Του Μιχάλη Στρατάκη
Μωρέ, θέλει ο διάολος ν’ αγιάσει, μα δεν τον αφήνουνε οι μητροπωλητές.
Για τον Πέτρας και Χερρονήσου Γεράσιμο το λέω, που απαγόρευσε να μπει η σορός της 17χρονης κοπελιάς που «αυτοκτόνησε» στην εκκλησία, για να τελεσθεί η εξόδιος ακολουθία.
Και που, μάλιστα, δεν παρέλειψε να στείλει και ειδικό δραγάτη του, για να παρακολουθεί μη τυχόν και τολμήσει κανας «αμαρτωλός» και παραβεί την αποφασοδιαταγή του.
Μια κουβέντα μοναχά έχω να πω στον σεβρασμιότατο, γιατί δεν νομίζω να μπορεί να καταλάβει δύο μαζεμένες.
Η κουβέντα μου είναι τούτη:
Κανείς άνθρωπος δεν αυτοκτονεί.
Αυτοί που λέμε πως «αυτοκτόνησαν», δολοφονήθηκαν.
Δολοφονήθηκαν από τα μαρτύρια τους, που δεν άντεχαν άλλο, δολοφονήθηκαν από το βάρος του σταυρού τους, που δεν μπορούσαν άλλο να βαστάξουν και καταπλακώθηκαν, δολοφονήθηκαν από την κοινωνία που τους έδεσε στο λαιμό το χαράκι και τους πέταξε στη θάλασσα, δολοφονήθηκαν και από εκείνους που δεν νοιάστηκαν μήτε στιγμή για τα βάσανα που στραγγάλιζαν αυτούς τους ανθρώπους.
Αυτή είναι η κουβέντα που είχα να πω στον σεβρασμιότατο, αναλαμβάνοντας, βεβαίως, το ρίσκο να με χαρακτηρίσει όργανο του σατανά.
Και έχω και μια κουβέντα για όλους εμάς:
Με το να γίνει διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας, τίποτα δεν θ’ αλλάξει.
Διαχωρισμός Θεού και μητροπωλητών πρέπει να γίνει, για να σωθεί ο Θεός.
