Της Χρυσούλα Ντρουμπογιάννη*
Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας Μνήμη
Της Γυνής που ηθελημένα έζησε 17 χρόνια μέσα στις ασωτίες και τις ακολασίες, έρμαιο της Φιληδονίας και του πάθους της σάρκας της και .. 47 ακολούθως χρόνια μέσα στην αληθινή Μετάνοια για να φτάσει με ταπείνωση στην κάθαρση και στην κατα χάρη Θέωση..
Ο νους μου πετά πάντα τετοια μέρα , στην Σαμαριά που ευλαβικα την ΄σεβονταν οι σκληροτράχηλοι Κάτοικοι του, εγκαταλελειμένου αναγκαστικά απο το 1962 που ανακηρύχτηκε Εθνικός Δρυμός το Φαράγγι, χωριού που πήρε το Όνομα της..
Στον άγριο εκείνο Τόπο που όλοι οι άλλοι πίστευαν πως οι .. “χίλιοι Διαόλοι κρύβονται μέσα του” , με τα φοβερά γκρεμνά , τις λέσκες , τα σπηλιαράκια και τον άνεμο να ακούγεται μέσα του σαν να γκρεμίζεται συθέμελα ο Κόσμος..
Στη μέση του Πανάρχαιου εκείνου Τόπου που κάποτε πίστευαν πως ζευγάρωσε ο ,του Φωτός, Απόλλωνας με την Νύμφη Ακακαλλίδα και ..ξεχασε σαν τρια 24 ωρα να ξημερωσει ..
Κάτω απο το Κάστρο της “Χρυσομαλλούσας “, Βυζαντινής Αρχοντοπούλας τω Σκορδύληδων που υπερασπίστηκαν εν αίματι , την τιμή και την υπόληψη της απο τους Ενετούς..
Στο παμπάλαιο Εκκλησάκι του Αη Νικόλα με τα αρχαία πεύκα στην μέση του Χειμάρρου πολύ έξω απο τον Οικισμό οι Σκληροτράχηλοι Σφακιανοι κάναν τις δεήσεις για τα Καράβια και τους Ναυτικούς , ταξιδεμενους εδικους τους..
Μα , μέσα στο Χωργιό , κάτω απο “τση Καλογριας τ’ αρμι” μοναδικά ευλαβούνταν την Οσία Μαρία..
Λατρεία που συνέχισε και ο αείμνηστος Παπα Γιώργης Χιωτάκης που δεν άφηνε , ούτε και καμμία απο τις Εκκλησίες των Σφακιώ, αλειτούργητη την μερα της Μνήμης της..
Μόλις επέτρεπε το Δασαρχείο την διέλευση του Φαραγγιού, έπαιρνε την άδεια μαζι με τον Ε.Ο.Σ Χανίων για Εσπερινό , ξωμονή και Θεία Λειτουργία μέσα στο Φαράγγι στην Χάρη της..
Μέσα στις Ηδονές πρώτα , στην συνεχή Άσκηση και εγκαρτέρηση έπειτα , ο Βίος της Αγίας διδάσκει.. «..πως μία πόρνη μπορεί να γίνει κατά Χάριν θεός, πως ο άνθρωπος μπορεί να γίνει άγγελος εν σώματι και πως η κατά Χριστόν ελπίδα μπορεί να αντικαταστήσει την υπό του διαβόλου προερχόμενη απόγνωση. Στο πρόσωπο της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας βλέπουμε τον άνθρωπο που αναζητά την ηδονή και κυνηγά τους ανθρώπους για την ικανοποίησή τους, αλλά όμως με τη Χάρη του Θεού μπορεί να εξαγιασθεί τόσο πολύ, ώστε να φθάσει στο σημείο να την κυνηγούν οι Άγιοι για να λάβουν την ευλογία της και να ασπασθούν το τετιμημένο της σώμα, καθώς επίσης να τη σέβονται και τα άγρια ζώα. Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία με την μετάνοιά της, την βαθιά της ταπείνωση, την υπέρβαση εν Χάριτι του θνητού και παθητού σώματός της, αφ’ ενός μεν προσφέρει μια παρηγοριά σε όλους τους ανθρώπους, αφ’ ετέρου δε ταπεινώνει εκείνους που υπερηφανεύονται για τα ασκητικά τους κατορθώματα. Δεν ημέρωσε μόνο τα άγρια θηρία που υπήρχαν μέσα της, δηλαδή τα άλογα πάθη, αλλά υπερέβη όλα τα όρια της ανθρώπινη φύσεως και ημέρωσε ακόμη και τα άγρια θηρία της κτίσεως..»
Καλό Μήνα και με το καλό να φθάξουμε και να βιώσουμε την Λαμπρή Ημέρα , της εν Χριστώ ζωής μας…
* Η κ. Χρυσούλα Ντρουμπογιάννη είναι εκπαιδευτικός
