Της Μαρίας Μαυρουδή
Τις γιορτινές μέρες που οι αναμνήσεις κατακλύζουν τη μνήμη μας η απουσία των αγαπημένων μας είναι ακόμα πιο αισθητή. Στη σκέψη έρχονται όμορφες στιγμές των περασμένων χρόνων τότε που όλοι μαζί συγκεντρωμένοι στο γιορτινό τραπέζι τσουγκρίζαμε τα ποτήρια μας και ανταλλάσσαμε ευχές . Ανάμεσα σε εκείνες που επικεντρώνονταν σε υγεία, ευτυχία κ χαρά υπήρχε και η πιο σημαντική κατά τη γνώμη μου. Και του χρόνου να βρεθούμε ξανά όλοι και όλες μαζί, με το καλό. Μία ευχή που με την πάροδο του χρόνου δυστυχώς έπαψε να πραγματοποιείται καθώς οι κενές θέσεις στο γιορτινό τραπέζι κάθε χρόνο είναι πλέον αισθητές. . Οι αγαπημένοι μας που έφυγαν για εκεί ψηλά μας λείπουν πολύ παρόλο που στη σκέψη μας μένει πάντα ζωντανή η μορφή τους.
Άχι και πόσο λαχταρώ σε λίγες ώρες μαζί με την Ανάσταση του Χριστού, να αναστηθούν και όλες οι αγαπημένες ψυχές που δεν βρίσκονται πια κοντά μας και να έρθουν στις θέσεις που είναι μελετημένες για αυτές στο γιορτινό τραπέζι, χαρίζοντας παρηγοριά για την απουσία τους κ κτίζοντας την ελπίδα και την υπομονή στην ψυχή μας προκειμένου να εστιάσουμε στη φράση που εκείνη την στιγμή θα τις φέρει κοντά μας.: Προσδοκώ Ανάστασιν Νεκρών…
