Γράφει η Έφη Μιχελάκη*
.. Κάθε φορά που γυρίζω στα παλιά φίλοι μου βρίσκω χίλιους λόγους να χαμογελώ, και το ίδιο θα κάμω κι απόψε .
Το επάγγελμα του σιδερά ήταν στενά συνδεδεμένο με τη ζωή των ανθρώπων και τη δημιουργία απο τότε που ανακαλύφθηκε ο σίδηρος κι άρχισε ο ανθρωπος να τον “υποτάσσει”.
Ο λόγος για το Μανόλη Φανουράκη, έναν ανήσυχο Ασημιανό που κάθε άλλο παρά απλός σιδεράς ήταν.
Ο Μανόλης κατάφερε πολλά, το μυαλό του έκοβε και τα χέρια του “πιάναν”, μα τα χρόνια δύσκολα, η αρχή της εφταετίας, που αποθαρρύναν κάθε ανοιχτόμυαλο ανθρώπο.
Στα πρώτα χρόνια το σιδεράδικο του ήταν στο μπροστινό μέρος του σπιτιού του, φτωχικά πράγματα, κι απο πίσω ίσα μια κουζινίτσα και ενα υπνοδωμάτιο να χορταίνει ύπνο και να αναθρέψει τα δυό του παιδιά.
Σε μια γωνιά στο σιδεράδικο το φυσερό, ζέσταινε το σίδερο κι άρχιζε να το σφυρηλατεί πάνω στ’ αμόνι και να του δίνει σχήμα και μορφή.
Παλιά εργαλεία παντού – τσιμπίδες, ψαλίδια σφυριά, ξύστρες, σιδηροσκάρπελα, βαριοπούλες- για τα οποία καμάρωνε, κι είχε μαζί τους τέτοια οικιότητα, σχεδόν σχέση ερωτική, και πάθος για τη βιοποριστική του τέχνη.
Κι οι παραγγελίες πολλές, αλέτρια κλαδευτήρια, παραστιές κοφτερά εργαλεία, σκαπέτια, τζιγκάκια και αλουσουδιάστρες για το τρυγητό, πόρτες, κάγκελα , παραθυράκια κι όλα τα είδη της οικιακής και αγροτικής οικονομίας.
Την έκθεση για τα είδη που εμπορευόταν διατηρούσε στο χώρο που υπήρξε μετέπειτα ο Φλισκούνης, και το 1968 απέναντι απ’ το μπακάλικο του Καλιτσούνη.
Αργότερα τα χειροκίνητα εργαλεία εκτόπισαν τα ηλεκτροκίνητα.
Άλλο που δεν ήθελε κι ο Μαρκόνιος όντας ανήσυχο πνεύμα με αξιοσημείωτη κλίση στη φυσική και στους νόμους της, στον ηλεκτρισμό και στην παραγωγή ενέργειας.
Δεν είχε λάβει καμιά εκπαίδευση, ούτε καν είχε τελειώσει το δημοτικό.
Πρωτοποριακός για την εποχή του και με ατέλειωτους πειραματισμούς, κατάφερε να έχει ρεύμα με λαμπτήρα στο Ασήμι όταν ακόμα δεν είχε φτάσει το ρεύμα στο χωριό.!!
Όπως το ακούτε!!
Το ρεύμα ήρθε στο Ασήμι το 1970 ενώ ο ίδιος ο Μαρκόνιος είχε ρεύμα στο μαγαζί και στο σπίτι του απο το 1966 με 67..!!
Είχε στη ταράτσα του μαγαζιού του εναν μύλο όπως αυτούς του Λασιθίου, και κατάφερε να μετατρέψει την κινητική ενέργεια σε ηλεκτρική..
Τη παραγώμενη ενέργεια αποθήκευε σ’ενα δυναμό ποδηλάτου στις αρχές και με λαμπτήρα είχε το φως που επιθυμούσε, κι αργότερα την αποθήκευε σε μπαταρία αυτοκινήτου και είχε φως και τη νύχτα.
Ως και πλατφόρμα διέθετε και επισκεύαζε αυτοκίνητα παντού στη Μεσσαρά.
Στη συνέχεια αγοράσε μια μηχανή Μαλκότση και μ’ αυτήν παρήγαγε ρεύμα για τη δουλειά του!!
Συνεχώς μέσα σε καλώδια, λαμπτήρες πειραματιζόταν για το νέο, το καινοτόμο, το διαφορετικό.
Και με την ατυχία να μη λείπει φυσικά..
Το 1967, εξερράγη μπροστά του μια φιάλη οξυγονόκολλησης κι έστειλε τον Ασημιανό εφερεύτη μας στην Αθήνα στο νοσοκομείο για έναν ολόκληρο χρόνο..
Το τι ακολούθησε στην οικογένειά του, και στην επιχείρηση του το αντιλαμβανεται ο καθένας..
Το πως γλύτωσε ήταν ενα θαύμα..
Έμεινε σαν πικρή ανάμνηση μια τρύπα στο κεφάλι να του θυμίζει το αναπάντεχο γεγονός, και με αλλοιωμένα τα κέντρα του εγκεφάλου δεν ήταν πια ο ίδιος..
Ακόμα και σε κείνες τις ώρες, τις πιο παγερές, βρέθηκαν ” καλοθελητάδες” που μήνυσαν στο αρμόδιο Υπουργείο πως το ατύχημα του δεν ήταν εργατικό..
Για να μη λάβει σύνταξη απ ‘ το ΤΕΒΕ τότε..
Τι να πω…
Τι να σκεφτώ για τους ανθρώπους;;
Ενδεικτικό της ευφυΐας του ήταν, οτι είχε βάλει τα γυαλιά στους πάντες παράγοντας ρεύμα!!
Και για τούτο του είχαν δώσει το παράνομι Μαρκόνιος, απο τον μέγα Ιταλό εφευρέτη Γουλιέλμο Μαρκόνι, το μάγο των ραδιοκυμάτων, τον εφευρέτη της ασύρματης τηλεγραφίας..
Δυστυχώς δεν κατοχύρωσε την πατέντα του σαν ευρεσιτέχνης, δεν πρόλαβε , και δεν ξέρω και ποια τύχη θα είχε μια τέτοια αίτηση στους μαύρους εκείνους καιρούς.
Δεν ευτύχησε να δει τα παιδόγγονά του τακτοποιημένα και προκομμένα, μα η ποιότητα του προϊόντος πιστοποιείται απ’την αντοχή του στο χρόνο φίλοι μου…
Και τα παιδόγγονα του πρόκοψαν όλα..
Εμείς θα τον μνημονεύουμε για τη ξεχωριστή ευφυΐα του, τη καλή του καρδιά και το χαμόγελο του.
Ακόμη και σήμερο έχει μείνει και λέγεται στ’ Ασήμι η ατάκα του: – Η δουλειά θα φτιάξει παιδιά αλλά θα στοιχίσει!..
Ο Θεός να σ’ αναπαύει Μανόλη μας
* Η Έφη Μιχελάκη είναι Κτηνίατρος από το Ασήμι, με καταγωγή από τους Παρανύμφους Αστερουσίων
