Μένουμε Πόμπια. Ο Αντώνης μου γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου το 2015. Πρόωρο 7 μηνών, έκανε 22 μέρες στην εντατική νεογνών. Εκεί μέσα από ένα προαιρετικό έλεγχο, διαπιστώθηκε ότι το παιδί μου είχε αιμοπληγικές κύστες στον εγκέφαλο. Οι γιατροί μας είπαν ότι το παιδί πρέπει να ελέγχεται ιατρικά κάθε 3 μήνες και μόλις έκλεινε τον τρίτο χρόνο θα γινόταν επέμβαση… Παίρνουμε την απόφαση με τον σύζυγό μου να φτιάξουμε το σπίτι μας στο χωριό, εφ’ όσον με συνεχή ενοίκια και τέσσερα παιδιά και μάλιστα το ένα με πρόβλημα, πολύ δύσκολα τα βγάζαμε πέρα… Μετακομίσαμε στην Πόμπια τον Αύγουστο του 2018. Κάνουμε έλεγχο στον Αντώνη και η παιδοχειρουργός μας είπε ότι πρέπει άμεσα να χειρουργηθεί το παιδί. Μέχρι τότε ούτε μιλούσε, ούτε περπατούσε.
Εκείνη την χρονική περίοδο δούλευα στα Μάταλα. Έκλαιγα και μία φίλη μου που εργαζόμασταν μαζί και είχε την Γερόντισσα Γαλακτία πνευματική της μητέρα και την υπεραγαπούσε, με ρώτησε αν έχω πάει ποτέ σε εκείνη. Η απάντησή μου ήταν όχι, δεν την είχα καν γνωρίσει. Συγκεκριμένα μια μέρα καθώς πήγαινα στο σχολείο, είδα πολύ κόσμο να μπαίνει γονατιστός μέσα στο σπίτι της. Ρώτησα κάποιον χωριανό και μου είπε ότι άλλοι την λένε Αγία και άλλοι την λένε μάγισσα. Το είπα στην φίλη μου και εκείνη εκτροχιάστηκε από θυμό λόγω της μεγάλης αυτής συκοφαντίας σε μία τέτοια οσία όντως Γερόντισσα. Μου φώναζε να μην ακούω τα γαυγίσματα των δαιμόνων και με πήγε το ίδιο απόγευμα στο σπίτι της Γερόντισσας. Όταν μπήκα στο σπίτι της, βράδιαζε. Ήταν λες και ήξερε ότι θα πάω. Με συγκλόνισε κάτι που μου είπε όταν με αντίκρυσε: «Έχεις το Μιχαλιό μου προστάτη, αλλά μια φωτογραφία του δεν έχεις στο σπίτι σου»! Αρχικά δεν κατάλαβα τί εννοούσε. Η κυρία Ριρίκα μου εξήγησε ότι εννοούσε τον Αρχάγγελο Μιχαήλ με τον οποίο η Γερόντισσα είχε ιδιαίτερη σχέση. Γι’ αυτό τον αποκάλεσε «Μιχαλιό» της! Όντως! Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ είναι προστάτης του σπιτιού μου, έσωσε το τρίτο παιδί μου, την Μιχαέλα μου και όντως μία εικόνα του δεν είχα στο σπίτι μου!
Μετά από μέρες μου τηλεφωνούν να πάω για προεγχειρητικό έλεγχο του παιδιού μου, του Αντώνη μου. Οκτώβριος 2018. Πάω στη γιαγιά με το τρίχρονο παιδί μου. Ήταν πολύ κουρασμένη. Όμως με τι χαρά με δέχτηκε! Λέω στη Ριρίκα «Θέλω να μου σταυρώσει το παιδί». Τίποτα άλλο δεν ανέφερα. Φωνάζει η κυρία Ριρίκα στη γιαγιά «θέλει να σταυρώσεις το παιδί». Μου φωνάζει η γιαγιά, «φέρτο εδώ παιδί μου». Παίρνω τον γιό μου αγκαλιά, τον βάζω στην καρέκλα, έκλαιγε το παιδί. Μου λέει η Ριρίκα «βάλτο στα πόδια σου το παιδί να το σταυρώσει». Την ώρα που η γιαγιά βάζει το σταυρό στο κεφάλι του και αρχίζει να ψιθυρίζει ευχές, χαλαρώνει το παιδί και ξαπλώνει πάνω της! Εγώ κάτι ανερμήνευτο αισθανόμουνα στην ψυχή μου. Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Η γιαγιά τελείωσε και ενθουσιασμένη φώναξε: «έξτρα πρίμααα»! Σημειωτέον, το σταύρωνε στο κεφάλι όπου είχε το πρόβλημα, χωρίς εγώ να αναφέρω τίποτα και το παιδί που αρχικά έκανε σαν αγρίμι, είχε κουρνιάσει στην αγκαλιά της!
Την επόμενη μέρα πήγαμε για τον προεγχειρητικό έλεγχο για να γίνει η επέμβαση. Η γιατρός έκπληκτη κοιτούσε τα αποτελέσματα και δεν πίστευε σ’ αυτό που έβλεπε: «Ελένη, μου είπε, οι κύστες έχουν σμικρυνθεί πολύ και οι αιμορραγίες σταμάτησαν»! Εκείνη ακριβώς την ώρα, το παιδί για πρώτη φορά φώναξε «μαμά»!!! Άρχισα να κλαίω κι εγώ κι ο σύζυγός μου. Το θαύμα έγινε! Οι κύστες έφυγαν, χειρουργείο δεν έγινε, την ίδια μέρα το παιδί μου περπάτησε και μίλησε!!! Θα ευγνωμονούμε κάθε μέρα την Αγία αυτή Γερόντισσα, καύχημα της Πόμπιας, της Μεσσαράς, της Κρήτης, για το συγκλονιστικό θαύμα που έκανε στο παιδάκι μας…
