δουλέψουν.
Πιέστηκε να αποκηρύξει τις ιδέες του και να σταματήσει να παλεύει για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Αρνήθηκε. Βασανίστηκε απάνθρωπα στα κρατητήρια της Ασφάλειας. Πέθανε από τα βασανιστήρια μετά δύο μέρες, στις 14 Ιουνίου του 1947.
Πηγή: Δημήτρη Σάββα –Η ιστορία του Εργατικού κινήματος στο Ηράκλειο και η ίδρυση του ΕΚΗ – σελ. 175
