Γράφει η Χαριστή Φανουράκη Κουκουμπεδάκη
Στην αγαπημένη μου συμμαθήτρια Παιδίατρο Στυλιανή Μαριδάκη- Χατζηδάκη που έφυγε σήμερα για τους ουρανούς αφιερώνω δυο λόγια ταπεινά και γ-καρδιακά….
Για Σένα….
Εμαυροντύθη η Μεσσαρά κατσούφιασεν ο κάμπος,
τα δέντρη εμαραθήκασι
τα ρόδα και τα κρίνα
κι ο ουρανός στι ν- ώμους του
μαύρο βελούδο βάνει
κι ένα πουλί δεν κελαηδεί
σ’ όπου δεντρού κλωνάρι,
γιατί φυγεν’ η γιάτρισσα
που ‘κράθειε τα βοτάνια
και τα κοπέλια εγιάτρευγε με τα δικά τζη χέρια.
Απού τση πρέπαν δυο ζωές
να ζει να θεραπεύγει
μα ο Χάρος ο καταλυτής φαίνεται δε διαλέγει
μόνο τ’ αρέσει να χτυπά
εκειά που δεν ταιριάζει.
Κι εκόπιασε Λαμπριάτικα τσ’ Ανάστασης τη μέρα
κι εστέρησέ τζη τη ζωή ο έρμος μακελάρης
κι ορφάνεψεν η Μεσσαρά
και κλαίει και δεν αρνεύγει απού ‘χασε τη γιάτρισσα τη Στέλλα τση καρδιάς μας
κι ο άδης τηνε χαίρεται….
«Κρίμας μια επιστήμονας
να φεύγει για τον Άδη
απού δεν τσή βρηκε κιανείς πάνω τζ’ ένα ψεγάδι….
Συγκούδουνα τση Μεσσαράς γιάτρευγες τα κοπέλια
και τσ’ αθρωπιάς και τη πρεπιάς έβανες τα θεμέλια…»
Τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένειά της…
Αγαπημένη μας Στέλλα
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ που μεγάλωσες τα παιδιά μας…..
Καλή ανάπαυση ψυχής στου Παραδείσου τους λουλουδότοπους…
6/5/2024
