Κείμενο – Ελαιογραφία: Γεώργιος Παναγιωτάκης
Το Σελί είναι ένας ιδιαίτερος και ξεχωριστός τόπος με ένα λαμπρό παρελθόν και μια ενδιαφέρουσα ιστορική κληρονομιά.
Γιά ένα αιώνα σ’ αυτό το μέρος λειτούργησε το μεγαλύτερο μυλοτόπι της Κρήτης, ένα αιολικό πάρκο από 26 πετρόκτιστους αλευρόμυλους.
Εδώ το στάρι του Λασιθιώτικου κάμπου γινόταν αλεύρι, που σε δύσκολους καιρούς, έθρεψε γενιές και γενιές ανθρώπων.
Η εικόνα των αλευρόμυλων με τα άσπρα πανιά, που γυρνούσαν με το δυνατό αέρα που ερχόταν από το Κρητικό πέλαγος, ήταν ένα πρωτόγνωρο και μοναδικό θέαμα.
Η γύρω περιοχή ήταν γεμάτη ζωή και κίνηση και το πολύβουο σκηνικό σκέπασε ο απόκοσμος ήχος της μυλόπετρας.
Σήμερα η εικόνα της εγκατάλειψης μας γεμίζει νοσταλγία και μελαγχολικές αναμνήσεις.
Μαρτυρία προσωπική της εικόνας του τόπου, όπως πρόλαβα να γνωρίσω τη δεκαετία του ’60 ,είναι το έργο μου “οι αλευρόμυλοι”.
Το έργο είναι μια μικρή συνεισφορά στην κοινή προσπάθεια διάσωσης της ιστορικής μνήμης και ταυτότητας του τόπου μας.
Απευθύνεται στο μετά από εμάς, στους νέους με τη σκέψη πως στα μάτια των παιδιών θα είναι ένα ακόμη παράθυρο ανοιχτό στο χθες του τόπου τους .
(Ελαιογραφία 1,20 Χ 0,80μ.)
